Bu makale, ‘Anadolu kaplanları’ olarak adlandırılan Gaziantep, Kayseri, Denizli, Çorum, Malatya ve Konya örnekleri üzerinden, ekonominin liberalleşmesi ve desentralizasyon ile yerelin önem kazanması sonucunda birtakım Anadolu kentle-rinde ortaya çıkan mekânsal dönüşümleri anlamayı hedeflemektedir. Küresel ekonominin tüketim yüzü olan AVM’ler ve yeni prestij alanları olarak sunulan güvenlikli siteler bu kentlere ulaşmış mıdır? ‘Anadolu kaplanı’ kentlerindeki yeni sermaye birikimleri, kentlerin ekonomisini yönlendiren grupları küresel tüketim kalıp ve mekânları içine çekmekte midir? Yerel olan nedir? Yeni iş olanaklarının ortaya çıkması ile göç almaları sonucu bu kentlerdeki yoksulluk görüntü ve mekânlarına nasıl bir yaklaşım söz konusudur? Neoliberal yerel yönetimlerin kendi kaynaklarını kendilerinin yaratmaları ve kentlerini ‘marka-laştırarak’ diğer kentlerle rekabet içine girmeleri durumu bu kentler için ne derece geçerlidir? Hükümetin girişimci Toplu Konut İdaresi (TOKİ)’nin öncülüğünü yaptığı inşaat sektörü bu kentleri ne düzeyde ve ne yönde dönüştürmektedir? ‘Anadolu kaplanı’ kentlerindeki dönüşümleri metropol kentlerdeki dönüşümlerden farklı kılan nedir? Makale bu sorular çerçevesinde ‘Anadolu kaplanı’ kentlerindeki yeni oluşumları tartışmaktadır.
Anadolu kaplanı’ kentleri yerel girişimcilik küresel tüketim mekânları yerel dinamikler TOKİ gecekondu dönüşüm projeleri kentsel yoksulluk
This article aims to understand the spatial transformations in Anatolia cities produced under the effects of the liberalization of economy and the local’s gaining importance in decentralization by using six ‘Anatolian tiger’ cities, namely, Gaziantep, Kayseri, Denizli, Çorum, Malatya and Konya. To what extent have the shopping malls as the consumption face of the global economy and gated communities as the new prestige sites reached these cities? Is the recent accumulation of capital in these cities pulling the better-off classes into global cultural consumption patterns and spaces? What is local in it? As these cities receive migration due to the new employment opportunities, what is the approach of authorities to the poverty and its spaces in the cities? To what extent are the neoliberal practices of local governments to create their own resources and, in their competition with other cities, to make their cities a ‘brand city,’ true for the ‘Anatolian tiger’ cities? To what extent and in what ways has the construction sector, in the leadership of the state’s entrepreneur Mass Housing Agency (TOKI), been transforming the ‘Anatolian tiger’ cities? What makes the transformation of Anatolian cities different from the metropolitan cities? The article discusses the recent transformations in the ‘Anatolian tiger’ cities in the context of these questions.
Anatolian tiger’ cities local entrepreneurship spaces of global consumption local dynamics TOKI gece-kondu transformation projects urban poverty
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ocak 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 4 Sayı: 8 |