Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Popüler Kültürde Kadın Liderliğinin İnşası: Türkiye ve Güney Kore Dizileri Bağlamında Kültürlerarası Bir Karşılaştırma

Yıl 2025, Sayı: TAOM2024, 79 - 92, 14.07.2025

Serenay Erarslan , Ozan Ağlargöz

https://doi.org/10.18394/iid.1562514

Öz

Bu çalışma popüler kültürde erkek egemen iş ortamlarında kadın liderlere eril liderlik özellikleri atfedilmesini, eleştirel yönetim çalışmaları bağlamında sorunsallaştırmaktadır. Bu sorunsaldan hareketle çalışmada, popüler kültürün bir parçası olarak TV dizilerinde kadın liderlere atfedilen liderlik özelliklerinin toplumsal cinsiyet rolleri açısından kültürlerarası karşılaştırmalı olarak betimlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın amacı doğrultusunda hem diziler hem de dizilerdeki kadın liderler amaçlı olarak seçilmiştir. Çalışmanın görgül materyalini, iş hayatında eril özelliklerin hâkim olduğu belirtilen ve dizileriyle küresel anlamda öne çıkan iki ülke olan Türkiye’den “Yasak Elma” ve Güney Kore’den “Forecasting Love and Weather” dizilerindeki kadın lider karakterlerinin ast, üst ve akranlarıyla olan etkileşimleri oluşturmaktadır. Görgül materyalin analizinde eleştirel söylem analizi kullanılmıştır. Analiz sonuçları Türk dizisindeki kadın liderin daha çok eril liderlik özellikleriyle, Güney Kore dizisindeki kadın liderin ise hem eril hem de dişil liderlik özellikleriyle betimlendiğini göstermiştir. Çalışmanın sonunda elde edilen bulgular literatürle ilişkili olarak tartışılmış, uygulamaya dönük öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Kadın Liderlik Televizyon Dizileri Cinsiyet Çalışmaları Eleştirel Yönetim Çalışmaları

Etik Beyan

Bu çalışmada insan katılımcılar yer almamaktadır.

Destekleyen Kurum

Bu çalışma kapsamında her hangi bir kaynaktan destek alınmamıştır.

