This article endeavors to elucidate the significant challenges encountered by pilgrims and subjects of the Safavid Empire (Ajam) within the Ottoman lands during the XVII. century. The primary focus of the article revolves around the security of the routes employed by Iranian pilgrims embarking on their journeys to the Hejaz, the ensuing impacts of these travels on them and the Hejaz, and diverse facets of their activity in the region. Furthermore, a meticulous examination is conducted on the stances of both Ottoman and Safavid authorities, alongside those of the Sharifate of Mecca and Arab tribes, pertaining to the safety of Iranian pilgrims, as well as their approaches in managing interactions with them. Within the article, particular emphasis is placed on details surrounding the decision to prohibit subjects of the Safavid Empire from undertaking the pilgrimage, and the subsequent implementation of these decisions within the Hijaz. Adopting a historical research methodology, the article systematically compares and analyzes narratives extracted from Arabic, Ottoman, and Persian sources. The Hejaz region is pivotal within this research, serving as the epicenter for events, and the occurrences are correlated with the tenures of the Sharifs of Mecca and their ascendancy dates. The article culminates in various conclusions, with the foremost among them highlighting that the endeavors of the Ottoman Empire, driven by economic and political motivations, played a pivotal role in navigating the Safavid pilgrims and exerting pressure upon them. Additionally, religious motivations and sectarian disparities emerge as discernible factors contributing to the disagreements with subjects of the Safavid State, particularly in relation to the applied restrictions, notably within the Hejaz.
Bu makale, XVII. yüzyıl Osmanlı Devleti’nde Safevî Devleti hacılarının (Acem), özellikle Arap bölgelerinden geçerken karşılaştığı önemli sorunları incelemeyi hedeflemektedir. İranlı hacıların Hicaz’a seyahatlerinde kullandıkları güzergâhların güvenliği, bu yolculukların Hicaz’daki etkileri ve yaşam biçimlerine dair çeşitli yönler, makalenin temel odak noktalarını oluşturmaktadır. Ayrıca, Osmanlı ve Safevî otoritelerinin yanı sıra Mekke şerifliği ve Arap kabilelerinin, İranlı hacıların güvenliği ve onlarla başa çıkma konusundaki tutumları detaylı bir şekilde incelenmiştir. Makalede, Osmanlılar tarafından Safevî tebaasının hac ibadetini yasaklama kararının alındığı ve bu kararların Hicaz’da nasıl uygulandığına dair ayrıntılara da vurgu yapılmıştır. Çalışmada, Arapça, Osmanlıca ve Farsça kaynaklardaki verilerin karşılaştırılması ve analiz edilmesiyle tarihsel bir araştırma yaklaşımı benimsenmiştir. Osmanlı kroniklerinde genellikle Acem hacıları hakkında detaylı bilgiye ulaşılamazken, Arap kaynakları ve Osmanlı arşivindeki belgeler bu konuda önemli bilgiler sağlamaktadır. Hicaz bölgesi, olayların merkezi olarak ele alınmış ve bu olaylar Mekke şerifleri ve makamına geliş tarihleriyle ilişkilendirilmiştir. Makaleden çıkarılabilecek en önemli sonuçlardan biri Osmanlı Devleti’nin ekonomik ve politik motivasyonlarla, Safevî hacılarıyla ilgilenme ve onlar üzerlerinde baskı kurma eğilimde olduğudur. Ayrıca, dinî nedenler mezhep farklılıkları ve Safevî Devleti ve tebaasıyla yaşanan anlaşmazlıklar özellikle Hicaz’da Acem hacılarına kısıtlama uygulanmasında etkili olmuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Yeniçağ Osmanlı Tarihi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 29 Nisan 2024 |
Kabul Tarihi | 30 Mayıs 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 6 Sayı: 6 |
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.