Empirical Analysis of Public Expenditure-Growth Relationship in OECD Countries: Testing the Wagner Law

Yıl 2021, , 87 - 109, 31.08.2021

Ceren Pehlivan , Ayşegül Han , Gökhan Konat

https://doi.org/10.25272/j.2149-8539.2021.7.2.06

Cited By: 1

Öz

The relationship between public expenditure and real gross domestic product (GDP) is discussed theoretically and has been tested empirically by many researchers for a long time. Most of the studies focus on the direction of causality between two variables to determine whether the Wagner Law or Keynesian Hypothesis is valid. Due to the important duties of governments in terms of fiscal policy, the growth of the economy is important. The Wagner Law suggests a positive relationship between public expenditure and real GDP, and it is claimed that the causality is from real GDP to public expenditure. In contrast, Keynes hypothesis accepts public expenditure as an external policy tool that affects real GDP growth. In this study, analyzes are carried out using real GDP as the independent variable and public expenditures (military, education, health, subvention and transfer, investment expenditures) as the dependent variable. The effect of total public expenditures and sub-headings on growth has been analyzed using separate models. In the study covering the years 2000-2019 for 37 OECD countries, annual data on variables were obtained from the World Bank and OECD official databases. According to the results obtained in this study, in which it is desired to determine whether the Wagner Law or the Keynesian view is valid for the selected country group, it has been found that the Wagner Law is valid for some countries and the Keynesian view is valid for some countries.

Anahtar Kelimeler

wagner law, keynesian hypothesis, clustering analysis, panel causality

OECD ÜLKELERİNDE KAMU HARCAMASI-BÜYÜME İLİŞKİSİNİN AMPİRİK ANALİZİ: WAGNER KANUNU'NUN SINANMASI

Öz

Kamu harcamaları ile reel gayri safi yurtiçi hâsıla (GSYİH) arasındaki ilişki teorik olarak tartışılmakta ve uzun süredir birçok araştırmacı tarafından ampirik olarak test edilmektedir. Çalışmaların çoğu, Wagner yasasının veya Keynes hipotezinin geçerli olup olmadığını belirlemek için iki değişken arasındaki nedenselliğin yönüne odaklanmaktadır. Hükümetlerin maliye politikası açısından önemli görevlerinden dolayı ekonominin büyümesi önem arz etmektedir. Wagner Yasası, kamu harcamaları ile reel GSYİH arasında pozitif bir ilişki olduğunu öne sürmekte ve nedenselliğin reel GSYİH'den kamu harcamalarına doğru olduğu iddia edilmektedir. Bunun aksine, Keynes hipotezi ise kamu harcamalarını reel GSYİH büyümesini etkileyen dışsal bir politika aracı olarak kabul etmektedir. Bu çalışmada bağımsız değişken olarak reel GSYİH ve bağımlı değişken olarak kamu harcamaları (askeri, eğitim, sağlık, sübvansiyon ve transfer, yatırım harcamaları) kullanılarak analizler gerçekleştirilmektedir. Toplam kamu harcamaları ve alt başlıklarının büyüme üzerindeki etkisi ayrı modeller kurularak incelenmiştir. 37 OECD ülkesi için 2000-2019 yıllarını kapsayan çalışmada değişkenlere ait yıllık veriler Dünya Bankası ve OECD resmi veri tabanından elde edilmiştir. Seçilen ülke grubu için Wagner yasasının mı yoksa Keynesyen görüşün mü geçerli olduğu belirlenmek istenen bu çalışmada elde edilen sonuçlara göre bazı ülkeler için Wagner Yasası bazı ülkeler için Keynesyen görüşünün geçerli olduğu bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler

wagner yasası, keynesyen hipotezi, kümeleme analizi, panel nedensellik

Kaynakça

• Abu-Bader, S., & Abu-Qarn, A. S. (2003). ''Government Expenditures, Military Spending and Economic Growth: Causality Evidence from Egypt, Israel, and Syria''. Journal of Policy Modeling, 25(6-7), pp. 567-583.
• Altiner A. (2019). MINT Ülkelerinde Enerji Tüketimi ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Panel Nedensellik Analizi. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 10(2), 369-378.
• Arısoy, İ. (2005). ''Wagner ve Keynes Hipotezleri Çerçevesinde Türkiye’de Kamu Harcamaları ve Ekonomik Büyüme İlişkisi''. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(2), ss. 63-80.
• Barro, R. (1989). A Cross Country Study Of Growth, Saving And Government. NBER Working Paper, No: 2855.
• Cergibozan, R., Çevik, E., & Demir, C. (2017). ''Wagner Kanunu'nun Türkiye Ekonomisi için Sınanması: Çeşitli Zaman Serisi Bulguları''. Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 54(625), ss. 75-89.
• Chang, T. (2002). ''An Econometric Test of Wagner's Law for Six Countries Based on Cointegration and Error-Correction Modelling Techniques''. Applied Economics, 34(9), pp. 1157-1169.
• Chletsos, M., Kollias, C. (1997). ''Testing Wagner's Law Using Disaggregated Public Expenditure Data in the case of Greece: 1958-93''. Applied Economics, 29(3), pp. 371-377.
• Choi, I. (1993). Asymptotic Normality of the Least-Squares Estimates for Higher Order Autoregressive Integrated Processes with Some Applications. Econometric Theory, 9, ss. 263-282.
• Dada, M. A. (2013). ''Composition Effects of Government Expenditure on Private Consumption and Output Growth in Nigeria: A Single-Equation Error Correction Modelling''. Romanian Journal of Fiscal Policy (RJFP), 4(2), pp. 18-34.
• Emirmahmutoglu, F., N. Kose, “Testing for Granger Causality in Heterogeneous Mixed Panels”, Economic Modelling, 2011/28 (3), pp. 870-876.
• Everitt, B., Landau, S., Leese, M. (2001). Cluster analysis. London: Oxford University Press.
• Fisher, I. (1932). Booms and depressions: some first principles (p. viii). New York: Adelphi Company.
• Gacener, A. (2005). ''Türkiye Açısından Wagner Kanunu’nun Geçerliliğinin Analizi''. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(1), ss.103-122.
• Gandhi, V.P. (1971). Wagner’s law of public expenditure: Do recent cross-section studies confirm it? Public Finance 26: ss. 44–56.
• Goffman, I.J. (1968). On the empirical testing of Wagner’s law: A technical note. Public Finance 23: ss. 359–366.
• Gupta, S.P. (1967). Public expenditure and economic growth: A time series analysis. Public Finance 22: ss. 423–471.
• Gupta, S.P. (1968). Public expenditure and economic development: A cross-section analysis. Finanzarchiv 28: 26–41.
• Hadri, K., & Kurozumi, E. (2012). A simple panel stationarity test in the presence of serial correlation and a common factor. Economics Letters, 115(1), ss. 31-34.
• Hubert, L. (1974). Approximate evaluation techniques for the single-link and completelink hierarcihal clustering procedures. Journal of the American Statistical Association, 69, ss. 698-704.
• Johnson, A.R., Wichern, D.W. (1992). Applied multivariate statistical analysis. International Editions, New Jersey : Prentice Hall.
• Kaufman, L., Rousseeuw, P.J. (1990). Finding groups in data: An introduction to cluster analysis, New York: John Wiley and Sons.
