Sadvertising: Reklamcılıkta Hüzün Çekiciliği Kullanımı Üzerine bir Değerlendirme

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 1, 72 - 107, 04.04.2019

Hande Bilsel

Öz

Markalar tüketiciye ulaşabilmek için çeşitli yollar denerken en
çok onların duygularına erişebilmeyi hedeflemektedir. Birbirinden farklı birçok
markanın aynı tür ürünleri üretmeye başlamasıyla birlikte, markaların
birbirlerinden ayrışarak tüketici nezdinde farklılaşabilmeleri ürünün
fonksiyonlarından çok artık tüketiciye o ürünün neler hissettirdiğiyle daha
fazla ilintili olmaya başlamıştır. Markaların diğer markalardan farklılaşmaya
çalışırken kullandığı başlıca yöntemlerden biri de reklam çekicilikleridir.
Özellikle Türkiye gibi duyguların davranışlar ve popüler kültür ürünleri
üzerinde çok belirleyici olduğu toplumlarda hüzün çekiciliği üzerinden
tüketicinin kalbine dokunmak işlevsel bir iletişim stratejisi olarak karşımıza
çıkmaktadır. Bu çalışmada son dönem Türk reklamcılığı çerçevesinde hüzün
çekicilik unsurunun kullanıldığı reklam örnekleri, reklamın dönüştürücü
stratejik boyutları açısından kavramsal ve kuramsal temel strateji kaideleri
üzerinden inceleme altına alınacaktır.