Kaynakça

  • Adorno, T. W. (1973). The culture industry reconsidered. In T. Adorno (Ed.) The culture industry: selected essays on mass culture (pp. 85-92). London: Routledge.
  • Ağaoğlu Ercan, E. & Çakar Bikiç, N. (2019). Kadın rollerinin televizyon dizilerinde yer alma biçimlerine ilişkin bir karşılaştırma: Paramparça ve Medcezir örneği. İnsan ve İnsan, 6(20), 165-183.
  • Aldemir, C.M., Arbak, Y. & Özmen Timurcanday, Ö.N. (2003). Türkiye’de işgörme Anlayışı: Tanımı ve boyutları, Yönetim Araştırmaları Dergisi, 3(1), 5-28.
  • Altay, H. (2004). Güç mesafesi, erkeklik-dişilik ve belirsizlikten kaçınma özellikleri ile başarı arasındaki ilişkilerin incelenmesine yönelik bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(1), 301-321.
  • Arık, İ. (2023). Türk televizyon dizilerinin dizi süreleri bağlamında değerlendirilmesi. Yeni Yüzyıl'da İletişim Çalışmaları, 2(6), 125-145.
  • Arıkan, S. (2003). Kadın yöneticilerin liderlik davranışları ve bankacılık sektöründe bir uygulama. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(1), 1-20.
  • Ashkanasy, N. M. (2002). Leadership in the Asian century: Lessons from GLOBE. International Journal of Organisational Behaviour, 5(3), 150-163.
  • Aslan Aras, A. & Gül Ünlü, D. (2018). Türkiye'de yayınlanan televizyon dizilerindeki kadın ve erkek karakterlerin temsili ve konuşma biçimleri üzerine bir araştırma. eKurgu, 26(3), 1-14.
  • Aslan, P. (2020). Yumuşak güç, kamu diplomasisi ve popüler kültür: Türk televizyon dizileri üzerinden bir inceleme (1. Baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Aydoğan, E. & Zemestani, G. (2014). Erillik/dişilik (Hofstede) bağlamında İran ile Türkiye’nin yönetim kültürlerinin karşılaştırılması. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, 49(2), 50-71.
  • Bayhan, P. & Arslan, M. (2005). Kadın yöneticilerin liderlik tarzlarının toplumsal roller açısından incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(2), 99-119.
  • Bem, S. L. (1974). The measurement of psychological androgyny. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 42(2), 155-162.
  • Bem, S. L., Martyna, W. & Watson, C. (1976). Sex typing and androgyny: further explorations of the expressive domain. Journal of Personality and Social Psychology, 34(5), 1016-1023.
  • Berger, P. L. (2003). Giriş: küreselleşmenin kültürel dinamikleri. İçinde P. L. Berger & S. P. Huntington (Ed.), A. Ortaç (Çev.), Bir küre bin bir küreselleşme: çağdaş dünyada kültürel çeşitlilik (ss. 9-26). Kitap Yayınevi, İstanbul.
  • Bignell, J. (2012). An introduction to television studies (3. Edition), Taylor & Francis.
  • Bignell, J. (2010). Television and the popular: Viewing from the British perspective. Journal of Literary Theory, 4(2), 181-198.
  • Bilton, T., Bonnett, K., Jones, P., Lawson, T., Skinner, D., Stanworth, M. & Webster, A. (2009). Sosyoloji. Ankara: Siyasal Kitabevi.
  • BM. (2024). 5 Toplumsal Cinsiyet Eşitliği. https://turkiye.un.org/tr/sdgs/5 (Erişim Tarihi: 27.12.2024).
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Büyükyonca, G. (2019). Türk televizyon dizilerinin geleneksel Türk aile yapısına olan etkisinin popüler kültür bağlamında incelenmesi: Bir aile dizisi üzerine analiz (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Cameron, D. (2005). Language, gender and sexuality: current issues and new directions. Oxford University Press.
  • Charmaz, K. (2006). Constructing grounded theory: A practical guide through qualitative analysis. Sage.
  • Chen, S.-C., & Shao, J. (2022). Feminine traits improve transformational leadership advantage: Investigation of leaders’ gender traits, sex and their joint impacts on employee contextual performance. Gender in Management: An International Journal, 37(5), 569-586.
  • Cho, Y. H. & Yoon, J. K. (2001). The origin and function of dynamic collectivism: An analysis of Korean corporate culture. Asia Pacific Business Review, 7, 70-88.
  • Cunliffe, A. L. (2014). A very short, fairly interesting and reasonably cheap book about management (2. baskı), Sage.
  • Czarniawska, B., & Rhodes, C. (2006). Strong plots: Popular culture in management practice and theory. İçinde P. Gagliardi & B. Czarniawska (Ed.), Management education and the humanities (s. 195–218). Edward Elgar Publishing.
  • Çelenk, S. & Timisi, N. (2000). Yerli dramalarda kadın temsili ve şiddet. İçinde Nur Betül Çelik (Ed.). Televizyon, Kadın ve Şiddet. Ankara: Dünya Kitle İletişimi Araştırma Vakfı.
  • Doğanay, M. & Konuralp Aktaş, M. (2021). Türkiye’de televizyon dizisi sektörü. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 16(56), 852-878.
  • Dökmen, Z. Y. (1999). BEM Cinsiyet Rolü Envanteri Kadınsılık ve Erkeksilik Ölçekleri Türkçe formunun psikometrik özellikleri. Kriz Dergisi, 7(1), 27-40.
  • Dökmen, Z. Y. (2015). Toplumsal cinsiyet (6. basım). İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Eagly, A. H., & Johnson, B. T. (1990). Gender and leadership style: a meta-analysis. Psychological Bulletin, 108(2), 233-256.
  • Eagly, A. H. & Karau, S. J. (2002). Role congruity theory of prejudice toward female leaders. Psychological Review, 109(3), 573-598.
  • Eagly, A. H., Wood, W. & Diekman, A. B. (2000). Social role theory of sex differences and similarities: A current appraisal. İçinde T. Eckes & H. M. Trauther (Ed.). The Developmental Social Psychology of Gender (s. 123-160).
  • Erdoğdu, M. M. (2023). Divergent developmental performance of Turkey and South Korea: An appraisal from political economy perspective. Turkish Studies, 24(3-4), 500–521.
  • Farci, M. & Scarcelli, C. M. (2024). Men have to be competent in something, women need to show their bodies. Gender, digital youth cultures and popularity. Journal of Gender Studies, 33(5), 572-584.
  • Fırat, D. (2017). Küresel yönde ters akış: Asya’dan doğan alternatif bir popüler kültür. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi (AKAR), 2(3), 67-74.
  • Gartzia, L. & Baniandrés, J. (2019). How Feminine is the Female Advantage? Incremental validity of gender traits over leader sex on employees' responses. Journal of Business Research, 99, 125-139.
  • Gartzia, L. & van Engen, M. (2012). Are (male) leaders “feminine” enough? Gender in Management: An International Journal, 27(5), 296-314.
  • Geena Davis Institute on Gender in Media. (2014). Gender bias without borders: An investigation offemale characters in popular films across 11 countries. Erişim adresi: https://seejane.org/wp-content/uploads/gender-bias-without-borders-full-report.pdf (Erişim Tarihi: 27.12.2024).
  • Geena Davis Institute on Gender in Media. (2016). The reel truth: Women aren’t seen or heard. Anautomated analysis of gender representation in popular films. Erişim adresi: https://seejane.org/wp-content/uploads/gdiq-reel-truth-women-arent-seen-or-heard-automated-analysis.pdf (Erişim Tarihi: 27.12.2024).
  • Giddens, A. & Sutton, P. W. (2013). Sociology. Seventh Edition, Polity Press.
  • Gioia, D. A. & Brass, D. J. (1986). Teaching the TV generation: the case for observational learning. Organizational Behavior Teaching Review, 10(2), 11-18.
  • González-de-Garay, B., Marcos-Ramos, M. & Portillo-Delgado, C. (2020). Gender representation in Spanish prime-time TV series. Feminist Media Studies, 20(3), 414-433.
  • Göksu, O. (2023). 21. yüzyılda Türkiye’nin kamu diplomasisi ve yumuşak gücü: Yapısı, araçları ve mesajları. Erciyes İletişim Dergisi, 10(2), 845-870.
  • Gündel, N. (2021). Güney Kore uyarlamalarının bir örneği olarak What Happens To My Family? ve Baba Candır dizilerinin kültürlerarası analizi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (44), 285-314.
  • Hofstede, G. (1991). Cultures and organisations: Software of the mind, 436. London: McGraw-Hill.
  • Hofstede, G. (2001). Culture’s consequences: comparing values, behaviors, institutions, and organizations across nations (2. baskı). Thousand Oaks, USA: Sage.
  • Iwabuchi, K. (2009). Reconsidering East Asian connectivity and the usefulness of media and cultural studies. İçinde C. Berry, N. Liscutin & J. D. Mackintosh (Ed.). Cultural studies and cultural industries in Northeast Asia: what a difference a region makes (s. 25-36). Hong Kong University Press.
  • İmançer, D. (2002). Feminizm ve yeni yönelimler. Doğu Batı Dergisi, 19(5), 151-171.
  • İnceoğlu, İ. & Akçalı, E. (2018). Televizyon dizilerinde toplumsal cinsiyet eşitliği araştırması. TÜSİAD.
  • İpşiroğlu, Z. (2020). Televizyon dizi pusulası / Dizi eleştirisinin temelleri (1. basım). İstanbul: E Yayınları.
  • Javidan, M. & House, R. J. (2001). Cultural acumen for the global manager: Lessons from Project GLOBE. Organizational Dynamics, 29(4), 289-305.
  • Järvinen, M. & Mik-Meyer, N. (2020). Qualitative analysis: Eight approaches for the social sciences (1. baskı). London: SAGE Publications.
  • Kabasakal, H., & Bodur, M. (2007). Leadership and culture in Turkey: A multifaceted phenomenon. İçinde J. S. Chhokar, F. C. Brodbeck, & R. J. House (Ed.), Culture and leadership across the world: The GLOBE book of in-depth studies of 25 societies (s. 869–908). Lawrence Erlbaum Associates.
  • Karabiber, M. (1997). Kore kalkınmasının temelleri ve Türk-Kore ilişkileri. Ankara: T.C. Başbakanlık Hazine Müsteşarlığı.
  • Karakoyunlu, B. (2023). Seküler, dindar ve akışkan dindar kimliğin kendini gündelik yaşam pratikleri üzerinden üretimi: Kızılcık Şerbeti örneği. Eskiyeni, (50), 747–768.
  • Kaya, S. & Kimter, N. (2022). Yerli iki televizyon dizisinin din ve değerler psikolojisi açısından karşılaştırılmalı olarak incelenmesi: Gönül Dağı ve Yasak Elma örnekleri. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 9(4), 387-416.
  • Kırtepe, S. (2014). Televizyon dizilerinin toplum üzerindeki etkileri sosyokültürel bir çözümleme: Erzurum örneği (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Kim, Y. (Ed.). (2013). The Korean wave: Korean media go global (1. baskı). Routledge.
  • Lachover, E. (2019). Conservative and alternative motherhood in popular Israeli TV series, Feminist Media Studies, 19(2), 195-209.
  • Lauzen, M. M., Dozier, D. M. & Horan, N. (2008). Constructing gender stereotypes through social roles in prime-time television. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 52(2), 200-214.
  • Lee, C. Y. (2012). Korean culture and its influence on business practice in South Korea. The Journal of International Management Studies, 7(2), 184-191.
  • Lee, S. M., & Yoo, S. (1987). The K-Type Management: A driving force of Korean prosperity. Management International Review, 27(4), 68–77.
  • Maxwell, J. A. (2013). Qualitative research design: an interactive approach (3. baskı). Thousand Oaks, California: SAGE Publications.
  • Merton, R. K. (1968). Social theory and social structure. New York: The Free Press.
  • Morden, T. & Bowles, D. (1998). Management in South Korea: a review. Management Decision, 36(5), 316-330.
  • Muhr, S. L. (2011). Caught in the gendered machine: On the masculine and feminine in cyborg leadership. Gender, Work & Organization, 18(3), 337-357.
  • Mutlu, E. (2005). Globalleşme, Popüler Kültür ve Medya. Ütopya Yayınevi: Ankara.
  • Nærland, T. U. (2018). Fictional entertainment and public connection: audiences and the everyday use of TV-series. Television & New Media, 20(7), 651-669.
  • Nærland, T. U. (2020). From pleasure to politics: five functions of watching TV-series for public connection. European Journal of Communication, 35(2), 93-107.
  • Netflix. (2024). Forecasting Love and Weather. Erişim Tarihi: 27 Şubat 2024. Erişim adresi: https://www.netflix.com/tr/title/81572781.
  • NOW TV. (2024). Yasak Elma. Erişim Tarihi: 27 Şubat 2024. Erişim adresi: https://www.nowtv.com.tr/Yasak-Elma/izle.
  • Ostergaard, L. (1992). Gender. In L. Ostergaard (Ed.), Gender and development: A practical guide. London & New York: Routledge.
  • Özarslan, K. (2020). Ülke markalaması bağlamında uluslararası basında Türk dizileri ve Türkiye imajı. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(1), 215-238.
  • Özatalay, C. (2016). Barlas Tolan’dan hareketle anomi ve yabancılaşma üzerine bir sorgulama. İçinde Buruk Şenlik: A. Ergur (Ed.). Enformasyon toplumunda anomi ve yabancılaşmanın yeni biçimleri (s. 113-129). İstanbul: Phoenix Yayınları.
  • Özer, Ö. (2022). Eleştirel söylem çözümlemesi: Haber örnekleri üzerinden bir inceleme. Etkileşim, 9, 36-54.
  • Özmen, S. (2005). Televizyon dramalarında kadının temsili. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (22), 253-259.
  • Özsoy, A. (2015). Yerli televizyon dizilerinde farklılaşan toplumsal cinsiyet temsilleri üzerine bir tartışma. İçinde Ş. Yavuz (Ed.). Toplumsal Cinsiyet ve Medya Temsilleri (s. 226-246). İstanbul: Heyamola Yayınları.
  • Patton, M. Q. (2002). Qualitative research & evaluation methods (3. baskı). Sage.
  • Rhee, K. S., & Sigler, T. H. (2015). Untangling the relationship between gender and leadership. Gender in Management: An International Journal, 30(2), 109-134.
  • Robertson, R. (1999). Küreselleşme: toplum kuramı ve küresel kültür. Ü. H. Yolsal (Çev.). Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.
  • Rudy, R. M., Popova, L. & Linz, D. G. (2010). The context of current content analysis of gender roles: an introduction to a special issue. Sex Roles, 62(11), 705-720.
  • Rudy, R. M., Popova, L. & Linz, D. G. (2011). Contributions to the content analysis of gender roles: An introduction to a special issue. Sex Roles, 64(3), 151-159.
  • RTÜK. (2020). Televizyon yayınlarında şiddet araştırması. Radyo Televizyon Üst Kurulu. Erişim adresi:https://www.rtuk.gov.tr/Media/FM/Birimler/KAMUOYU/televizyon_yayinlarinda_siddet_2020.pdf
  • Sallan Gül, S. & Kahya Nizam, Ö. (2021). Sosyal bilimlerde içerik ve söylem analizi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (42), 181-198.
  • Serra, A. O. G. (2024). The Bear: New (stereotypical) representations of Italian Americans in contemporary television series. Forum Italicum, 58(1), 114-124.
  • Slade, C. & Beckenham, A. (2005). Introduction: Telenovelas and soap operas: Negotiating reality. Television & New Media, 6(4), 337-341. Erişim adresi: https:// doi.org/10.1177/1527476405279860.
  • Solmuş, T. (2013). Dizilerde psikoloji ve anormal davranışlar. İstanbul: İstanbul.
  • Spence, J. T., & Helmreich, R. L. (1978). Masculinity and femininity: Their psychological dimensions, correlates, and antecedents. University of Texas Press.
  • Simmel, G. (2008). Modern kültürde çatışma. T. Bora, N. Kalaycı & E. Gen (Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Sink, A. & Mastro, D. (2017). Depictions of gender on primetime television: a quantitative content analysis. Mass Communication and Society, 20(1), 3-22.
  • Şakrak, B. E. (2020). Dizi filmlerde toplumsal cinsiyet bağlamında kadının temsili örnek inceleme: Kadın dizisi. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 8(22), 420-434.
  • Şener, G., Çavuşoğlu, Ç. ve Irklı, H. İ. (2016). Medya ve toplumsal cinsiyet. İçinde F. Saygılıgil (Ed.), Toplumsal cinsiyet tartışmaları (s. 163–183). Ankara: Dipnot Yayınları.
  • Tanrıöver, H. U. (2007). Medyada kadınların temsil biçimleri ve kadın hakları ihlalleri. İçinde S. Alankuş (Ed.), Kadın odaklı habercilik (s. 149–166). İstanbul: IPS İletişim Vakfı Yayınları.
  • Tansel, B. & Kaya, S. (2023). Toksik erkekliğin Türk dizi endüstrisinin popüler örnekleri üzerinden okunması, Hercai ve Sen Anlat Karadeniz. Trakya Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 13(26), 107-130.
  • Temel, A., Yakın, M. & Misci, S. (2006). Örgütsel cinsiyetlerin örgütsel davranışa yansıması. Yönetim ve Ekonomi, 13(1), 27-38.
  • The Economist. (2024, 15 Şubat). The third-largest exporter of television is not who you might expect. The Economist. Erişim adresi: https://www.economist.com/culture/2024/02/15/the-third-largest-exporter-of-television-is-not-who-you-might-expect.
  • TİAK. (2021, Ekim). Televizyon izleme ölçümü 2020 Yıllığı.
  • Twenge, J. M. (1997). Changes in masculine and feminine traits over time: A meta-analysis. Sex Roles, 36, 305-325.
  • UN Women. (2023). Forecasting women in leadership positions. Erişim tarihi: 28 Aralık 2024. Erişim adresi: https://www.unwomen.org/sites/default/files/2023-11/forecasting-women-in-leadership-positions.pdf.
  • van Dijk, T. A. (1983). Discourse Analysis: Its Development and Application to the Structure of News. Journal of Communication, 33(2), 20-43.
  • van Dijk, T. A. (2013). Ideology and discourse. İçinde M. Freeden, L. T. Sargent, & M. Stears (Ed.), The Oxford handbook of political ideologies (s. 175-196). Oxford University Press.
  • Walliman, N. (2017). Research methods: The basics. New York: Routledge. Taylor & Francis.
  • Wong García, E., & Gómez Fernández, W. (2018). Fangs And Power: An analysis of discursive patterns of discrimination in the American TV series True Blood. Cogent Arts & Humanities, 5(1), 1-17.
  • Yakut, H. (2012). Örgütsel davranışta kültürler arası etik çalışmaları üzerine bir eleştiri. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(15), 115-125.
  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2021). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Zengin, F. (2014). Televizyon dizilerinde dinin temsili. İçinde M. Çamdereli, B. Ö. Doğan & N. K. Şener (Ed.). Medya ve Din (s. 73-92). Köprü Kitapları: İstanbul.

