Intercultural Interaction of Traditional Children's Games

Yıl 2022, , 499 - 519, 02.08.2022

Fatma Koyuncu , Gökçen Gülru Bulut

https://doi.org/10.21733/ibad.1083497

Cited By: 3

Öz

ABSTRACT
The aim of this study is to examine the views of students and teachers on traditional children's games played and introduced in the mobility of countries within the scope of the International Erasmus+ project carried out with Bulgaria, Italy, Romania and Spain under the coordination of our country. This study is a case study with the participation of 25 students and 11 teachers who are the project partners. In the study, a teacher and student interview form consisting of open-ended questions developed by the researcher-teachers was used as a data collection tool. The views of teachers and students were analyzed by descriptive analysis method. As a result of the research, the opinions of the participants about traditional children's games revealed that children from different cultures and speaking different languages met on a common ground by communicating with the unifying and universality feature of traditional games. In this study, it has been seen that although the names of traditional children's games are different in line with the opinions of the participant students and teachers, they are quite similar in terms of the rules of the game, the age group it addresses, and the game material used. Thanks to the intercultural interaction of traditional children's games, it creates awareness in students about cultural heritage and different cultures, arouses curiosity, is fun and interesting, and students share values such as love, respect, cooperation, cooperation, sharing, friendship, obeying the rules, team spirit, and being patient. It has been concluded that traditional children's games can contribute positively to the development of students in every respect, so that they improve their mental, communication and language, social and emotional skills.

Anahtar Kelimeler

traditional, child, game, culture, cultural heritage, intercultural interaction

Geleneksel Çocuk Oyunlarının Kültürlerarası Etkileşimi

Öz

Bu çalışmanın amacı; ülkemiz koordinatörlüğünde Bulgaristan, İtalya, Romanya ve İspanya ülkeleriyle yürütülen Uluslararası Erasmus+ projesi kapsamında ülkeler hareketliliğinde oynanan, tanıtılan geleneksel çocuk oyunlarına yönelik öğrenci ve öğretmen görüşlerini incelemektir. Bu çalışma, proje ortakları olan 25 öğrenci ve 11 öğretmenin katılımıyla gerçekleştirilmiş bir özel durum çalışmasıdır. Çalışmada veri toplama aracı olarak araştırmacı-öğretmenler tarafından geliştirilen açık uçlu sorulardan oluşan öğretmen ve öğrenci görüşme formu kullanılmıştır. Öğretmen ve öğrencilerin görüşleri, betimsel analiz yöntemi ile analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda katılımcıların geleneksel çocuk oyunları ile ilgili görüşleri, farklı kültürlerden gelen ve farklı dilleri konuşan çocukların geleneksel oyunların birleştirici ve evrensellik özelliği ile iletişimlerini sağlayarak ortak paydada buluştuklarını ortaya koymuştur. Bu çalışmayla katılımcı öğrenci ve öğretmen görüşleri doğrultusunda geleneksel çocuk oyunlarının isimleri farklı olsa da oyunun kuralları, hitap ettiği yaş grubu, kullanılan oyun materyali açısından oldukça benzer olduğu görülmüştür. Geleneksel çocuk oyunlarının kültürlerarası etkileşimi sayesinde öğrencilerde kültürel miras ve farklı kültürler hakkında farkındalık oluşturduğu, merak uyandırdığı, eğlenceli ve ilgi çekici olduğu, öğrencilerin sevgi, saygı, işbirliği, yardımlaşma, paylaşma, arkadaşlık kurma, kurallara uyma, takım ruhu, sabırlı olma gibi değerler ile zihinsel, iletişim ve dil, sosyal ve duygusal becerilerini geliştirdiği böylece geleneksel çocuk oyunlarının öğrencilerin gelişimlerine her açıdan olumlu katkılar sağlayabileceği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

