Preserving food must have been important for the Romans, who considered growing and processing their own produce as a sign of civilization and virtue. Based on this assumption, this study aims to answer the question, “How did the Romans preserve their food?”. However, our studies have shown that this research question is within the framework of more than one academic article. Consequently, it has become imperative to restrict the subject matter. In this context, our research was focused on grain, grape, and olive products, which formed the basis of Roman dietary culture. The historical framework of our research spanned the period between 753 BC and 281 AD, while modern Italy constituted the geographical frontier. The primary sources for our studies are the Latin literature within this framework. In addition to these literatures, contemporary literature has been reviewed. Indeed, previous studies have been observed to lack a focused approach on the subject of Rome. Their coverage has been observed to be scattered. For this reason, we believe that our studies will contribute to the literature and lead the reader to new research questions. Studies have shown that the Romans preserved their food using methods we are familiar with nowadays, such as drying, salting, pickling, brining, smoking and fermentation. For the Romans, food preservation was not merely a matter of providing one of the most fundamental needs -nutrition- but also permeated many aspects of their lives, including politics, literature, and architecture.
Kendi ürününü yetiştirmeyi ve işlemeyi, medeniyet göstergesi ve erdemlilik olarak kabul eden Romalılar için gıdayı muhafaza etmek önemli olmuş olmalıdır. Bu varsayımla yola çıktığımız bu çalışma, “Romalılar gıdalarını nasıl muhafaza ettiler?”, sorusunu yanıtlamayı amaçlamaktadır. Lakin yapmış olduğumuz araştırmalar konunun, birkaç müstakil çalışma kapsamında olduğunu göstermiştir. Dolayısıyla, konu sınırlandırılması zorunluluğu hasıl olmuştur. Bu anlamda önceliğimiz Roma beslenme kültürünün temelini oluşturan tahıl, üzüm ve zeytin ürünleri yönünde olmuş, çalışmamızın içeriği de bu yönde şekillenmiştir. Çalışmamızın tarihi sınırları olarak, MÖ 753-MS 281 yılları belirlenirken, bugünkü İtalya, coğrafi sınır olarak saptanmıştır. Bu çerçeve içerisinde yer alan Latince eserler, çalışmamızın ana kaynaklarını oluşturmaktadır. Ek olarak, modern literatür taranmıştır. Nitekim ilgili alanda yapılan çalışmaların, Roma özelinde olmayıp konuyu dağınık bir şekilde ele aldıkları görülür. Bu sebepten yapmış olduğumuz çalışmanın, literatürdeki boşluğun doldurulmasına katkı sağlayarak, okuyucuyu yeni araştırma sorularına yönlendireceği kanaatindeyiz. Yapılan çalışmalar, Romalıların, günümüz gıda muhafazası metotlarının bilgisine sahip olduklarını, tek farkın teknolojik donanın olduğunu göstermiştir. Romalılar için gıda muhafazası, en ilkel ihtiyaçlardan biri olan beslenebilmeyi sağlamakla kalmamış siyaset, edebiyat, mimari gibi hayatlarının pek çok alanına nüfuz ederek onları şekillendirmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Eski Yunan ve Roma Tarihi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 10 Şubat 2025 |
Yayımlanma Tarihi | |
Gönderilme Tarihi | 8 Temmuz 2024 |
Kabul Tarihi | 4 Aralık 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 17 Sayı: 1 |