Evaluation of the Parents’ Opinions about the Curricula Implemented at Schools

Yıl 2017, , 33 - 49, 26.12.2017

Veda Yar Yıldırım

https://doi.org/10.22596/2017.0202.33.49

Cited By: 1

Öz

Schools are the education and training institutions
in which the prepared curricula are implemented. In this context, the purpose of the research is to
evaluate the curriculum in terms of parental perceptions. In this
study, which is designed in line with the qualitative research approach,
phenomenology design is used. The study group of the research consists of parents
who were at least the university graduates - working from different
professions. The
parents were selected through using the criterion sampling method appropriate
for the qualitative research tradition. In the study, data was collected
through semı-structured interview form prepared by the researcher. "Content analysis" was
conducted in this research designed in line with the qualitative research
approach and the qualitative research analysis program MAXQDA-11 was used. When
the opinions of the parents in the study group on the curricula are examined,
the following topics are highlighted: The
parents are aware that there is a curriculum implemented at schools. The
parents aren’t fully informed about the implemented curricula. There is no exchange of views with the
parents about the curricula at meetings or during communication processes. The curriculum that the parents miss,
want is actually the curriculum that is already implemented. However, awareness
has not been created. The parents cannot fully define their own role at the
curriculum. So they are afraid to
intervene in the process. Considering
these results of the research, the following suggestions can be developed: The curriculum can be taken into
agenda at parents' meetings. Seminars
can be held on the role and responsibilities of the parents in the
implementation of the curricula.

Anahtar Kelimeler

Curricula, parents, constructivism

Okullarda Uygulanan Öğretim Programları Hakkında Velilerin Görüşlerinin Değerlendirilmesi

Öz

Okullar hazırlanmış öğretim programlarının
uygulandığı eğitim-öğretim kurumlarıdır. Bu bağlamda araştırmanın amacı,
öğretim programlarına veli algıları açısından değerlendirmektir. Nitel
araştırma yaklaşımı doğrultusunda tasarlanan bu çalışmada olgubilim deseni
kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, farklı mesleklerden oluşmuş en az
üniversite mezunu çalışan öğrenci velilerinden oluşmaktadır. Veliler nitel
araştırma geleneğine uygun ölçüt örnekleme yöntemi kullanılarak seçilmiştir. Araştırmada
veriler araştırmacı tarafından hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme formuyla
elde edilmiştir. Nitel araştırma yaklaşımı doğrultusunda tasarlanan bu
araştırmada “içerik analizi” yapılmıştır ve nitel araştırma analizi programı
MAXQDA-11 kullanılmıştır. Çalışma grubunda yer alan velilerin öğretim
programlarına ilişkin görüşleri incelendiğinde özetle aşağıdaki başlıklar öne
çıkmaktadır: Veliler okullarda uygulanan bir program olduğunun farkındadırlar.
Veliler programın hafifletilmesini istemektedirler. Veliler uygulanan öğretim
programları hakkında tam olarak bilgilendirilmemektedirler. Velilerle
toplantılarda veya iletişim süreçlerinde öğretim programları hakkında görüş
alış verişi olmamaktadır. Velilerin özledikleri, istedikleri program aslında
hali hazırda uygulanan programdır. Ancak farkındalık oluşturulamamıştır. Veliler
öğretim programlarına ilişkin kendi rollerini tam olarak tanımlayamamaktadır.
Bu yüzden sürece müdahil olmaktan çekinmektedirler. Araştırmanın bu sonuçları
dikkate alınarak aşağıdaki öneriler geliştirilebilir: Veli toplantılarında
öğretim programları gündeme alınabilir. Öğretim programlarının uygulanmasında
velilerin rolleri ve sorumlulukları hakkında bilgilendirme seminerleri
yapılabilir.

