Between Hospitality and Citizenship: Services Provided by Municipalities to Foreigners in Turkey

Yıl 2022, Cilt: 13 Sayı: 37, 1430 - 1452, 14.11.2022

Melda Arslan , Can Giray Özgül

https://doi.org/10.31198/idealkent.1148456

Cited By: 1

Öz

In the last 10 years, more than 3.5 million Syrian nationals came with a mass influx and are under temporary protection; more than 5 million foreigners currently live in Turkey when other foreigners with different statuses are added. In the study, people who come to Turkey are evaluated under the concept of “foreigner” without any discrimination in terms of their status. The originality that distinguishes the study from previous studies is that it extensively analyzes the services provided by municipalities in Turkey to all foreigners without narrowing it to any special status such as immigrants, irregular immigrants, asylum seekers. Although municipalities are administrative units designed for the needs of citizens, they inevitably provide services to foreigners living in cities. The main hypothesis of the research is that the services provided by the municipalities in Turkey vary according to the foreigner’s status, nationality, socio-economic characteristics of the place where the city is located, and there is no specific standard. The secondary data are analyzed by content analysis method. To clarify the borders of services, 10 metropolitan and 11 metropolitan district municipalities are examined. From this point of view, a model proposal is developed to provide public services for foreigners in the urban area.

Anahtar Kelimeler

Migration movements, foreigners, municipalities, metropolitan municipalities, municipal services

Misafirperverlik ile Hemşehrilik Arasında: Türkiye’de Belediyelerin Yabancılara Yönelik Hizmet Sunumu

Öz

Türkiye her dönemde göç hareketlerinin yöneldiği coğrafyalardan biri konumundadır. Son 10 yıldır kitlesel akınla gelen ve geçici koruma statüsü altında bulunan 3,5 milyondan fazla Suriye uyruklu yabancının yanında farklı statülerdeki diğer yabancılar da eklendiğinde hâlihazırda 5 milyondan fazla yabancı bugün Türkiye’de yaşamaktadır. Çalışmada Türkiye’ye gelen kişiler, statüleri bakımından ayrım gözetilmeden “yabancı” çatı kavramı altında değerlendirilmektedir. Çalışmayı önceki çalışmalardan ayıran özgünlük, Türkiye’de belediyelerin göçmen, düzensiz göçmen, sığınmacı gibi herhangi özel bir statüde daraltmadan tüm yabancılara sunduğu hizmetleri geniş çaplı incelemesidir.Belediyeler, vatandaşların ihtiyaçları için kurgulanmış yönetim birimleri olsa da kentlerde yaşayan yabancılara da kaçınılmaz olarak hizmet sunmaktadırlar. Araştırmanın temel hipotezi, Türkiye’de belediyeler tarafından sunulan hizmetlerin kentte yaşayan yabancıların statüsüne, uyruğuna, kentin bulunduğu yerin sosyoekonomik özelliklerine göre değişiklik göstermesi ve belirli bir standardının bulunmamasıdır. Bu kapsamda, çalışmada belediyelerin yabancılara sundukları hizmetler, Türkiye’de bulundukları farklı statülere ilişkin veriler analiz edilerek ele alınmaktadır. Yabancıların yoğun şekilde yaşadıkları büyükşehirler ile bazı ilçe belediyelerinin kurumsal yapıları, internet sayfaları, faaliyet raporları içerik analizi yöntemiyle incelenmektedir. Hizmet sınırların belirginleşmesi için yabancılarla sıklıkla etkileşim halinde olan 10 büyükşehir belediyesi ve 11 büyükşehir ilçe belediyesi incelenerek mevcut durumu tespit edilmeye çalışılmaktadır. Buradan hareketle kentsel alanda yabancılara yönelik kamu hizmetlerinin sunumunda bir model önerisi geliştirilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Göç hareketleri, yabancı, belediye, büyükşehir belediyesi, belediye hizmetleri

