Evaluation of Knowledge Levels and Attitudes of Pediatrics and Pediatric Surgery Specialists Working in Şanlıurfa Province on Child Abuse and Neglect

Yıl 2020, Cilt: 17 Sayı: 3, 330 - 334, 25.12.2020

Fethiye Kılıçaslan Sümeyra Güngören Sonay Gökçeoğlu Hamza Ayaydın

https://doi.org/10.35440/hutfd.747815

Cited By: 2

Öz

Background: This research was conducted based on the purpose to reveal the knowledge levels of pediatrics and pediatric surgeons, who have an important role in the recognition and prevention of child abuse and neglect (CAN).
Materials and Methods: A total of 60 physicians, including 52 pediatricians and 8 pediatric surgeons working in universities, education and research hospitals and private hospitals. A socio-demographic information form and the Identification of Symptoms and Risks of Child Abuse and Neglect Scale were used to collect the data.
Results: The pediatrics and pediatric surgeons frequently encounter with CAN cases and experience difficulties in these cases, and the most difficulties they experienced were reporting/legal process. It was found that more than half of the participants received information about CAN during their training, but most of them found the training they received insufficient. The scale score of those who received education before graduation was found to be significantly higher than those who did not (p <0.05). Pediatricians’ 'Symptoms of Neglect on Child' subscale scores were found to be significantly higher than pediatric surgeons’ scores (p <0.05).
Conclusion: In our study, it was seen that the participants found the training they received on CAN to be insufficient and even if there were some improvements in the subscale scores compared to previous studies, their level of knowledge about CAN was not sufficient. It has been observed that education significantly increases doctors' knowledge level in their approach to child abuse and neglect. Therefore, there should be a priority given to post-graduate education and especially pre-graduation education.

Key words: Knowledge level, Child neglect, Child abuse, Physician

Şanlıurfa İlinde Görev Yapan Pediatri ve Çocuk Cerrahi Uzmanlarının Çocuk İstismarı ve İhmali Konusunda Bilgi Düzeyleri ve Tutumlarının Değerlendirilmesi

Öz

Amaç: Bu araştırma, çocuk istismar ve ihmalinin (ÇİVİ) tanınmasında ve önlenmesinde önemli rolü olan pediatri ve çocuk cerrahi uzmanlarının çocuk istismarı ve ihmalinin belirtileri ve riskleri ile ilgili bilgi düzeylerini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır.
Materyal ve metod: Çalışmaya üniversite, eğitim-araştırma ve özel hastanelerde çalışan 52’si pediatri uzmanı ve 8’si çocuk cerrahi uzmanı olmak üzere toplam 60 hekim alınmıştır. Verilerin toplanmasında, bir sosyodemografik bilgi formu ve Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerinin Tanılanması Ölçeği kullanılmıştır.
Bulgular: Pediatri ve çocuk cerrahi uzmanlarının ÇİVİ olguları ile sık karşılaştıkları ve bu olgularda zorluk yaşadıkları, en fazla zorluk yaşadıkları alanın ise ilgili kurumlara rapor etme/yasal süreç olarak belirlendi. Katılımcıların yarısından fazlasının eğitimleri sırasında ÇİVİ konusunda bilgi aldıkları ancak çoğunun aldıkları eğitimi yetersiz buldukları saptandı. Mezuniyet öncesi eğitim alanların, almayanlara göre toplam ölçek puan değerleri anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p<0.05). Pediatri uzmanlarının ‘İhmalin Çocuk Üzerindeki Belirtileri’ alt ölçeği puanları çocuk cerrahi uzmanlarına göre anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p<0.05).
Sonuç: Yaptığımız çalışmada katılımcıların ÇİVİ konusunda aldıkları eğitimi yetersiz buldukları ve alt ölçek puanlarında daha önce yapılan çalışmalara göre bazı iyileşmeler olsa bile ÇİVİ konusunda bilgi düzeylerinin yeterli olmadığı görülmüştür. Eğitimin, hekimlerin çocuk istismar ve ihmaline yaklaşımlarında, bilgi düzeylerini belirgin düzeyde arttırdığı görülmüştür. Bu nedenle özellikle mezuniyet öncesi olmak üzere mezuniyet sonrası eğitime de öncelik verilmelidir.

