Nakit bir mal ile kurulan vakıflar Osmanlı vakıf sistemi içinde para vakıfları olarak nitelendirilmiştir. Sermayesi nakitten oluşan bu vakıflar ihtiyacı olan kişilere belirli oranlarda ribh ile kredi kullandırarak vakfın devamlılığını amaçlamıştır. Bu yönüyle Osmanlı ekonomisinde para vakıfları, bir tür finansal kuruluş işlevi görmüştür. Diğer finansal kurumlar gibi, para vakıfları da sağladıkları kredinin geri dönüp dönmeyeceği konusunda bir riskle karşı karşıya kalmışlardır. Kredi portföyünü çeşitlendirmenin kredilerden doğan riskleri indirgemede etkin bir yöntem olduğu finans literatüründe genel kabul görmektedir. Bu çerçevede para vakıflarının faaliyetlerini irdeleyen çalışmalar hâlâ yapılmamıştır. Bu çalışmada para vakıflarının kullandırdıkları kredileri temerrüt riski farklılaşan sosyal gruplar arasında nasıl çeşitlendirdiği çeşitlilik endeksi (1-Herfindahl endeksi) yardımıyla incelenmiştir. Çeşitlilik endeksi, para vakfının müşteri portföyünde rastgele iki kişi seçildiğinde bunların farklı sosyal gruplardan olma ihtimalini göstermektedir. Bu endeks hesaplanırken 1680-1690 yılları arasında Galata'da bulunan 64 adet para vakfına ait 1.050 adet zimem kaydı kullanılmıştır. İncelenen vakıflar için ortalama çeşitlilik endeksi 0,53, medyan çeşitlilik endeksi ise 0,6 olarak hesaplanmıştır. Bu rakamlar günümüz bankalarının çeşitlilik endeksleri ile karşılaştırılabilir düzeyi ifade etmektedir. Bununla birlikte para vakfı sermaye büyüklükleriyle çeşitlilik endeksi arasındaki ilişki ortaya konmuştur. Sermaye miktarı ile çeşitlilik endeksi arasında aynı yönlü bir ilişki bulunmuş ama bu pozitif ilişkinin, belirli bir sermaye seviyesinden sonra ortadan kalktığı görülmüştür.
Galata Para Vakıfları Herfindahl Endeksi Çeşitlilik Endeksi Zimem Kayıtları Şeriyye Sicilleri
In the Ottoman waqf system, endowments based on cash were referred to as cash waqfs. These waqfs, with cash as their capital, aimed to sustain their operations by offering loans with a set profit margin (ribh) to those in need. Therefore, cash waqfs played a role similar to financial institutions within the Ottoman economy. Like other financial institutions, they faced the challenge of whether the loans they provided would be repaid. It has been argued in in finance literature that diversifying a loan portfolio is a key strategy for minimizing the risks associated with lending. However, there has been limited research on how cash waqfs managed default risks. This study examines how cash waqfs diversified the loans they offered across different social groups, each with varying levels of default risk, using the fractionalization index (1-Herfindahl index). This index shows the likelihood that two randomly chosen individuals from a waqf's portfolio would belong to different social groups. The analysis uses 1050 zimem records from 64 cash waqfs in Galata, for the period 1680-1690. The results show that the average fractionalization index is 0.53, and the median is 0.6, suggesting that the diversification level of these waqfs was comparable to that of modern banks. Furthermore, the relationship between the capital sizes of the cash waqfs and the diversity index is examined. Although a positive relationship exists between the capital amount and the diversity index, this relationship disappears after reaching a certain level of capital.
Galata Cash Waqf Herfindahl Index Fractionalization Index Zimem Records Court Registers
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Osmanlı İktisat Tarihi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 8 Ekim 2024 |
Kabul Tarihi | 7 Kasım 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 6 Sayı: 6 |
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.