Anahtar Kelimeler

Öğretim programı, veli, yapılandırmacı yaklaşım

Kaynakça

• Açıkalın, A. (1998). Toplumsal, Kurumsal ve Teknik Yönleriyle Okul Yöneticiliği. Ankara: Pegem. Adams, D. (2002). Education and National Development: Priorities, Policies, and Planning. Asian Development Bank Comparative Research Centre, The University of Hong Kong.
• Akbaba, S. ve Samancı, O. (2003). İlköğretimde veli-öğretmen görüşmelerinin değerlendirilmesi. XII. Eğitim Bilimleri Kongresi, Bildiriler. Ankara, 1, (s.1435-1440).
• Akbaşlı, S. ve Kavak, Y. (2008). Ortaöğretim okullarındaki okul aile birliklerinin görevlerini gerçekleştirme düzeyi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19, 1-21.
• Albayrak, F. (2004). İlköğretim okullarının yönetiminde okul aile birliklerinin okul yönetimine katkısı(Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Aydın, A. (2008) Sınıf yönetimi. Ankara: Pegem.
• Balcı, A. (2001). Etkili okul. Ankara: Pegem.
• Balcı, A. (2004). Sosyal bilimlerde araştırma. 4. Baskı. Ankara: Pegem.
• Başaran, İ. E. (1994). Eğitim yönetimi. Ankara: Gül Yayınevi. Baum, A. C. ve Mcmurry-Schwarz, P. (2004). Preservice teachers beliefs about family ınvolvement: Implications for teacher education. Early Childhood Education Journal, 32, 57–61. Ceylan, M. ve Akar, B. (2010). Ortaöğretimde okul- aile işbirliği ile öğretmen ve veli görüşlerinin incelenmesi. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2, 43-64. Christenson, S. L. (2004). The family-school partnership: An opportunity to promote the learning competence of all students. School Psychology Review, 33(1).
• Coşar, İ. ve Demir, M.K. (2012). 2005 İlköğretim programı uygulamalarına ilişkin veli görüşleri. Akademik Sosyal Bilimler Dergisi, 5(8), 459-473.
• Crites, C. V. (2008). Parent and community involvement: A case study(Unpublished doctoral dissertation). Wilmington University, Deleware.
• Çalık, C. (2007). Okul-çevre ilişkisinin okul geliştirmedeki rolü: Kavramsal bir çözümleme. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(3) 123-139.
• Çandar, H. ve Şahin. A.E. (2013). Yapılandırmacı yaklaşımın sınıf yönetimine etkilerine ilişkin öğretmen görüşleri. H. Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, 44, 109-119. Çelenk, S. (2003). Okul başarısının ön koşulu: Okul aile dayanışması. İlköğretim-Online, 2(2), 28-34. http://www.ilkogretim-online.org.tr.
• Dam, H. (2008). Öğrencinin okul başarısında aile faktörü. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7(14), 7-99.
• Doğan, E. (1995). Ankara merkez ilçelerindeki ilköğretim okullarında okul-aile iletişiminin engelleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Durmuş, E., Aypay, A. ve Aybek, E. C. (2017). Okul tükenmişliğini önlemede ebeveyn izlemesi ve olumlu okul iklimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 23(3), 355-386. Epstein, J. L. (1995). School/family/community partnerships: Caring for the children we share. Phi Delta Kappan, 76 (9).
• Erdem, A.R. ve Şimşek, N. (2009). İlköğretim okulu yöneticilerinin eğitim öğretime katkı sağlamada öğrenci velilerini okula çekme başarısı. İlköğretim Online, 8(2), 357-378. [Online]: http://ilkogretim-online.org.tr.
• Erdoğan, Ç. ve Demirkasımoğlu, N. (2010). Ailelerin eğitim sürecine katılımına ilişkin öğretmen ve yönetici görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi,16 (3), 399-431.
• Ereş, F. (2010). Öğrenci - veli - okul sözleşmesi üzerine bir araştırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16(1), 5-24. Glasser, W. (1999). Başarısızlığın olmadığı okul. (K. Teksöz, Çev.) İstanbul: Beyaz.
• Gülcan, M. G. ve Taner, N. (2011). Öğretmen görüşlerine göre ilköğretimde ev ziyaretinin okul başarısına etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(22), 129- 144.
• Karacığa, S. (2008). Öğretmenlere göre yapılandırmacı ilköğretim programının uygulanmasında karşılaşılan güçlükler (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Kasatura, İ. (1991). Okul başarısından hayat başarısına. İstanbul: Altın.
• Kaşıkçı, M. (1996). İlköğretimde velilerle işbirliği kurmada öğretmenlerin kendi yeterlikleriyle ilgili görüşleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kılıç, D. (2009). Yenilenen ilköğretim programlarında ailenin eğitim fonksiyonunun öğretmen ve veli görüşlerine göre incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), 177-190.
• Kıncal, R. Y. (1991). Okul aile işbirliğinin fonksiyonlarını gerçekleştirme düzeyi (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Küçükahmet, L. (2001). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Nobel.
• McGhee, C. (2007). Adescriptive study of teacher and parental attitudes towards parent involvement at an elementary school in Deleware ( Unpublished doctoral dissertation). Wilmington University, Deleware.
• MEB. (2004). İlköğretim Kurumları Yönetmeliği. 25620 Sayılı Resmi Gazete.
• Sanders, M. G. (2004). Schools, families, and communities-partnership for student success. http://proquest.umi.com/login? (2017, Kasım 12).
• Şimşek, H. ve Tanaydın, D. (2002). İlköğretimde veli katılımı: Öğretmen-veli psikolojik danışman üçgeni. İlköğretim Online Dergisi, 12-16. Şişman, M. (2007). Okul yönetimi ve öğretim liderliği. Eğitime Bakış Dergisi, 1, 3-14.
• Tschannen-Moran, M. (2001). Collaboration and the need for trust. Journal of Educational Administration, 39(4), 308-331.
• Ünal, S. ve Ada, S. (1999). Öğretmenlik mesleğine giriş. İstanbul: Marmara Üniversitesi.
• Vural, B. (2004). Her öğretmen rehberdir. İstanbul: Hayat.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yılmaz, A. (2006). İlköğretim okullarında etkililik sağlanması için öğretmenlerin ailelerden beklentileri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.