An Examination of the Changes in Turkey’s National Education Levels Between 2010 and 2015

Yıl 2017, Sayı: 3, 601 - 610, 01.12.2017

Hilal Seda Yıldız Aybek Hakan Kılınç Ali İhsan İbileme Mehmet Fırat

Öz

The development at the level of education has an undisputed contribution to individual and social development. However, the studies which analyze the change in education levels through analysis of large dataset are scarce in the literature. The aim of this study is to examine the changes in educational levels in Turkey between the years of 2010 and 2015 in relation to year and region. To this end, Nomenclature of Territorial Units for Statistics was examined with the data received from OECD, Turkish Statistical Institute and Gapminder. The analysis of data showed that the biggest drop in five years was in the unschooled population whereas the biggest increase was in the university level. As a remarkable result, the greatest increase in the undergraduate and graduate levels was found to be in Southeastern Anatolia Region

Anahtar Kelimeler

Educational level, Territorial Units for Statistics, Big data

Türkiye Ulusal Eğitim Düzeylerinin 2010-2015 Yılları Arasındaki Değişiminin İncelenmesi

Öz

Eğitim düzeylerindeki gelişimin bireysel ve toplumsal gelişime tartışmasız katkıları bulunmaktadır. Ancak literatürde eğitim düzeylerindeki değişimi büyük veri analizleriyle inceleyen yeterli çalışma bulunmamaktadır. Bu araştırmanın amacı, OECD ve Gapminder verileriyle birlikte 2 numaralı İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması’na göre 2010-2015 yılları arasında Türkiye’de eğitim düzeylerinin değişimi yıl ve bölgelere göre kitlesel verilerle incelemektir. Gerçekleştirilen analizlerde beş yıl içerisinde en büyük düşüşün bir okul bitirmeyenlerde, en büyük yükselişin ise üniversite düzeyinde olduğu görülmüştür. Lisans ve yüksek lisans düzeylerindeki en büyük artışın ise Güneydoğu Anadolu Bölgesi illerinde gerçekleşmesi dikkat çekici bir sonuç olarak görülmüştür

Anahtar Kelimeler

Eğitim düzeyi, İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması, Büyük veri

