Aşk, asırlar boyunca âşık, ma’şûk ve rakip sarmalında, mecazî/beşerî ve hakikî/ilahî formuyla edebî metinlerde yerini almıştır. Özellikle klasik Türk şiirinde aşk olgusu, şairlerin edebi söylem ve hayal dünyası bağlamında geniş bir yelpazede sunulmuştur. Divan şairlerinin şiirlerinde dile getirilen aşk; çoğunlukla ma’şûka kavuşma arzusuyla ortaya çıkan ama vuslattan ziyade bu yolda yaşanan ızdırabın dile getirilmiş halidir. Divan şiirinde Allah’ın rızasını kazanma ve ona ulaşma gayretinde çekilen sıkıntılar hakikî/ilahî aşk imajı çerçevesinde dile getirilirken; mecazî/beşerî aşkta ise ma’şûkun güzellik unsurları ve ona kavuşma arzusu sanatsal söylemlerle en iyi şekilde verilmeye çalışılır.
Bu çalışmada, Osmanlı medeniyetinin son dönemlerinde yetişmiş ender şahsiyetlerden biri olan Diyarbekirli Ali Emîrî Efendi’nin Dîvân’ı aşk bağlamında incelenmiştir. Dîvân’ında yer alan şiirlerde sevginin bir üst derecesi olarak kitaba, ilme, vatana, millete olan aşkının yanısıra klasik üslupta da benimsenen mecazî/beşerî ve hakikî/ilahî aşka yönelik tasavvurlar, mecazlar ve benzetmeler ele alınmıştır. Böylece Ali Emîrî Efendi’nin aşk kavramına dair fikirleri, şiirlerinden hareketle anlatılmaya çalışılmıştır.
Love, throughout the centuries, has found its place in literary works within the spiral of the lover, the beloved, and the rival, in both metaphorical/human and real/divine forms. Particularly in classical Turkish poetry, the concept of love is presented across a broad spectrum within the context of the poets’ literary discourse and imagination. In Divan poetry, love is often expressed as the yearning to unite with the beloved, though it is mostly the suffering endured on this path, rather than the union itself, that is voiced. Similarly, the hardships endured in the pursuit of attaining God’s favor and reaching him are depicted within the image of real/divine love, while in metaphorical/human love, the beloved’s beauty and the desire for union are conveyed in the most artistic manner.
In this study, the Divan of Ali Emiri, one of the rare figures who emerged in the final periods of Ottoman civilization, is examined in the context of love. In the poems found in his Divan, metaphors, imagery, and comparisons related to metaphorical/human and real/divine love also adopted in the classical style are explored, alongside his love for books, knowledge, homeland, and nation, which represents a higher degree of affection. Thus, Ali Emiri’s perspectives on the concept of love are explained through the lens of his poetry.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Osmanlı Sahası Klasik Türk Edebiyatı |
Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALESİ |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2024 |
Gönderilme Tarihi | 10 Temmuz 2024 |
Kabul Tarihi | 14 Eylül 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: VEFATININ 100. YILI MÜNASEBETİYLE ALİ EMÎRÎ ÖZEL SAYISI |
ULAKBİM-DERGİPARK Bünyesinde Faaliyet Gösteren HİKMET-Akademik Edebiyat Dergisi (Journal Of Academic Literature)
Türk Dili ve Edebiyatı Alanında Yayımlanan Uluslararası Hakemli Bir Dergidir.