The ConstruThe Construction of Women's Leadership in Popular Culture: A Cross-Cultural Comparison in Turkish and South Korean TV Seriesction of Women's Leadership in Popular Culture: A Cross-Cultural Comparison in Turkish and South Korean Tv Series

Yıl 2025, Sayı: TAOM2024, 79 - 92, 14.07.2025

Serenay Erarslan , Ozan Ağlargöz

https://doi.org/10.18394/iid.1562514

Öz

This study, in the realm of critical management studies, problematizes the attribution of masculine leadership characteristics to women leaders in male-dominated business settings in popular culture. By departing from this problematization, the purpose of the study is to cross-culturally describe the leadership characteristics attributed to women leaders in terms of societal gender roles in TV series as part of popular culture. Both the TV series and the women leaders were purposefully chosen to meet the study’s objectives. Being known for having a masculine business life and having a prominent position in global TV series production, the study’s empirical material was generated from the interactions of women leaders with their subordinates, superiors, and peers in the Turkish TV series “Yasak Elma” and the South Korean TV series “Forecasting Love and Weather.” Critical discourse analysis was employed to analyze the empirical material. The results of the analysis revealed that the selected woman leader in Turkish TV series were attributed more masculine characteristics, whereas woman leader in the South Korean TV series revealed not only masculine but also feminine characteristics. The study's findings were discussed in relation to the relevant literature, and practical implications were provided.

Anahtar Kelimeler

Women Leadership TV Series Gender Studies Critical Theory

Etik Beyan

This study does not involve human participants.

