Bu çalışma, İmâm ez-Zehebî’nin (ö. 748/1374) râvilerin hal tercümeleriyle ilgili
eserlerinde kaydettiği bilgilerden hareketle, akran râvilerin birbiri hakkındaki cerhlerine
yaklaşımını ortaya koymayı hedeflemektedir. Bu bilgilerden hareketle, ez-Zehebî’nin akran
râvilerin birbiri hakkındaki cerhlerinin sebeplerini zikretmeye de özen gösterdiği ortaya
çıkmaktadır. Akran râviler arasındaki cerhin sebebinin, hased, çekememezlik, mezhebî
taassup olması durumunda ez-Zehebî bu cerhi reddetmiş, ancak akranlar arasındaki cerhin âdil, insaflı bir âlimden kaynaklanması durumunda ise kabul etmiştir. Bu araştırmayla, ez-
Zehebî’nin, sahâbîler arasında ortaya çıkan ve Ehl-i sünnet’in bu konudaki görüşünü de
şekillendiren ihtilafları ele alışında yaklaşımının beş esasa dayandığı ortaya çıkmıştır.
Çalışmada, sahâbe dışında, eserinde hayatlarına yer verdiği ve aralarında birbirine yönelik
cerh bulunan râviler konusunda ise ez-Zehebî’nin takip ettiği akranların cerhi ile ilgili on altı
esas tespit edilmiştir. Bu kaidelerin her biri genel itibariyle çok önemli ahlâkî değeri taşımakla
birlikte, özellikle cerh ve ta‘dîl ilmi açısından çok büyük bir kıymet taşımaktadır.
Zehebî Akrân Müdebbec Cerh ve ta‘dîl Hadis Ricâl ilmi Nakdü’lhadîs
Birincil Dil | Arapça |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2008 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Cilt: 6 Sayı: 2 |