geleneksel, çocuk, oyun, kültür, kültürel miras, kültürlerarası etkileşim

Kaynakça

• And, M. (1979). Çocuk oyunlarımızın kültürümüzdeki yeri ve önemi. Ulusal Kültür Dergisi, Yıl: 1, Sayı: 4.
• Bruce, T. (1994). Çocukların yaşamında oyunun rolü. Altınoğlu, D. İlkiz, (Çev.), Eğitim ve Bilim Dergisi, Nisan, Cilt:18, Sayı: 92, 64- 68.
• Çoban, B. Ve Nacar, E. (2006). İlköğretim 2. kademe eğitsel oyunlar. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Ellıs, M. J. (1973). Why people play?, Prentice-Hall Inc., Englewood Cliffs, New Jersey.
• Ergün, M .(1980). Oyun ve oyuncak üzerine-1. Milli Eğitim Dergisi, Yıl:1, Sayı:1, Haziran, 102-119.
• Hazar, Z. v Demir, G. ve Dalkıran H. (2017). Ortaokul öğrencilerinin geleneksel oyun ve dijital oyun algılarının incelenmesi: karşılaştırmalı metafor çalışması. Spormetre, Cilt:15, Sayı:4, 179-190.
• Kabadayı, A. (2005). Cumhuriyet devrinde Konya’da oynanan çocuk oyunlarının çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, www.insanbilimleri.com/ojs/index.Php/Uib/Article/ download/107/ 106 (07.02.2022).
• Kansu, N.A. (1948). Pedagoji Tarihi. Milli Eğitim Basımevi, İstanbul.
• Kaya, S. ve Elgün, A. (2015). Eğitsel oyunlar ile desteklenmiş fen öğretiminin ilkokul öğrencilerinin akademik başarısına etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(1), 329- 342.
• Kaya, İ.G. (2018). Oyun, gelişim ve tarihsel olarak oyunun eğitimdeki yeri. Ulusal Eğitim Akademisi Dergisi (Uead), Cilt:2, Sayı: 1, 66-78
• Kaytez, N., ve Durualp, E. (2014). Türkiye’de okul öncesinde oyun ile ilgili yapılan lisansüstü tezlerin incelenmesi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Cilt: 2, Sayı:2, 110-122
• Karaömerlioğlu, L. (2010). Okul öncesi eğitimde doğaçlama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Üniversitesi.
• Küçükaydın, ve M.A Arslan, R ve Uluçınar, Ş. (2014). Çok kültürlülüğün medya, edebiyat, oyun ve müze yansımaları , Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 7 Sayı: 34, 7.
• Onur, B. ve Güney, N. (2004). Türkiye’de çocuk oyunları: araştırmalar. Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları, Ankara.
• Özdoğan, B. (2000). Çocuk ve Oyun. 3. Basım, Anı Yayıncılık, Ankara.
• Özer, N. ve Demirtaş, H. ve Üstüner, ve M. Cömert, M. (2006). Ortaöğretim öğretmenlerinin örgütsel güven algıları, Ege Eğitim Dergisi, Cilt: 1: 103-124.
• Özhan, M. (2005). Çocuk folkloru, Kebikeç Dergisi, Sayı:19, 225-243.
• Özyürek, A. ve Dakak, S.ve Yurt, N. (v2021). Altı kıtada oynanan çocuk oyunları ve Türkiye’de oynanan oyunlarla benzerliği, Unika Sağlık Bilimleri Dergisi, 3
• Shaidi, M. (2012). Culture within play and within culture. International Journal Of Current Research, Cilt: 4, Sayı: 10, 282- 286
• Sümbüllü, Y. ve Z. Altınışık, M. E. (2016). Geleneksel çocuk oyunlarının değerler eğitimi açısından önemi. Erzurum Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 2, 73-85.
• Tamer, K. (1990). Beden eğitimi ve oyun öğretimi. Editör: Bekir Özer. Anadolu Üniversitesi Yayınları (No: 200).
• Tanrıverdi, Ö. (2012). Yaratıcı drama ile verilen eğitimin okul öncesi öğrencilerin çevre farkındalığına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Tdk (Türk Dil Kurumu Sözlüğü) (2022) Https://Sozluk.Gov.Tr/
• Tufekci, A. (2001). Friedrich Wilhelm Froebel, 1782-1852. In J. A. Palmer, L. Bresler, & D.E. Cooper, (Eds.), Fifty Major Thinkers On Education: From Confucius To Dewey. (Pp. 103-108). London: Routledge.
• Tüfekçi, I. (2013). Sanatta oyun nesneleri, Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, Yüksek Lisans Sanat Eseri Çalışma Raporu.
• Ulutaş, A. (2011). Okul öncesi dönemde drama ve oyunun önemi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 233-242.
• Yavuzer, H. (1984). Çocuk Psikolojisi. Altın Kitaplar Yayınevi, İstanbul.
• Yengin, D. (2012). Dijital Oyunlarda Şiddet. (1. Baskı). Beta Yayınları, İstanbul.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H.(2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (5. Baskı). Ankara: Seçkin
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H.(2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin