POSITIONING SOUTH AFRICA IN INTERNATIONAL HIERARCY: NEWLY EMERGING MIDDLE POWER

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 7, 63 - 73, 31.01.2019

Esra Deniz

Öz

The emergence of unipolarity in the international order with the US

hegemony as the winner of the cold war and the positioning pursuit of the third world

countries, that have been excluded from the international order and have been marginalized

throughout history, have made to question the course of power balance again by gaining

momentum with the 2008 crisis. The 2008 crisis has also made it clear that international

economic governance cannot continue only with the leading industrial zone and it has clearly

revealed with all its destructive effects there is a need for cooperation with new markets and

with emerging economies. While the unipolar world order is changing, the international

hierarchy created by the new actors emerging in global governance becomes more apparent

with BRICS. BRICS countries, which emerged as the rising powers since the 2000s, have a

great say in global governance today, while it is claimed that South Africa does not match the

‘rising power’ identity within the BRICS structure. The main reason for these claims is that

South Africa has significant differences from other BRICS countries in terms of international

economic and political integration. In order to understand these differences, the definition of

the ‘rising power’ and ‘middle power’ identifications should be well understood. South Africa's

participation in BRICS as of 2013 makes it compulsory to think about South Africa and

therefore the two important concepts mentioned in the literatüre. The aim of this study is to

analyze the structural and behavioral requirements of concepts in order to explain the

semantic confusion of the concepts of ‘rising power’ and ‘middle power’ in the literature and

to reveal the identity of South Africa in BRICS structure.

Anahtar Kelimeler

BRICS, Rising Power, Middle Power, South Africa

GÜNEY AFRİKA'YI ULUSLARARASI HİYERARŞİDE KONUMLANDIRMAK: YENİ YÜKSELEN ORTA ÖLÇEKLİ GÜÇ

Öz

Soğuk savaşın galibi olarak uluslararası düzende ABD hegemonyası ile tek

kutupluluğun oluşması ve tarih boyunca ötekileştirilmiş, uluslararası sistemde dışarıda

bırakılmış üçüncü dünya ülkelerinin bu düzende kendilerinde yer arayışı 2008 krizi ile hız

kazanarak güç dengesinin gidişatını tekrar sorgulatmıştır. 2008 krizi aynı zamanda

uluslararası ekonomik yönetişimin sadece lider sanayi ülkeleri ile devam edemediğini yeni

pazarlara, yükselen ekonomiler ile işbirliğine ihtiyaç duyulduğunu tüm yıkıcı etkisi ile açıkça

gözler önüne sermiştir. Tek kutuplu dünya düzeni değişirken küresel yönetişimde ortaya çıkan

yeni aktörlerin yarattığı uluslararası hiyerarşi BRICS ile daha da belirginlik kazanmaktadır.

2000’li yıllardan itibaren yükselen güçler olarak karşımıza çıkan BRICS ülkeleri bugün küresel

yönetişimde büyük oranda söz sahibi olmaktayken, BRICS yapılanması içinde Güney Afrika’nın

‘yükselen güç’ kimliği ile uyuşmadığı iddia edilmektedir. Bu iddiaların temel sebebi ise Güney

Afrika’nın, uluslararası ekonomik ve siyasi entegrasyon anlamında diğer BRIC ülkeleri ile

arasında belirgin farklılıklar bulunuyor olmasıdır. Bu farklıları anlayabilmek için öncelikle

‘yükselen güç’ ve ‘orta ölçekli güç’ kimliklerinin tanımlamasını iyi anlamlandırmak gerekir.

Güney Afrika’nın 2013 yılı itibari ile BRIC’lere katılmış olması Güney Afrika ve dolayısıyla bahsi

geçen iki önemli kavram üzerine düşünülmesini literatürde zorunlu hale getirmektedir. Bu

çalışmanın amacı da literatürdeki ‘yükselen güç’ ve ‘orta ölçekli güç’ kavramlarının anlamsal

kargaşasını açıklayabilmek adına kavramların yapısal ve davranışsal gerekliliklerini analiz

ederek Güney Afrika’nın BRICS yapılanmasındaki kimliğini ortaya koyabilmektir.

