Batı’da hadis araştırmalarının kurucusu Ignaz Goldziher hadislerle ilgili değerlendirmelerinde
isnâdları dikkate almamışsa da hem ondan önceki dönemde Alois Sprenger ve
William Muir gibi isimler hem de sonraki dönemde J.H. Kramers ve Joseph Schacht gibi
oryantalistler isnâdlardan belirli sınırlamalarla yararlanma yoluna gitmişlerdir. Söz konusu
sınırlamaların en dikkat çekeni tek Râvili tarîklerin güvenilmez kabul edilmesidir. Schacht
geliştirdiği müşterek Râvi teorisi ile müşterek Râviden önceki tek Râvili tarîklerin tarihîliğini
reddetmiş ve bu konuyla irtibatlı olarak “yayılma” kavramını geliştirmiştir. Müşterek Râvi
teorisini birtakım değişikliklerle uygulayan G.H.A. Juynboll ise hem müşterek Râvi öncesi
hem de sonrası tek Râvili tarîklerin sıhhatini reddederek, esasen mefhûm olarak Schacht’ta
da görülen “dalış”ları kavramlaştırmış, ayrıca “örümcek” adını verdiği dalışlardan mürekkep
isnâd yapılarının tarihlendirilemez olduğunu iddia etmiştir. Bu makalede müşterek Râvi teorisi
bağlamında geliştirilen yayılma, dalış ve örümcek kavramlarından hareketle tek Râvili
isnâdlara yöneltilen eleştiriler ele alınarak tahkîk edilmekte, söz konusu eleştirilerin oryantalistlerin
hadis literatürüne genel yaklaşımı ile yakından irtibatlı olduğu gösterilmektedir.
hadis oryantalizm Batı’da hadis çalışmaları tek Râvili tarîk dalış müşterek Râvi
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2012 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 10 Sayı: 2 |