Siyasal kültüre paralel olarak farklı kültürel bağlamlar ekonomik, siyasal ve toplumsal küresel yeniden yapılanma süreçlerini farklı şekilde yaşamaktadır. Özellikle planlama alanında kültürel faktörler, zamanla gelişerek yazılı ve yazılı olmayan uygulama gelenekleri haline gelen kurumsal yapılar, hakim kodlar, aktörler ve operasyonel gelenekler aracılığıyla yansıtılmaktadır. Zaman içinde bu unsurlar birbiri üzerine biriken bir tecrübe alanı oluştururken, farklılaşan aktörler ve rolleri, güç ilişkileri, davranışlar, temsil ve politika normları gibi faktörler tarafından şekillendirilen benzersiz planlama kültürlerine de yol açar. Araştırma, politik-kültürel bağlam içinde özgün koşullar oluşturan planlama uygulamalarını kurumsallaşma- aşırı kurumsallaşma sarmalında bir araç olarak ortaya çıkan planlama uygulamaları ile öncelikle genel hatlarıyla planlama ve kültür üzerine yapılan çalışmalar üzerinden, detayda ise Otherngrafen’in ‘Planlama Kültürü’ modeli üzerinden incelemektedir. Ardından, devlet eliyle kentsel mekâna müdahalenin doğrudan aracı olarak planlamanın Türkiye’deki tarihsel gelişimi, kurumsallaşan gücün kurumsuzlaşmaya işaret eden yeniden dağıtımı süreçlerini, farklı yönetim düzeyleri arasında yaşanan kurumsallaştırılmış güç çatışmaları eşliğinde ortaya koyacaktır. Çalışma ortaya çıkan değerlendirme sonuçları ile Türkiye planlama pratiğinin birikimli tecrübeleri ile gelişerek oluşturduğu kendine has planlama kültürünün oluşumu üzerinden planlama kültürünün çok yönlü doğasını ve daha geniş toplumsal-siyasi dönüşümlerle olan ilişkisini ortaya koyarak, belirli bir coğrafyanin ürünü kısıtlılığında kalan planlama ve kültür ilişkisine yönelik çalışmaların daha evrensel bir zemine oturtulması gerekliliği vurgulamaktadır.
Planlama kültürü planlama pratiği planlamanın temsili planlamanın kurumsallığı
Etik anlamda beyan edecek bir husus yoktur.
Çalışmayı destekleyen bir kurum yoktur.
-
In parallel with political culture, different cultural contexts experience economic, political, and social global restructuring processes differently. Particularly in the field of planning, cultural factors are reflected through institutional structures, prevailing codes, actors, and operational traditions that have evolved over time, becoming written and unwritten practice traditions. These elements accumulate to create an experiential domain, giving rise to unique planning cultures shaped by factors such as changing actors and roles, power relationships, behaviors, representation, and policy norms over time. The research, therefore, primarily examines planning practices that create specific conditions within the political-cultural context and planning practices that emerge as a tool in the spiral of institutionalization-excessive institutionalization. It begins with reviewing studies on planning and culture, followed by a detailing in Othengrafen's "Planning Culture" model. Subsequently, it explores the historical development Turkey’s planning system evolving to a direct intervention tool in urban space by the state. It also addresses the redistribution processes of institutionalized power indicating deinstitutionalization, alongside power conflicts among different levels of governance. This study highlights the multifaceted nature of planning culture and its relationship with broader socio-political transformations. It underscores the need to move beyond the limitations of specific models of research limited to specific geography and rather establish a more universal foundation for studies on the relationship between planning and culture.
Planning culture planning practice representation of planning the institutionalization of planning
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kentleşme Politikaları, Şehir ve Bölge Planlama |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 6 Ocak 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 16 Sayı: 46 |