Anahtar Kelimeler

Yükselen Güç, Orta Ölçekli Güç, Güney Afrika, BRICS

Kaynakça

• AFRİKA ÇALIŞMALARI ARAŞTIRMA VE UYGULAMA MERKEZİ (2011). Afrika Gündemi, http://bultenler.ankara.edu.tr/dergiler/47/917/sayi917.pdfAKSU, M. (2017). Değişen Küresel Düzenin Yükselen Güçleri Türkiye ve BRICS: Karşılaştırmalı Bir Analiz, Strategic Public Management Journal, 5(3):123-139.
• ASLAN, H. (2017). Brezilya’nın Afrika Politikası, Afrika Araştırmacıları Derneği, https://www.afam.org.tr/brezilyanin-afrika-politikasi/.
• BAL İ. , HECAN M. (2015). Küresel Vestfalya ve Yükselen Güçler, Analist Dergisi, 48(4):32-47.
• BESADA H. , TOK KRISTEN E. (2013). South Africa İn The BRICS Opportunities, Challenges And Prospects, Africa Institute Of South Africa, 42(4):1-15. BİRLEŞMİŞ MİLLETLER GRUP-77 MERKEZ OFİSİ, (2004). Creation Of G77 A Significant Political Phenomena, http://www.g77.org/nc/journal/G77-Fall-2004.pdf.
• BLACK, D. R. (1997). “Addressing Apartheid: Lessons from Australian, Canadian and Swedish Policies in Southern Africa” , (Ed.) COOPER A. F. , Niche Diplomacy Middle Powers after the Cold War, Macmillan Yayıncılık, Londra.
• COOPER A. F. (1997). “Niche Diplomacy: A Conceptual Overview”, (Ed.) COOPER A. F. , Niche Diplomacy Middle Powers after the Cold War, Macmillan Yayıncılık, Londra.
• DAL PARLAR E. , GÖK OĞUZ G. (2014). Locating Turkey As A ‘Rising Power’ İn The Changing International Order: An Introduction, Stratejik Araştırmalar Merkezi, 19(4):1-18.
• DEPARTMENT OF FOREIGN AFFAIRS, REPUBLIC OF SOUTH AFRICA (2018), http://www.dirco.gov.za/
• DUBBELMAN B. (2011). South Africa’s role in Brics: Implications and effects, https://www.yumpu.com/en/document/view/12275164/south-africas-role-in-brics-implications-and-effects-creamer-media.
• GÖZEN R. (2017). Uluslararası İlişkiler Teorileri, İletişim Yayınları, İstanbul.
• GÜVEN A. B. (2013). “IMF, Dünya Bankası ve Küresel Kriz: Yeni Dengeler, Eski Yönelimler”, (Ed.) ŞENSES F. , ÖNİŞ Z. , BAKIR C. , Ülke Deneyimleri Işığında Küresel Kriz ve Yeni Ekonomik Düzen, İletişim Yayınları, İstanbul.
• HART A. F. , JONES B. D. (2010). How Do Rising Powers Rise? , Survival, 52(6):63-88.
• HURRELL A. (2013). Narratives of emergence: Rising Powers and the end of the Third World?, Brazilian Journal of Political Economy, 33(2):203-221.
• INGELHART R. , WELZEL C. (2009) ‘How Development Leads to Democracy’, Foreign Affairs, 88(2):33-48.
• NYE J. S. (1989). Soft Power The Means To Success In World Politics, Publicaffairs, Newyork.
• NYE J. S. (2015). The Limits Of Chinese Soft Power, Project Syndicate, https://www.project-syndicate.org/commentary/china-civil-society-nationalism-soft-power-by-joseph-s--nye-2015-07?barrier=accesspaylog,
• O’NEİLL J. (2001). Building Better Global Economic BRICs, Global Economics, http://www.goldmansachs.com/our-thinking/archive/archive-pdfs/build-better-brics.pdf.
• TÖREN T. (2013). Apartheid Sonrası Güney Afrika Ulusal Demokratik Devrim ve Siyah Sermaye İnşası, Praksis, 32:1-39.
• ÜNAY S. KAYIKÇI F. (2013). “Çok Kutuplu Küresel Ekonomik Düzen ve BRICS: Kriz Sonrası Sistemik Dönüşüm”, (Ed.) ŞENSES F. , ÖNİŞ Z. , BAKIR C. , Ülke Deneyimleri Işığında Küresel Kriz ve Yeni Ekonomik Düzen, İletişim Yayınları, İstanbul.
• YİĞİT C. (2015). “Sistem, Devlet Ve Savaş: Bir Yapısal Realist Analiz”, (Ed.) ARI T. , ÖZDAL B. , Uluslararası Sistemde Yeni Düzen Arayışları, VII. Uludağ Üniversitesi Uluslararası İlişkiler Konferansı, Bursa.