Kaynakça

• Arslan, M. (2020). Belediyelerin türkiye’ye gelen yabancılara yönelik hizmetleri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Avrupa Konseyi. (1992). Convention on the Participation of Foreigners in Public Life at Local Level, 12 Eylül 2019 tarihinde https://rm.coe.int/168007bd26 adresinden erişildi.
• Avrupa Konseyi. (2009). Additional Protocol to the European Charter of Local Self-Government on the right to participate in the affairs of a local authority, 12 Eylül 2019 tarihinde https://rm.coe.int/168008482a adresinden erişildi.
• Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı, Resmi Gazete, 3.10.1992.
• Bartram, D., Poros, M. V. ve Monforte P. (2017). Göç meselesinde temel kavramlar, (I. Ağabeyoğlu Tuncay, Çev.). Ankara, Hece Yayınları.
• Belediye Kanunu, Resmi Gazete, 13.7.2005.
• Büyükşehir Belediyesi Kanunu, Resmi Gazete, 23.7.2004.
• Mültecilerin Hukuki Durumuna Dair Sözleşmenin Onaylanması Hakkında Kanun, Resmi Gazete, 5.9.1961.
• Çamur, A. (2017). Suriyeli mülteciler ve belediyelerin sorumluluğu izmir örneği. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 6(2), 113-129.
• Erdoğan, M. (2019). Syrian refugees in Turkey. Konrad–Adenauer-Stiftung Report. Ankara. Geçici Koruma Yönetmeliği, Resmi Gazete, 22.10.2014.
• Göç İdaresi Başkanlığı. (2021). 02 Mayıs 2021 tarihinde www.goc.gov.tr adresinden erişildi. İl Özel İdarelerine ve Belediyelere Genel Bütçe Vergi Gelirlerinden Pay Verilmesi Hakkında Kanun, Resmi Gazete, 15.07.2008.
• Kahraman, F. ve Kahya Nizam, O. (2016). Mültecilik hallerini mekân üzerinden okumak: gaziantep örneğinde türkiyelilerin gözünden suriyeli kent mültecileri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 9(44), 808-825.
• Karasu, M. A. (2016). Şanlıurfa'da yaşayan Suriyeli sığınmacıların kentle uyum sorunu. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 21(3). 995-1014.
• Karasu, M. A. (2017). Göç ve uyum sorunu. A. Yatkın (Der.), 11. Uluslararası Kamu Yönetimi Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (ss. 631-649). Elazığ: Fırat Üniversitesi Yayınları.
• Karasu, M. A. (2018). Türkiye’ye yönelik dış göçler, suriyeli sığınmacı göçü ve etkileri. Paradoks Ekonomi Sosyoloji ve Politika Dergisi. 14 (1). 21-41.
• Keleş, R. (1998). Kentbilim terimleri sözlüğü. (2. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi.
• Keleş, R. (2012). Yerinden yönetim ve siyaset. (8. Baskı). İstanbul: Cem Yayınevi.
• Keleş, R. ve Mengi A. (2013). Avrupa birliği’nin bölge politikaları. (1. Baskı). İstanbul: Cem Yayınevi.
• Keleş, R. ve Mengi A. (2017). Kent hukuku. (1. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi. Kent Konseyi Yönetmeliği”, Resmi Gazete, 8.10.2006.
• Refworld. (1997). UNHCR comprehensive policy on urban refugee. 07 Şubat 2019 tarihinde https://www.refworld.org/pdfid/41626fb64.pdf adresinden erişildi.
• Türk Dil Kurumu. (2019). Büyük türkçe sözlük. 28 Ocak 2019 tarihinde http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts adresinden erişildi.
• Türkiye Belediyeler Birliği. (2005). Türkiye belediyeler birliği tüzüğü. 16 Ocak 2019 tarihinde http://www.tbb.gov.tr/birligimiz/kurulus-ve-gorev/turkiye-belediyeler-birligi-tuzugu adresinden erişildi.
• Uluslararası Göç Örgütü. (2009). Göç terimleri sözlüğü. (1. Baskı). Cenevre: Uluslararası Göç Örgütü Yayınları.
• The UN Refugee Agency. (2001). Evaluation of the implementation of UNHCR’s policy on refugees in urban areas. 07 Şubat 2019 tarihinde https://www.unhcr.org/research/evalreports/3c0f8bd67/evaluation-implementation-unhcrs-policy-refugees-urban-areas.html adresinden erişildi.
• The UN Refugee Agency. (2009). UNHCR Policy on Refugee Protection and Solutions in Urban Areas. 07 Şubat 2019 tarihinde https://www.unhcr.org/protection/hcdialogue%20/4ab356ab6/unhcr-policy-refugee-protection-solutions-urban-areas.html adresinden erişildi.
• The UN Refugee Agency. (2012). The ımplementation of UNHCR’s policy on refugee protection and solutions in urban areas. 07 Şubat 2019 tarihinde https://www.unhcr.org/research/evalreports/516d658c9/implementation-unhcrs-policy-refugee-protection-solutions-urban-areas-global.html adresinden erişildi.
• Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu, Resmi Gazete, 11.4.2013.
• Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Yönetmelik, Resmi Gazete, 17.3.2016.