Destekleyen Kurum

This study received no external funding.

Kaynakça

  • Adorno, T. W. (1973). The culture industry reconsidered. In T. Adorno (Ed.) The culture industry: selected essays on mass culture (pp. 85-92). London: Routledge.
  • Ağaoğlu Ercan, E. & Çakar Bikiç, N. (2019). Kadın rollerinin televizyon dizilerinde yer alma biçimlerine ilişkin bir karşılaştırma: Paramparça ve Medcezir örneği. İnsan ve İnsan, 6(20), 165-183.
  • Aldemir, C.M., Arbak, Y. & Özmen Timurcanday, Ö.N. (2003). Türkiye’de işgörme Anlayışı: Tanımı ve boyutları, Yönetim Araştırmaları Dergisi, 3(1), 5-28.
  • Altay, H. (2004). Güç mesafesi, erkeklik-dişilik ve belirsizlikten kaçınma özellikleri ile başarı arasındaki ilişkilerin incelenmesine yönelik bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(1), 301-321.
  • Arık, İ. (2023). Türk televizyon dizilerinin dizi süreleri bağlamında değerlendirilmesi. Yeni Yüzyıl'da İletişim Çalışmaları, 2(6), 125-145.
  • Arıkan, S. (2003). Kadın yöneticilerin liderlik davranışları ve bankacılık sektöründe bir uygulama. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(1), 1-20.
  • Ashkanasy, N. M. (2002). Leadership in the Asian century: Lessons from GLOBE. International Journal of Organisational Behaviour, 5(3), 150-163.
  • Aslan Aras, A. & Gül Ünlü, D. (2018). Türkiye'de yayınlanan televizyon dizilerindeki kadın ve erkek karakterlerin temsili ve konuşma biçimleri üzerine bir araştırma. eKurgu, 26(3), 1-14.
  • Aslan, P. (2020). Yumuşak güç, kamu diplomasisi ve popüler kültür: Türk televizyon dizileri üzerinden bir inceleme (1. Baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Aydoğan, E. & Zemestani, G. (2014). Erillik/dişilik (Hofstede) bağlamında İran ile Türkiye’nin yönetim kültürlerinin karşılaştırılması. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, 49(2), 50-71.
  • Bayhan, P. & Arslan, M. (2005). Kadın yöneticilerin liderlik tarzlarının toplumsal roller açısından incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(2), 99-119.
  • Bem, S. L. (1974). The measurement of psychological androgyny. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 42(2), 155-162.
  • Bem, S. L., Martyna, W. & Watson, C. (1976). Sex typing and androgyny: further explorations of the expressive domain. Journal of Personality and Social Psychology, 34(5), 1016-1023.
  • Berger, P. L. (2003). Giriş: küreselleşmenin kültürel dinamikleri. İçinde P. L. Berger & S. P. Huntington (Ed.), A. Ortaç (Çev.), Bir küre bin bir küreselleşme: çağdaş dünyada kültürel çeşitlilik (ss. 9-26). Kitap Yayınevi, İstanbul.
  • Bignell, J. (2012). An introduction to television studies (3. Edition), Taylor & Francis.
  • Bignell, J. (2010). Television and the popular: Viewing from the British perspective. Journal of Literary Theory, 4(2), 181-198.
  • Bilton, T., Bonnett, K., Jones, P., Lawson, T., Skinner, D., Stanworth, M. & Webster, A. (2009). Sosyoloji. Ankara: Siyasal Kitabevi.
  • BM. (2024). 5 Toplumsal Cinsiyet Eşitliği. https://turkiye.un.org/tr/sdgs/5 (Erişim Tarihi: 27.12.2024).
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Büyükyonca, G. (2019). Türk televizyon dizilerinin geleneksel Türk aile yapısına olan etkisinin popüler kültür bağlamında incelenmesi: Bir aile dizisi üzerine analiz (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Cameron, D. (2005). Language, gender and sexuality: current issues and new directions. Oxford University Press.
  • Charmaz, K. (2006). Constructing grounded theory: A practical guide through qualitative analysis. Sage.
  • Chen, S.-C., & Shao, J. (2022). Feminine traits improve transformational leadership advantage: Investigation of leaders’ gender traits, sex and their joint impacts on employee contextual performance. Gender in Management: An International Journal, 37(5), 569-586.
  • Cho, Y. H. & Yoon, J. K. (2001). The origin and function of dynamic collectivism: An analysis of Korean corporate culture. Asia Pacific Business Review, 7, 70-88.
  • Cunliffe, A. L. (2014). A very short, fairly interesting and reasonably cheap book about management (2. baskı), Sage.
  • Czarniawska, B., & Rhodes, C. (2006). Strong plots: Popular culture in management practice and theory. İçinde P. Gagliardi & B. Czarniawska (Ed.), Management education and the humanities (s. 195–218). Edward Elgar Publishing.
  • Çelenk, S. & Timisi, N. (2000). Yerli dramalarda kadın temsili ve şiddet. İçinde Nur Betül Çelik (Ed.). Televizyon, Kadın ve Şiddet. Ankara: Dünya Kitle İletişimi Araştırma Vakfı.
  • Doğanay, M. & Konuralp Aktaş, M. (2021). Türkiye’de televizyon dizisi sektörü. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 16(56), 852-878.
  • Dökmen, Z. Y. (1999). BEM Cinsiyet Rolü Envanteri Kadınsılık ve Erkeksilik Ölçekleri Türkçe formunun psikometrik özellikleri. Kriz Dergisi, 7(1), 27-40.
  • Dökmen, Z. Y. (2015). Toplumsal cinsiyet (6. basım). İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Eagly, A. H., & Johnson, B. T. (1990). Gender and leadership style: a meta-analysis. Psychological Bulletin, 108(2), 233-256.
  • Eagly, A. H. & Karau, S. J. (2002). Role congruity theory of prejudice toward female leaders. Psychological Review, 109(3), 573-598.
  • Eagly, A. H., Wood, W. & Diekman, A. B. (2000). Social role theory of sex differences and similarities: A current appraisal. İçinde T. Eckes & H. M. Trauther (Ed.). The Developmental Social Psychology of Gender (s. 123-160).
  • Erdoğdu, M. M. (2023). Divergent developmental performance of Turkey and South Korea: An appraisal from political economy perspective. Turkish Studies, 24(3-4), 500–521.
  • Farci, M. & Scarcelli, C. M. (2024). Men have to be competent in something, women need to show their bodies. Gender, digital youth cultures and popularity. Journal of Gender Studies, 33(5), 572-584.
  • Fırat, D. (2017). Küresel yönde ters akış: Asya’dan doğan alternatif bir popüler kültür. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi (AKAR), 2(3), 67-74.
  • Gartzia, L. & Baniandrés, J. (2019). How Feminine is the Female Advantage? Incremental validity of gender traits over leader sex on employees' responses. Journal of Business Research, 99, 125-139.
  • Gartzia, L. & van Engen, M. (2012). Are (male) leaders “feminine” enough? Gender in Management: An International Journal, 27(5), 296-314.
  • Geena Davis Institute on Gender in Media. (2014). Gender bias without borders: An investigation offemale characters in popular films across 11 countries. Erişim adresi: https://seejane.org/wp-content/uploads/gender-bias-without-borders-full-report.pdf (Erişim Tarihi: 27.12.2024).
  • Geena Davis Institute on Gender in Media. (2016). The reel truth: Women aren’t seen or heard. Anautomated analysis of gender representation in popular films. Erişim adresi: https://seejane.org/wp-content/uploads/gdiq-reel-truth-women-arent-seen-or-heard-automated-analysis.pdf (Erişim Tarihi: 27.12.2024).
  • Giddens, A. & Sutton, P. W. (2013). Sociology. Seventh Edition, Polity Press.
  • Gioia, D. A. & Brass, D. J. (1986). Teaching the TV generation: the case for observational learning. Organizational Behavior Teaching Review, 10(2), 11-18.
  • González-de-Garay, B., Marcos-Ramos, M. & Portillo-Delgado, C. (2020). Gender representation in Spanish prime-time TV series. Feminist Media Studies, 20(3), 414-433.
  • Göksu, O. (2023). 21. yüzyılda Türkiye’nin kamu diplomasisi ve yumuşak gücü: Yapısı, araçları ve mesajları. Erciyes İletişim Dergisi, 10(2), 845-870.
  • Gündel, N. (2021). Güney Kore uyarlamalarının bir örneği olarak What Happens To My Family? ve Baba Candır dizilerinin kültürlerarası analizi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (44), 285-314.
  • Hofstede, G. (1991). Cultures and organisations: Software of the mind, 436. London: McGraw-Hill.
  • Hofstede, G. (2001). Culture’s consequences: comparing values, behaviors, institutions, and organizations across nations (2. baskı). Thousand Oaks, USA: Sage.
  • Iwabuchi, K. (2009). Reconsidering East Asian connectivity and the usefulness of media and cultural studies. İçinde C. Berry, N. Liscutin & J. D. Mackintosh (Ed.). Cultural studies and cultural industries in Northeast Asia: what a difference a region makes (s. 25-36). Hong Kong University Press.
  • İmançer, D. (2002). Feminizm ve yeni yönelimler. Doğu Batı Dergisi, 19(5), 151-171.
  • İnceoğlu, İ. & Akçalı, E. (2018). Televizyon dizilerinde toplumsal cinsiyet eşitliği araştırması. TÜSİAD.
  • İpşiroğlu, Z. (2020). Televizyon dizi pusulası / Dizi eleştirisinin temelleri (1. basım). İstanbul: E Yayınları.
  • Javidan, M. & House, R. J. (2001). Cultural acumen for the global manager: Lessons from Project GLOBE. Organizational Dynamics, 29(4), 289-305.
  • Järvinen, M. & Mik-Meyer, N. (2020). Qualitative analysis: Eight approaches for the social sciences (1. baskı). London: SAGE Publications.
  • Kabasakal, H., & Bodur, M. (2007). Leadership and culture in Turkey: A multifaceted phenomenon. İçinde J. S. Chhokar, F. C. Brodbeck, & R. J. House (Ed.), Culture and leadership across the world: The GLOBE book of in-depth studies of 25 societies (s. 869–908). Lawrence Erlbaum Associates.
  • Karabiber, M. (1997). Kore kalkınmasının temelleri ve Türk-Kore ilişkileri. Ankara: T.C. Başbakanlık Hazine Müsteşarlığı.
  • Karakoyunlu, B. (2023). Seküler, dindar ve akışkan dindar kimliğin kendini gündelik yaşam pratikleri üzerinden üretimi: Kızılcık Şerbeti örneği. Eskiyeni, (50), 747–768.
  • Kaya, S. & Kimter, N. (2022). Yerli iki televizyon dizisinin din ve değerler psikolojisi açısından karşılaştırılmalı olarak incelenmesi: Gönül Dağı ve Yasak Elma örnekleri. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 9(4), 387-416.
  • Kırtepe, S. (2014). Televizyon dizilerinin toplum üzerindeki etkileri sosyokültürel bir çözümleme: Erzurum örneği (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Kim, Y. (Ed.). (2013). The Korean wave: Korean media go global (1. baskı). Routledge.
  • Lachover, E. (2019). Conservative and alternative motherhood in popular Israeli TV series, Feminist Media Studies, 19(2), 195-209.
  • Lauzen, M. M., Dozier, D. M. & Horan, N. (2008). Constructing gender stereotypes through social roles in prime-time television. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 52(2), 200-214.
  • Lee, C. Y. (2012). Korean culture and its influence on business practice in South Korea. The Journal of International Management Studies, 7(2), 184-191.
  • Lee, S. M., & Yoo, S. (1987). The K-Type Management: A driving force of Korean prosperity. Management International Review, 27(4), 68–77.
  • Maxwell, J. A. (2013). Qualitative research design: an interactive approach (3. baskı). Thousand Oaks, California: SAGE Publications.
  • Merton, R. K. (1968). Social theory and social structure. New York: The Free Press.
  • Morden, T. & Bowles, D. (1998). Management in South Korea: a review. Management Decision, 36(5), 316-330.
  • Muhr, S. L. (2011). Caught in the gendered machine: On the masculine and feminine in cyborg leadership. Gender, Work & Organization, 18(3), 337-357.
  • Mutlu, E. (2005). Globalleşme, Popüler Kültür ve Medya. Ütopya Yayınevi: Ankara.
  • Nærland, T. U. (2018). Fictional entertainment and public connection: audiences and the everyday use of TV-series. Television & New Media, 20(7), 651-669.
  • Nærland, T. U. (2020). From pleasure to politics: five functions of watching TV-series for public connection. European Journal of Communication, 35(2), 93-107.
  • Netflix. (2024). Forecasting Love and Weather. Erişim Tarihi: 27 Şubat 2024. Erişim adresi: https://www.netflix.com/tr/title/81572781.
  • NOW TV. (2024). Yasak Elma. Erişim Tarihi: 27 Şubat 2024. Erişim adresi: https://www.nowtv.com.tr/Yasak-Elma/izle.
  • Ostergaard, L. (1992). Gender. In L. Ostergaard (Ed.), Gender and development: A practical guide. London & New York: Routledge.
  • Özarslan, K. (2020). Ülke markalaması bağlamında uluslararası basında Türk dizileri ve Türkiye imajı. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(1), 215-238.
  • Özatalay, C. (2016). Barlas Tolan’dan hareketle anomi ve yabancılaşma üzerine bir sorgulama. İçinde Buruk Şenlik: A. Ergur (Ed.). Enformasyon toplumunda anomi ve yabancılaşmanın yeni biçimleri (s. 113-129). İstanbul: Phoenix Yayınları.
  • Özer, Ö. (2022). Eleştirel söylem çözümlemesi: Haber örnekleri üzerinden bir inceleme. Etkileşim, 9, 36-54.
  • Özmen, S. (2005). Televizyon dramalarında kadının temsili. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (22), 253-259.
  • Özsoy, A. (2015). Yerli televizyon dizilerinde farklılaşan toplumsal cinsiyet temsilleri üzerine bir tartışma. İçinde Ş. Yavuz (Ed.). Toplumsal Cinsiyet ve Medya Temsilleri (s. 226-246). İstanbul: Heyamola Yayınları.
  • Patton, M. Q. (2002). Qualitative research & evaluation methods (3. baskı). Sage.
  • Rhee, K. S., & Sigler, T. H. (2015). Untangling the relationship between gender and leadership. Gender in Management: An International Journal, 30(2), 109-134.
  • Robertson, R. (1999). Küreselleşme: toplum kuramı ve küresel kültür. Ü. H. Yolsal (Çev.). Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.
  • Rudy, R. M., Popova, L. & Linz, D. G. (2010). The context of current content analysis of gender roles: an introduction to a special issue. Sex Roles, 62(11), 705-720.
  • Rudy, R. M., Popova, L. & Linz, D. G. (2011). Contributions to the content analysis of gender roles: An introduction to a special issue. Sex Roles, 64(3), 151-159.
  • RTÜK. (2020). Televizyon yayınlarında şiddet araştırması. Radyo Televizyon Üst Kurulu. Erişim adresi:https://www.rtuk.gov.tr/Media/FM/Birimler/KAMUOYU/televizyon_yayinlarinda_siddet_2020.pdf
  • Sallan Gül, S. & Kahya Nizam, Ö. (2021). Sosyal bilimlerde içerik ve söylem analizi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (42), 181-198.
  • Serra, A. O. G. (2024). The Bear: New (stereotypical) representations of Italian Americans in contemporary television series. Forum Italicum, 58(1), 114-124.
  • Slade, C. & Beckenham, A. (2005). Introduction: Telenovelas and soap operas: Negotiating reality. Television & New Media, 6(4), 337-341. Erişim adresi: https:// doi.org/10.1177/1527476405279860.
  • Solmuş, T. (2013). Dizilerde psikoloji ve anormal davranışlar. İstanbul: İstanbul.
  • Spence, J. T., & Helmreich, R. L. (1978). Masculinity and femininity: Their psychological dimensions, correlates, and antecedents. University of Texas Press.
  • Simmel, G. (2008). Modern kültürde çatışma. T. Bora, N. Kalaycı & E. Gen (Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Sink, A. & Mastro, D. (2017). Depictions of gender on primetime television: a quantitative content analysis. Mass Communication and Society, 20(1), 3-22.
  • Şakrak, B. E. (2020). Dizi filmlerde toplumsal cinsiyet bağlamında kadının temsili örnek inceleme: Kadın dizisi. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 8(22), 420-434.
  • Şener, G., Çavuşoğlu, Ç. ve Irklı, H. İ. (2016). Medya ve toplumsal cinsiyet. İçinde F. Saygılıgil (Ed.), Toplumsal cinsiyet tartışmaları (s. 163–183). Ankara: Dipnot Yayınları.
  • Tanrıöver, H. U. (2007). Medyada kadınların temsil biçimleri ve kadın hakları ihlalleri. İçinde S. Alankuş (Ed.), Kadın odaklı habercilik (s. 149–166). İstanbul: IPS İletişim Vakfı Yayınları.
  • Tansel, B. & Kaya, S. (2023). Toksik erkekliğin Türk dizi endüstrisinin popüler örnekleri üzerinden okunması, Hercai ve Sen Anlat Karadeniz. Trakya Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 13(26), 107-130.
  • Temel, A., Yakın, M. & Misci, S. (2006). Örgütsel cinsiyetlerin örgütsel davranışa yansıması. Yönetim ve Ekonomi, 13(1), 27-38.
  • The Economist. (2024, 15 Şubat). The third-largest exporter of television is not who you might expect. The Economist. Erişim adresi: https://www.economist.com/culture/2024/02/15/the-third-largest-exporter-of-television-is-not-who-you-might-expect.
  • TİAK. (2021, Ekim). Televizyon izleme ölçümü 2020 Yıllığı.
  • Twenge, J. M. (1997). Changes in masculine and feminine traits over time: A meta-analysis. Sex Roles, 36, 305-325.
  • UN Women. (2023). Forecasting women in leadership positions. Erişim tarihi: 28 Aralık 2024. Erişim adresi: https://www.unwomen.org/sites/default/files/2023-11/forecasting-women-in-leadership-positions.pdf.
  • van Dijk, T. A. (1983). Discourse Analysis: Its Development and Application to the Structure of News. Journal of Communication, 33(2), 20-43.
  • van Dijk, T. A. (2013). Ideology and discourse. İçinde M. Freeden, L. T. Sargent, & M. Stears (Ed.), The Oxford handbook of political ideologies (s. 175-196). Oxford University Press.
  • Walliman, N. (2017). Research methods: The basics. New York: Routledge. Taylor & Francis.
  • Wong García, E., & Gómez Fernández, W. (2018). Fangs And Power: An analysis of discursive patterns of discrimination in the American TV series True Blood. Cogent Arts & Humanities, 5(1), 1-17.
  • Yakut, H. (2012). Örgütsel davranışta kültürler arası etik çalışmaları üzerine bir eleştiri. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(15), 115-125.
  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2021). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Zengin, F. (2014). Televizyon dizilerinde dinin temsili. İçinde M. Çamdereli, B. Ö. Doğan & N. K. Şener (Ed.). Medya ve Din (s. 73-92). Köprü Kitapları: İstanbul.
Toplam 107 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Örgütsel Davranış
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Serenay Erarslan 0000-0002-3056-4486

