Fen Bilgisi Öğretiminde İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Öğrenci Başarısına Etkisi

Yıl 2007, Cilt: 32 Sayı: 32, 156 - 163, 01.06.2007

Remzi Y. Kıncal Remziye Ergül Serkan Timur

Öz

Fen Bilgisi öğretiminde, öğretmen merkezli eğitim anlayışı giderek yerini öğrenci merkezli eğitim anlayışına bırakmaya başlamıştır. Bu nedenle öğretimde yeni yöntemlerin uygulanması gerekmektedir. İşbirlikli öğrenme; öğrencinin aktif olduğu, yaparak yaşayarak öğrendiği öğrenci merkezli yöntemlerden birisidir. Bu araştırmanın amacı İlköğretim 7. Sınıf Fen Bilgisi dersi Kuvvet ve Hareket konularının İşbirlikli Öğrenme yöntemiyle işlenmesinin öğrenci başarısına etkisini tespit etmektir. Çalışma, Çanakkale merkezde yer alan iki ilköğretim okulunun 7. sınıflarında yürütülmüştür. Ön test, son test, kontrol gruplu desen kullanılan araştırmada, bir deney bir kontrol grubu bulunmaktadır. Deney grubunda 80, kontrol grubunda 74 öğrenci bulunmaktadır. Deney grubunda İşbirlikli öğrenme yöntemi uygulanırken, kontrol grubunda geleneksel yöntem uygulanmıştır. Deneysel çalışma 9 hafta sürmüştür. Araştırmada, ilköğretim 7. sınıf fen bilgisi dersinde kuvvet ve hareket konularının öğretilmesinde öğrencilerin “bilgi”, “kavrama”, “uygulama” ve “genel” başarılarını artırmada işbirlikli öğrenme yönteminin geleneksel öğrenme yöntemine göre daha etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır

Anahtar Kelimeler

fen bilgisi, işbirlikli öğrenme yöntemi, öğrenci başarısı, birlikte öğrenme tekniği, ilköğretim

Kaynakça

• Açıkgöz, Kamile, Ün. (1992). İşbirlikli öğrenme kuram araştırma uygulama. Malatya: Uğurel Matbaası.
• Açıkgöz, Kamile, Ün. (2003). Aktif öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Artzt, A. ve Newman, C. (1990). How to use cooperative learning in the mathematics. Class, Reston, VA: National Council of Teachers of Mathematics.
• Conwell, C. R. (1988). Students' perceptions when working in cooperative problem solving groups. Paper presented at the North Carolina Science Teachers Association Convention. ERIC Document Reproduction Service. ED 313 455.
• Davidson, N. ve O’Leary, P. W. (1990). How cooperative learning can enhance mastery teaching. Educational Leadership, 30- 33.
• Doymuş, K. ve diğerleri. (2004). İşbirlikçi öğrenme yönteminin fen bilgisi dersinde akademik başarı ve tutuma etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 1(2).
• Fidan, N. (1996). Okulda Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Alkım Yayınevi.
• İflazoğlu, A. (2001). Temel eğitim beşinci sınıf fen bilisi dersinde kubaşık öğrenme etkinliklerinin kullanımı ve uygulama sonuçları, IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Johnson, D., Johnson, R. ve Smith, K. (1991). Cooperative learning: Increasing college faculty instructional productivity, A SHE-ERIC Higher Education Report (4). Washington, DC: The George Washington University.
• Johnson, D. W., Johnson, R. T. ve Holubec, E, J. (1991) Circles of learning: Cooperation in the classroom, Edina, MN: İnteraction.
• Jones, R. M. ve Steinbrink, J. E. (1991). Home teams: Cooperative learning in elementary science. School Science and Mathematics, 91(4), 139-143.
• Jones, G. (1990). Cognitive conflict and cooperative learning. Paper presented at the annual meeting of the National Association for Research in Science Teaching. ERIC Document Reproduction Service. ED 319 598.
• Kaptan, F. ve Korkmaz H. (2001). İşbirliğine dayalı fen öğretiminin öğretmen adaylarının özyeterlik düzeylerine etkisi, IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Kasap, H. (1996). İşbirlikli öğrenme, fen başarısı, hatırda tutma, öğrenci yüklemeleri ve işbirlikli öğrenme gruplarındaki etkileşim. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Kinney, J. H. (1989) A study of the effects of a cooperative learning program on the achievement of 9th grade multi-cultural general biology classes. ERIC Document Reproduction Service. ED 309 096.
• Kurt, I. (2001). Fen eğitiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin başarısına, kavram öğrenmesine ve hatırlamasına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Lazarowitz, R. (1991). Learning biology cooperatively: An Israeli junior high school study. Cooperative Learning, 11(3), 19-21 .
• Lazarowitz, R. ve diğerleri. (1988). Academic achievement and on-task behavior of high school biology students instructed in a cooperative small investigative group. Science Education, 72(4), 475-487.
• Nakiboğlu, C. (2001). “Maddenin Yapısı” ünitesinin işbirlikli öğrenme yöntemi kullanılarak kimya öğretmen adaylarına öğretilmesinin öğrenci başarısına etkisi, Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (21)3.
• Okebukola, P. A. (1986). Cooperative learning and students' attitudes to laboratory work. School Science and Mathematics, 86(7), 582-590.
• Saban, A. (2004). Öğrenme öğretme süreci yeni teori ve yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayın.
• Senemoğlu, N. (2001). Gelişim öğrenme ve öğretim: kuramdan uygulamaya. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Slavin, R. E. (1995). Cooperative learning: Theory, research, and practice. (2nd ed.). Boston: Allyn & Bacon.
• Smıth, M. E., Hinckley C. C. ve Volk, G. L. (1991). Cooperative learning in the undergraduate laboratory, Journal of Chemical Education, 413-415 .
• Tan, Ş. ve diğerleri (2002). Öğretimi planlama ve değerlendirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Temperly, D. S. (1994). Cooperative learning in the community college classroom. Journal of College Science Teaching, 24.