Anahtar Kelimeler

Duygusal çekicilik, reklamda hüzün

Kaynakça

• Aaker, D. A., & Norris, D. (1982). Characteristics of TV Commercials Perceived as Informative. Journal of Advertising Research, 22(2), 61-70. Albers-Miller, N. D. & Stafford, M. R. (1999). An International Analysis of Emotional and Rational Appeals in Services vs Goods Advertising, Journal of Consumer Marketing, 16 (1), 42-57. Albers-Miller, N. D. & Gelb, B. D. (1996). Business Advertising Appeals as a Mirror of Cultural Dimensions: A Study of Eleven Countries, Journal of Advertising, 25 (4), 57-70. Ambekar, A. (2009). ArticleWaves http://www.articleswave.com/advertising-articles/types-of-advertising-appeals.html [erişim tarihi 18 Ağustos 2018]
• Atkinson, R. L. vd. (2002). Psikolojiye Giriş, (Y. Alogan Çev.) Ankara: Arkadaş Yayınları. Bakır, U. (2006). Televizyon Reklamlarında İkna Unsuru Olarak Mizah. Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler ve Tanıtım Anabilim Dalı, İzmir. Batra, R. & Ray, M. L. (1986). Affective Responses Mediating Acceptance of Advertising, Journal of Consumer Research, 13(2), 234-249. Belch, G. E. & Belch, M. A. (1995). Introduction to Advertising&Promotion: An Integrated Marketing Communication Perspective. Chicago: Irwin. Belch, G. E. & Belch, M. A. (2003). Introduction to Advertising and Promotion Management. USA: Richard D. Irwin Inc. Çakır, V. (2008). Televizyon Reklamlarının Algılanan Değeri ve Reklam Tutumu İlişkisi: Bir Yapısal Eşitlik Modeli, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 30, 37-58. Dökmen, Ü. (1994). İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık. Ducoffe, R. H. (1995). How Consumers Assess the Value of Advertising, Journal of Current Issues & Research in Advertising, 17(1), 1-18. Dutka, S. (2000). DAGMAR: Ölçülür Reklam Sonuçları İçin Reklam Hedeflerini Tanımlamak, (H. Mesci Çev) İstanbul: Reklamcılık Vakfı Yayınları. Elden, M. & Bakır, U. (2010). Reklam Çekicilikleri - Cinsellik, Mizah, Korku. İstanbul: İletişim Yayınları. Fırlar, B. G. (2003). Reklam ve Biz. İzmir: Dokuz Eylül Yayınları. Frijda, N. H. (1987). Emotion Cognitive Structure, and Action Tendency, Psychological Review, 93, 136-153. Gündüzalp, İ. G. (1994). Humor in Advertising: An Elaboration Likelihood Model of Persuasion Perspective. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Holbrook, M. B.& Batra, R. (1987). Assesing the Role of Emotions as Mediators of Consumer Response to Advertising, Journal of Consumer Research, 14(3), 404-420. Johar, J. S. & Sirgy, M. J. (1991). Value-Expressive Versus Utilitarian AdvertisingAppeals: When And Why To Use Which Appeal, Journal of Advertising , 20(3), 23-34. Kocabaş, F. & Elden, M. (2004). Reklamcılık - Kavramlar, Kararlar, Kurumlar. İstanbul: İletişimYayınları, 5. Baskı. Kotler, P. (2002). Marketing Management, Millenium Edition Custom Edition for University of Phoenix, Boston: Pearson Custom Publishing. Lutz, R. J. (1985). Affective and Cognitive Antecedents of Attitude toward the Ad: A Conceptual Framework, Psychological Process and Advertising Effects: Theory, Research and Application, 45-63. Manrai, L. A. & Broach, V. vd. (1992). Advertising Appeal and Tone: Implications for Creative Strategy in Television Commercials, Journal of Business Research, 25(1), 43-58. Marketing Talks, 2010, Nisan 27. tarihinde http://marketingtalks.org/insightful-points/touching-on-emotions-through-advertising/ [erişim tarihi 29 Ağustos 2011]. Mackenzie, S. B. & Lutz, J. R. vd. (1986). The Role of Attitude Toward the Ad as a Mediator of Advertising Effectiveness: A Test of Competing Explanations, Journal of Marketing Research, 23(2), 130-143. Moore, D. J. & Hoenig, S. (1989). Negative Emotions As Mediators Of Attitudes In Advertising Appeals, Advances in Consumer Research, 16, 581-586. Morgan, C. T. (1991). 'Psikolojiye Giriş' Hüsnü Doğan vd. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Psikoloji Bölümü Yayınları, Yayın No: 1. Moriarty, S. E. (1991). Creative Advertising: Theory and Practice. New Jersey: Prentice Hall International, Inc. Moriarty, S.& Mitchell, N. vd. (2014). Advertising & IMC: Principles and Practice. London: Pearson. Muehling, D. D. & McCann, M. (1993). Attitude Toward the Ad: A Review, Journal of Current Issues and Research in Advertising, 15(2), 25-59. Oak, M. 2011. http://www.buzzle.com/articles/types-of-advertising-techniques.html [erişim tarihi 10 Mart 2018] Oluç, M. (1990). Reklam. Pazarlama Dünyası, 4(19), 17. Pelsmacker, P. D. & Qeuens, M. vd. (2004). Marketing Communication: A EuropeanPerspective, London: Prentice Hall. Percy, L. & Rossiter, J. R. (1987). Advertising and Promotion Management. USA: Mc Graw Hill Inc. Pollay, R. W. & Mittal, B. (1993). Here’s the Beef: Factors, Determinants and Segments in Consumer Criticism of Advertising, Journal of Marketing, 57(3), 99-114.
• Puto, C. P. & Wells, W. D. (1984). Informational and Transformational Advertising: The Differential Effects of Time, T C Kinnear (ed), Advances in Consumer Research, 11, Provo, UT, 638-643. Rajeev, B. & Myers, J. G. vd. (1996). Advertising Management. New Jersey: Prentice Hall International, Inc. Sakallı, N. (2001). Sosyal Etkiler: Kim Kimi Nasıl Etkiler?. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları. Şener, G. (2007). Reklamda Cinsel Çekiciliklerin İletişim Etkisi ile Ahlaki Değerlendirmesine Yönelik Tutum Araştırması, Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir. Shimp, T. (1981). Attitude Towards the Ad as a Mediator of Consumer Brand Choice.Journal of Advertising , 9‐15. Stayman, D. M., Aaker, D. A. vd. (1989). The Incidence of Commercial Types Broadcast in Prime Time: 1976–1986. Journal of Advertising Research, 29(3), 26-33. Uztuğ, F. (2003). Markan Kadar Konuş -Marka İletişimi Stratejileri. İstanbul: MediaCat Yayınları, 2. Baskı. Vaughn, R. (1980). How Advertising Works: What Do We Really Know? Journal of Advertising Research , 20 (5), 27-33. Weilbacher, W. M. (2001). Points of View: Does Advertising Cause a Hiararchy of Effects. Journal of Advertising Research ,Vol:41-6, 21-24. Wells, W. & Burnett, J. ve ark. (1992). Advertising Principles and Practice. New Jersey: Prentince Hall. Wheatley, J. J. (1969). Measuring Advertising Effectiveness. Illinois: Richard D.Irwin Inc. Aktaran Özgül Nam, Reklamlara Yönelik Tepkilerin Ölçülmesinde Kullanılan Modeller, Kurgu Dergisi, Sayı:19, 2004, 201–202. Yılmaz, R. A. (1999). Duygusal Çekicilikli Reklamların İletişim Etkileri. Yayınlanmamış Doktora Tezi , Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.