Ozan Ağlargöz 0000-0001-5523-4451

Erken Görünüm Tarihi 14 Temmuz 2025
Yayımlanma Tarihi 14 Temmuz 2025
Gönderilme Tarihi 6 Ekim 2024
Kabul Tarihi 4 Mart 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Sayı: TAOM2024

Kaynak Göster

APA Erarslan, S., & Ağlargöz, O. (2025). Popüler Kültürde Kadın Liderliğinin İnşası: Türkiye ve Güney Kore Dizileri Bağlamında Kültürlerarası Bir Karşılaştırma. Journal of Human and Work(TAOM2024), 79-92. https://doi.org/10.18394/iid.1562514
AMA Erarslan S, Ağlargöz O. Popüler Kültürde Kadın Liderliğinin İnşası: Türkiye ve Güney Kore Dizileri Bağlamında Kültürlerarası Bir Karşılaştırma. İİD. Temmuz 2025;(TAOM2024):79-92. doi:10.18394/iid.1562514
Chicago Erarslan, Serenay, ve Ozan Ağlargöz. “Popüler Kültürde Kadın Liderliğinin İnşası: Türkiye ve Güney Kore Dizileri Bağlamında Kültürlerarası Bir Karşılaştırma”. Journal of Human and Work, sy. TAOM2024 (Temmuz 2025): 79-92. https://doi.org/10.18394/iid.1562514.
EndNote Erarslan S, Ağlargöz O (01 Temmuz 2025) Popüler Kültürde Kadın Liderliğinin İnşası: Türkiye ve Güney Kore Dizileri Bağlamında Kültürlerarası Bir Karşılaştırma. Journal of Human and Work TAOM2024 79–92.
IEEE S. Erarslan ve O. Ağlargöz, “Popüler Kültürde Kadın Liderliğinin İnşası: Türkiye ve Güney Kore Dizileri Bağlamında Kültürlerarası Bir Karşılaştırma”, İİD, sy. TAOM2024, ss. 79–92, Temmuz2025, doi: 10.18394/iid.1562514.
ISNAD Erarslan, Serenay - Ağlargöz, Ozan. “Popüler Kültürde Kadın Liderliğinin İnşası: Türkiye ve Güney Kore Dizileri Bağlamında Kültürlerarası Bir Karşılaştırma”. Journal of Human and Work TAOM2024 (Temmuz2025), 79-92. https://doi.org/10.18394/iid.1562514.
JAMA Erarslan S, Ağlargöz O. Popüler Kültürde Kadın Liderliğinin İnşası: Türkiye ve Güney Kore Dizileri Bağlamında Kültürlerarası Bir Karşılaştırma. İİD. 2025;:79–92.
MLA Erarslan, Serenay ve Ozan Ağlargöz. “Popüler Kültürde Kadın Liderliğinin İnşası: Türkiye ve Güney Kore Dizileri Bağlamında Kültürlerarası Bir Karşılaştırma”. Journal of Human and Work, sy. TAOM2024, 2025, ss. 79-92, doi:10.18394/iid.1562514.
Vancouver Erarslan S, Ağlargöz O. Popüler Kültürde Kadın Liderliğinin İnşası: Türkiye ve Güney Kore Dizileri Bağlamında Kültürlerarası Bir Karşılaştırma. İİD. 2025(TAOM2024):79-92.
 Kapak Resmi İndir

 

 

                                                                          Creative Commons Lisansı


İş ve İnsan Dergisi (e-ISSN 2148-967X) Creative Commons Alıntı-LisansDevam 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.