Anahtar Kelimeler

Bilgi düzeyi, çocuk ihmali, çocuk istismarı, hekim

Kaynakça

• 1. Organization WH. Report of the consultation on child abuse prevention, 29-31 March 1999, WHO, Geneva. Geneva: World Health Organization; 1999.
• 2. Turhan E, Sangün Ö, İnandı T. “Birinci Basamakta Çocuk İstismarı ve Önlenmesi”. Türk Tabipleri Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi. 2006;15(9):153-157.
• 3. İzmirli M, Sur H, Polat N. Çocuğa karşı dayak olgusu ve Çocuk istismarı. Çocuk Forumu. 2000;3(1):37-49.
• 4. Kempe CH, Silverman FN, Steele BF, Droegemueller W, Silver HK. The battered child syndrome. JAMA. 1962;181:17-24.
• 5. Türkiye’de Çocuk İstismarı ve Aile İçi Şiddet Araştırması (2010). http://atud.org.tr/kutuphane/unisefrapor.pdf. Erişim Tarihi:25.09.2016.
• 6. Board on Children, Youth, and Families, Committee on the Training Needs of Health Professionals to Respond to Family Violence. Cohn F, Salmon ME, Stobo JD, eds. Confronting Chronic Neglect: The Education and Training of Health Professionals on Family Violence. Washington, DC: National Academy Press; 2002.
• 7. Gölge ZB, Hamzaoglu N, Türk B. Sağlık çalışanlarının çocuk istismarı ve ihmali konusundaki farkındalık düzeylerinin ölçülmesi. Adli Tıp Dergisi 2012;26(2):86-96.
• 8. Kara Ö, Çalışkan D, Suskan E. Ankara ilinde görev yapan çocuk asistanları, uzmanları ve pratisyen doktorların çocuk istismarı ve ihmali konusunda bilgi düzeyleri ve yaklaşımlarının karşılaştırılması.Türk Pediatri Arşivi. 2014;49: 57-65.
• 9. Uysal A. Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanılamada Hemşire ve Ebelerin Bilgi Düzeylerinin Saptanması. Yüksek Lisans Tezi, İzmir: Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 1998.
• 10. Kocaer Ü. Hekim ve Hemşirelerin Çocuk İstismarı ve İhmaline Yönelik Farkındalık Düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi, 2006.
• 11. Metinyurt HA, Sarı HY. Sağlık Çalışanlarının Çocuk İhmali ve İstismarını Tanıma Düzeyleri. Çocuk ve Medeniyet Dergisi. 2016;1(1).
• 12. Ben Yehuda Y, Attar-Schwartz S, Ziv A, Jedwab M, Benbenishty R. Child Abuse and Neglect: Reporting by Health Professionals and their Need for Training. Isr Med Assoc J. 2010;12(10):598-602.
• 13. Lazenbatt A, Freeman R. Recognizing and reporting child physical abuse: a survey of primary healthcare professionals. Journal of Advanced Nursing. 2006;56(3):227-36.
• 14. Bilgiç H. Denizli İl Merkezindeki Aile Sağlığı Merkezlerinde Görev Yapan Ebe ve Hemşirelerin Çocuk İstismarı ve İhmali Konusundaki Deneyimleri, Bilgi ve Farkındalık Düzeyleri. Uzmanlık Tezi, Denizli: Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2015.
• 15. Alsaleem SA, Alsaleem MA, Asiri AM, Alkhidhran SS, Alqahtani WSS, Alzahrani MS, et al. Knowledge and attitude regarding child abuse among primary health care physician in Abha, Saudi Arabia. J Family Med Prim Care. 2019;8(2):706-710.
• 16. Al-Moosa A, Al-Shaiji J, Al-Fadhli A, Al-Bayed K, Adib SM. Pediatiricians’ knowledge, attitudes and experience regarding child maltreatment in Kuwait. Child Abuse Negl. 2003;27:1161-78.
• 17. Habib HS. Pediatrician knowledge, perception, and experience on child abuse and neglect in Saudi Arabia.Ann Saudi Med. 2012;32(3):236-242.