Öz
From 1970s onwards, many countries turned to neo-liberal policies to solve the
crisis of welfare state, and a wave of reforms shaped by neo-liberal policies
started in Turkey and in other parts of the world. This reform wave was
accompanied by an effort to construct the new political and ideological
hegemony, and many theoretical approaches gained momentum. One of these
approaches was “policy transfer”, an important field of study in both
comparative public administration and public policy. Policy transfer, which took
the form of imperial centers forcing their political and administrative policies on
their colonies prior to 1980s, became the most important means of making public
policies after 1980s, and allowed the voluntary shaping of less developed
countries, in both political and administrative spheres, by developed countries.
This study first discusses the theoretical aspects of policy transfer in light of
developments mentioned above, and tries to answer the following questions:
“What are the different types of policy transfer?” “Who transfer what, from
where, how, and to what end?” Then, it provides an assessment of policy transfer
in Turkish public administration using the examples of “Privatization”,
“Development Agencies”, “Council of Ethics for Public Officials”, “Family
Practice”, and “Urban Renewal”
Anahtar Kelimeler
Öz
1970'lerin ortalarından itibaren birçok ülkede sosyal refah devletinin krizinden
kurtulmak için neo-liberal politikalar gündeme gelmiş, bu süreçte gerek dünyada
gerekse Türkiye'de neo-liberal politikalar tarafından şekillendirilen reform
dalgası başlamıştır. Bu reform dalgasında yeni politik ve ideolojik hegemonyanın
inşasına yönelme olmuş ve birçok teorik yaklaşım büyük bir ivme kazanmıştır. Bu
yaklaşımlardan biri de hem karşılaştırmalı kamu yönetiminin hem de kamu
politikası alanının önemli çalışma konularından olan “politika transferi”
olmuştur.1980'lerden önce sömürgeci ülkelerin, kolonileştirdikleri ülkelere
siyasal ve yönetsel politikalarını zorla aktarmaları şeklinde uygulanan politika
transferi, özellikle 1980'lerden sonra kamu politikası üretmenin en önemli aracı
haline gelmiş ve azgelişmiş ülkelerin, gelişmiş ülkeler tarafından hem siyasi hem
idari alanda gönüllü olarak şekillendirilmesini sağlamıştır.
Bu çalışmada, yukarıdaki gelişmeler doğrultusunda politika transferinin öncelikle
teorik çerçevesi ele alınacak ve bu çerçevede “Politika transfer tipleri nelerdir?”,
“Kimler, neyi ve niçin, nereden, nasıl transfer etmişlerdir?” gibi sorular üzerinde
durulacaktır. Daha sonra Türk kamu yönetiminde politika transferi
“Özelleştirmeler”, “Kalkınma Ajansları”, “Kamu Görevlileri Etik Kurulu”, “Aile
Hekimliği” ve “Kentsel Dönüşüm” gibi politika transferi örnekleri üzerinden
değerlendirilecektir
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA46ZN28VA |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 8 Sayı: 2 |