• Kumar, S., Webber, D. J., & Fargher, S. (2012). ''Wagner's Law revisited: Cointegration and Causality Tests for New Zealand''. Applied Economics, 44(5), pp. 607-616.
• Kwiatkowski, D., Phillips, P. C., Schmidt, P., ve Shin, Y. (1992). Testing the Null Hypothesis of Stationarity Against the Alternative of a Unit Root: How Sure Are We That Economic Time Series Have a Unit Root?. Journal of econometrics, 54(1-3), ss. 159-178.
• Lamartina, S., & Zaghini, A. (2011). ''Increasing Public Expenditure: Wagner's Law in OECD Countries''. German Economic Review, 12(2), pp. 149-164.
• Mann, A. J. (1980). ''Wagner's Law: An Econometric Test for Mexico, 1925-1976''. National Tax Journal, pp. 189-201.
• Ram, R. (1986). ''Causality Between Income and Government Expenditure: A Broad International Perspective''. Public Finance= finances Publiques, 41(3), pp. 393-414.
• Payne, J.E. and Ewing, B.T. (1996). International evidence on Wagner’s hypothesis: A cointegration analysis. Public Finance 51: ss. 258–274.
• Peacock, A.T., Wiseman, J. (1961). The Growth of Public Expenditure in the United Kingdom. Princeton University Press. 0-87014-071-X. http://www.nber.org/books/peac61-1.
• Peacock, A., & Scott, A. (2000). ''The Curious Attraction of Wagner's Law''. Public Choice, 102(1), pp. 1-17.
• Permana, Y. H., & Wika, G. S. M. J. (2014). ''Testing the Existence of Wagner Law and Government Expenditure Volatility in Indonesia Post-Reformation Era''.Journal of Economics and Sustainable Development, 5(10), pp. 130-140.
• Pryor, F.L. (1968). Public expenditures in communist and capitalist nations. Homewood, IL: Richard D. Irwin.
• Sarı, R. (2003). ''Kamu Harcamalarının Dünyada ve Türkiye’deki Gelişimi ve Türkiye’de Ulusal Gelir ile İlişkisi''. Iktisat Isletme ve Finans, 18(209), ss. 25-38.
• Selen, U., & Eryiğit, K. (2009). ''Yapısal Kırılmaların Varlığında Wagner Kanunu Türkiye İçin Geçerli mi?''. Maliye Dergisi, 156, ss. 177-198.
• Sul, D., Phillips, P. C., ve Choi, C. Y. (2005). Prewhitening bias in HAC estimation. Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 67(4), ss. 517-546.
• Tatlıdil, H. (2002). Uygulamalı çok değişkenli istatistiksel analiz. Ankara: Ziraat Matbaacılık A.Ş. ss. 329-332.
• Telek, C. ve Telek, A. (2016). ''Kamu Harcamaları ve Ekonomik Büyüme İlişkisinin Wagner ve Keynes Hipotezi Çerçevesinde İncelenmesi''. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 12(12), 628-642.
• Timur, M. C., & Albayrak, N. ''Kamu Harcamaları ve Ekonomik Büyüme Arasındaki İlişkinin Analizi: Wagner Kanunu''. Sosyal Bilimler Metinleri, 2016 Aralık ICOMEP Özel Sayısı, ss. 803-813.
• Toda, H.Y. ve Yamamoto, T. (1995). Statistical Inference in Vector Autoregressions with Possibly Integrated Processes. Journal of Econometrics, 66, ss. 225-250.
• Verma S. & Arora, R. (2010) ''Does the Indian Economy Support Wagner’s Law? An Econometric Analysis''. Eurasian Journal of Business and Economics 3:5, pp. 77-91.
• Wagner, A. (1883). Finanzwissenschaft. Third edition. Leipzig: Winter.
• Yamak, N. ve Küçükkale, Y. (1997). ''Türkiye’de Kamu Harcamaları Ekonomik Büyüme İlişkisi''. İktisat İşletme Finans Dergisi, 12(131), ss. 5-14.
• Yamak, R., & Zengin, A. (1997). ''Kalman Filtre Yöntemi Ve Wagner Yasası: Türkiye Örneği, 1950-1996''. İktisat İşletme ve Finans, 12(133), ss. 32-43.