Öz
Income is defined as the flow of money, property and service either far specific company or for the whole economy in a certain period of time. Income distribution is the different social groups. It influences the structure of general economy the speed of growth an employment. The government has a great role in the process of economic development and growth. Income distribution also assures the peace and the happiness in society. That’s why not only the developed but also the developing countries always look for ways in which they distribute income fairly amongst the people. Considering the delicacy of the issue for Turkey, this has extensively been researched throughout the article theoretically and in detailed. Income distribution is also a sensitive issue for Turkey, where socio-economic development of the trans- industrial society has not yet reached the desired level basis. In this respect, the study is discussed in detail. Income is the best indicator of social development. Therefore, the distribution of income should be fair in a society. In this case, social welfare may increase. Poverty can be reduced. There may be optimistic expectation for the future. In fact, foreign direct investments of the country may increase. Employment volume increases. Unemployment decreases. The country’s international credibility increases.
Anahtar Kelimeler
Income distribution Lorenz curve redistribution of income poverty
Kaynakça
- Başoğlu, U., Ölmezoğulları, N.ve Parasız, İ. (1999). Gelir bölüşümü teori ve politika. Bursa: Ekin Yayınevi.
- Boratav, K. (1980). 100 soruda gelir dağılımı. İstanbul: Gerçek Yayınevi.
- Dansuk, E. (1997). Türkiye’de yoksulluğun ölçülmesi ve sosyo-ekonomik yapılarla ilişkisi. Ankara: DPT Yayın No: 2472.
- DPT (1994). Özel ihtisas komisyonu, gelir dağılımı ve politikaları. T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Müşteşarlığı Yayın No: DPT:2370-ÖİK:436, Ankara.
- Ensari, S. (1997). Son yirmi yılda gelir dağılımı. Ekonomik Forum Dergisi, 4, 16-22.
- Koray, M. ve Topçuoğlu, A.(1987). Sosyal politika. İzmir: Karınca Matbaacılık.
- Özbilen, Ş. (1998). Maliye politikası. Bursa: Ezgi Kitabevi Yayınları.
- Palamut, M. E. (1999). Türkiye’de gelir dağılımı ve vergileme. Yeni Türkiye, 28, 839-846.
- Pekin, T. (1995). Ekonomiye giriş. İzmir: Bilgehan Basımevi.
- Seyidoğlu, H. (1992). Ekonomik terimler ansiklopedik sözlük. Ankara: Güzem Yayınları.
- Stewart, C. T. (1998). Inequality and equity. London:Greenwood Press Westport,
- Tanzi, V. ve Chu, K. Y.(1998). Income distribution and high-quality growt. London: The MIT Press.
- Turanlı, R. (1987). Ansiklopedik ekonomi sözlüğü. İstanbul: Bilim Teknik Yayınevi.
- Türk, İ. (1989). Maliye politikası. Ankara: Sevinç Yayınevi.
- Türkay, O. (1987). İktisat teorisine giriş, 5.ci Baskı, Ankara: Savaş Yayınları.
- Yazgan,T. (1992). İktisatçılar için sosyal güvenlik ders notları. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı.
Öz
Gelir, belirli bir dönem içerisinde bir kişi, grup, şirket veya tüm ekonomiye yönelik para veya mal ve hizmet akımıdır. Gelir dağılımı milli gelirin çeşitli gruplar arasındaki dağılış şekline denmektedir. Gelir dağılımı ekonominin yapısı, ekonomik büyüme hızı ve istihdam dağılımını etkilemektedir. Gelir dağılımı konusunda devlet ekonomik kalkınma ve büyüme sürecinde artan zenginliklerin daha dengeli biçimde dağıtılması konusunda önemli rol oynamaktadır. Sosyo-ekonomik gelişmede gelirin paylaşımı toplumsal barışın da teminatıdır. Bu nedenle gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde devletler değişik yollarla gelir aktarma politikaları uygulayabilmektedirler. Sosyo-ekonomik gelişmesini sanayi-ötesi toplum bazında henüz istenilen seviyeye ulaştıramamış olan Türkiye açısından da gelir dağılımı, hassas bir konudur. Bu bakımdan çalışma, detaylı bir şekilde ele alınmıştır. Gelir, toplumsal gelişmeyi en iyi gösteren unsurdur. Bu nedenle gelirin bölüşümü bir toplumda adil olmalıdır. Bu takdirde, toplumsal refah artabilir. Yoksulluk, azalabilir. Geleceğe yönelik iyimser beklentiler olabilir. Hatta ülkenin doğrudan yabancı yatırımları artabilir. İstihdam hacmi artar. İşsizlik azalır. Ülkenin uluslararası kredibilitesi yükselir.
Anahtar Kelimeler
Gelir dağılımı lorenz eğrisi gelirin yeniden dağılımı yoksulluk
Kaynakça
- Başoğlu, U., Ölmezoğulları, N.ve Parasız, İ. (1999). Gelir bölüşümü teori ve politika. Bursa: Ekin Yayınevi.
- Boratav, K. (1980). 100 soruda gelir dağılımı. İstanbul: Gerçek Yayınevi.
- Dansuk, E. (1997). Türkiye’de yoksulluğun ölçülmesi ve sosyo-ekonomik yapılarla ilişkisi. Ankara: DPT Yayın No: 2472.
- DPT (1994). Özel ihtisas komisyonu, gelir dağılımı ve politikaları. T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Müşteşarlığı Yayın No: DPT:2370-ÖİK:436, Ankara.
- Ensari, S. (1997). Son yirmi yılda gelir dağılımı. Ekonomik Forum Dergisi, 4, 16-22.
- Koray, M. ve Topçuoğlu, A.(1987). Sosyal politika. İzmir: Karınca Matbaacılık.
- Özbilen, Ş. (1998). Maliye politikası. Bursa: Ezgi Kitabevi Yayınları.
- Palamut, M. E. (1999). Türkiye’de gelir dağılımı ve vergileme. Yeni Türkiye, 28, 839-846.
- Pekin, T. (1995). Ekonomiye giriş. İzmir: Bilgehan Basımevi.
- Seyidoğlu, H. (1992). Ekonomik terimler ansiklopedik sözlük. Ankara: Güzem Yayınları.
- Stewart, C. T. (1998). Inequality and equity. London:Greenwood Press Westport,
- Tanzi, V. ve Chu, K. Y.(1998). Income distribution and high-quality growt. London: The MIT Press.
- Turanlı, R. (1987). Ansiklopedik ekonomi sözlüğü. İstanbul: Bilim Teknik Yayınevi.
- Türk, İ. (1989). Maliye politikası. Ankara: Sevinç Yayınevi.
- Türkay, O. (1987). İktisat teorisine giriş, 5.ci Baskı, Ankara: Savaş Yayınları.
- Yazgan,T. (1992). İktisatçılar için sosyal güvenlik ders notları. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Ağustos 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 8 Sayı: 21 |