Kaynakça

• Alpaydın, Y. (2008). Türkiye’de yoksulluk ve eğitim ilişkileri. İlem Yıllık, 3(3), 49-64.
• Berber, M., & Eser, B. Y. (2008). Türkiye’de kadın istihdamı: Ülke ve bölge düzeyinde sektörel analiz. İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 10(2), 1-16.
• Booth, M. (2012). Learning analytics: the new black. EDUCAUSE Review, 47(4), 52-53.
• Coleman, J. S. (2015). Education and political development. (SPD- 4) (Vol. 4). Princeton University Press.
• Cutler, D., Deaton, A., & Lleras Muney, A. (2006). The determinants of mortality. The Journal of Economic Perspectives, 20(3), 97-120.
• Çakmak, Ö. (2008). Eğitimin ekonomiye ve kalkınmaya etkisi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 22-41.
• Erilli N. A. (2014). TR72 Bölgesi ilçelerinin sosyo-ekonomik verilere göre bulanık kümeleme analizi ile sınıflandırılması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi 10(1), 33-45. Retrieved from http://dergipark.ulakbim.gov.tr/esad/article/ view/1068000643/1068000936
• Fırat, M. (2015). Eğitim teknolojileri araştırmalarında yeni bir alan: Öğrenme analitikleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(3), 870-882.
• Fägerlind, I., & Saha, L. J. (1989). Education and national development: a comparative perspective. 2nd edn. Oxford: Pergamon Press.
• Gök, F. (2004). Eğitim hakkı: Türkiye gerçeği. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı (pp. 6-9). Retrieved from https://www. pegem.net/dosyalar/dokuman/413.pdf
• Güllüpınar, F., & Bakış, T. (2015). Türkiye’de iktisadi dönüşümler ve eğitim politikaları. Retrieved from https://www.academia. edu/attachments/38195441/download_file?st=MTQ5MDk5N DA4NSwyMTIuMjUyLjk3LjI1MiwzNTkwMTU5&s=swp-toolbar.
• Gürel, N., & Kartal, S. (2015). Türkiye’de eğitime erişimin bazı değişkenlere göre incelenmesi. İlköğretim Online, 14(2), 593–608.
• Karasar, N. (2007). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel.
• Kayalak, S., & Kiper, T. (2006). İstatistiki bölge birimleri nomenklatörü’ne (NUTS) göre Türkiye’de bölgesel farklılıklar. IV. Ulusal Coğrafya Sempozyumu (pp. 45–54). Ankara: Ankara Üniversitesi Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi.
• Mankiw, N. G., Romer, D., & Weil, D. N. (1992). A contribution to the empirics of economic growth. The Quarterly Journal of Economics, 107(2), 407-437.
• Organisation for Economic Co-Operation and Development (OECD). (2001). Understanding the digital divide. Paris: OECD.
• Organisation for Economic Co-Operation and Development (OECD). (2016). Education at a glance 2016. OECD Indicators. Retrieved from http://www.keepeek.com/Digital-Asset-Management/ oecd/education/education-at-glance-2016_eag-2016-en#. WN_gUo4lF0c
• Özçağlar, A. (2003). Türkiye’de yapılan bölge ayrımları ve bölge planlama üzerindeki etkileri. Coğrafi Bilimler Dergisi, 1(1), 3-18.
• Öztürk, L. (2005). Türkiye’de dijital eşitsizlik-tübitak-bilten anketleri üzerine bir değerlendirme. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(1), 111-131.
• Öztürk, A. (2009). Homojen ve fonksiyonel bölgelerin tespiti ve Türkiye için istatistiki bölge birimleri önerisi. Uzmanlık tezi. Devlet Planlama Teşkilatı, Ankara.
• Taş, U., & Yenilmez, F. (2008). Türkiye'de eğitimin kalkınma üzerindeki rolü ve eğitim yatırımlarının geri dönüş oranı. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 155–186.
• Siemens, G., & Long, P. (2011). Penetrating the fog: analytics in learning and education. Educause Review, 46(5), 30-32.
• Snodgrass Rangel, V., Bell, E. R., Monroy, C., & Whitaker, J. R. (2015). Toward a new approach to the evaluation of a digital curriculum using learning analytics. Journal of Research on Technology in Education, 47(2), 89-104.
• T. C. Resmi Gazete (2002). Bölgesel İstatistiklerin Toplanması, Geliştirilmesi, Bölgelerin Sosyo-Ekonomik Analizlerinin Yapılması, Bölgesel Politikaların Çerçevesinin Belirlenmesi ve Avrupa Birliği Bölgesel İstatistik Sistemine Uygun Karşılaştırılabilir İstatistiki Veri Tabanı Oluşturulması Amacıyla Ülke Çapında İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırmasının Tanımlanmasına İlişkin Hakkında Karar. Yayımlandığı tarih: 22/09/2002. Sayı: 24884. Retrieved from http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2002/09/20020922.htm#3
• Taş, B. (2006). AB uyum sürecinde Türkiye için yeni bir bölge kavramı: İstatistikî bölge birimleri sınıflandırması (İBBS). Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(2), 185-197.
• Tempelaar, D. T., Rienties, B., & Giesbers, B. (2015). In search for the most informative data for feedback generation: learning analytics in a data-rich context. Computers in Human Behavior, 47(2), 157-167.
• Tezcan, M. (2006). Eğitim Sosyolojisi. Ankara: Anı Yayınları.
• TÜBİTAK-BİLTEN (2001). Bilgi teknolojileri yaygınlık ve kullanım araştırması 2000. Ankara: Bilgi Teknolojileri ve Araştırma Enstitüsü.
• TÜBİTAK-BİLTEN (2002). Instruments to combat digital divide: an evaluation based on the Turkish experience. Ankara: TÜBİTAK
• Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). (2014). Gayri safi katma değer: Bölgesel sonuçlar 2004-2011. Retrieved from http://www.tuik.gov.tr/jsp/duyuru/upload/yayinrapor/GSKD_ Bolgesel_2004-2011.pdf.
• Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). (2013a). Yetişkin Eğitimi. Retrieved from http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri. do?id=15865.
• Yıldız, A. (2004). Türkiye’deki yetişkin eğitimi araştırmalarına toplu bakış. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 37(1), 78-97.
• Yüceol, H. M. (2011). Türkiye'de illerarası işsizlik oranı farklılıkları, göç ve ekonomik kalkınma. Sosyoekonomi, 15(1), 30-54. Retrieved from http://dergipark.ulakbim.gov.tr/sosyoekonomi /article/view/5000080603/5000074643
• Yükseköğretim Bilgi Sistemi (2017). Yükseköğretim istatistikleri. Retrieved from https://istatistik.yok.gov.tr/.