Revize Edilmiş Okul İklimi Öğretmen Ölçeğinin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Yıl 2016, Cilt: 3 Sayı: 1, 85 - 100, 11.07.2016

Ferat Yılmaz Serkan Demir

Öz

Bu çalışmada, karakter eğitimi bakış açısıyla geliştirilmiş olan Revize Edilmiş Okul İklimi Öğretmen Ölçeğinin (REOİÖÖ) Türkçeye uyarlanması hedeflenmiştir. Bu çalışma bir ölçek uyarlama çalışmasıdır. Araştırmada üç farklı çalışma grubu bulunmaktadır. Birinci grup, dilsel eşdeğerliğin belirlenmesi için çalışılan 56 İngilizce öğretmeninden oluşan gruptur. Araştırmanın ikinci ve üçüncü grubunu, İstanbul’un Beşiktaş, Kâğıthane, Beyoğlu, Esenyurt ve Küçükçekmece ilçelerinde çalışan öğretmenler oluşturmaktadır. İkinci grup, uyum geçerliğini belirlemek için çalışılan 58 öğretmeni içermektedir. Üçüncü grup ise yapı geçerliği ile ölçüm güvenilirliğini belirlemek ve madde analizlerini gerçekleştirmek için çalışılan 240 öğretmenden oluşan gruptur. Bu çalışmada kullanılan veri toplama araçları, Türkçeye uyarlanması hedeflenen REOİÖÖ ve bu ölçeğin uyum geçerliğini belirlemek amacıyla kullanılan Örgütsel İklim Ölçeğidir (ÖİÖ). Bu çalışmanın sonuçlarına göre, geliştirilmiş olan Türkçe form, dilsel açıdan orijinal formla yüksek düzeyde eşdeğerlik göstermektedir. REOİÖÖ’nün bazı alt ölçeklerinin uyum geçerliğine sahip olduğu söylenebilir. REOİÖÖ Türkçe formunun yapı geçerliği doğrulayıcı faktör analizi ile doğrulanmıştır. Yapılan madde analizlerine göre ölçekte yer alan maddeler, ölçeği puanlayanları iyi derecede ayırt edebilmektedir. Alt ölçeklerle yapılan ölçümlerin ölçüm güvenirlikleri ve çalışma grubunun özellikleri de dikkate alınınca, Revize Edilmiş Okul İklimi Öğretmen Ölçeğinin Türkçe formunun, Türkiye’deki tüm okul kademelerinde geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olarak kullanılabileceğini söylemek mümkündür

Anahtar Kelimeler

Karakter Eğitimi, Okul İklimi, Öğretmen Ölçeği, Ölçek Uyarlama

The Validity and Reliability Study of Revised School Climate Teacher Survey’s Turkish Version

Öz

It is aimed to adapt Revised School Climate Teacher Survey (RSCTS) which is developed with a character education perspective to Turkish and assess its psychometrics properties in this study. This study is an instrument adaptation study. There are three different study groups in this study. First group consists of 56 English teachers studied with to determine the linguistic equivalence. Second group consists of 58 teachers studied with to determine the concurrent validity. Third group consisting 240 elementary and secondary teachers was studied with to reveal the construct validity, measurement reliability and to analyze the items. Data collection tools of this study are RSCTS aimed to adapt and Organizational Climate Scale (OCS) used to determine concurrent validity of RSCTS. Based on the results of this study, it can be concluded that Turkish and English versions of RSCTS are equivalent at a high level with regard to linguistic equivalence. Furthermore, some sub-scales of RSCTS have concurrent validity. Construct validity of Turkish version of RSCTS was confirmed by Confirmatory Factor Analysis. According to item analysis, items in RSCTS can discriminate the participants remarkably. Considering measurement reliability coefficients and characteristics of the study group, it is possible to state that RSCTS can be used as a valid and reliable instrument to measure teacher’s perceptions about school climate in all of the school stages in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Character Education, School Climate, Teacher Survey, Instrument Adaptation

Kaynakça

• Akbaba Altun, S. ve Memişoğlu, S. P. (2011). Çoklu veri kaynağına dayalı değerlendirmenin okul iklimine etkisi. İlköğretim Online, 10(2), 743-756.
• Akbulut, Y. (2010). Sosyal bilimlerde SPSS uygulamaları. İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.
• Aldridge, J. ve Ala'l, K. (2013). Assessing students' views of school climate: Developing and validating the What's Happening In This School? (WHITS) questionnaire. Improving Schools, 16(1), 47-66.
• Anderson, C. S. (1982). The search for school climate: A review of the research. Review of Educational Research, 52(3), 368-420.
• Baykal, K. B. (2013). Okul iklimi ile öğretmenlerin örgütsel vatandaşlık davranışı arasındaki ilişki üzerine bir araştırma (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Bayram, N. (2010). Yapısal eşitlik modellemesine giriş: AMOS uygulamaları. İstanbul: Ezgi Kitabevi.
• Beninga, J. S., Berkowitz, M. W., Kuehn, P. ve Smith, K. (2006). Character and Academics: What Good Schools Do. Phi Delta Kappan, 87(6), 448-452.
• Berkowitz, M. W. ve Bier, M. C. (2005). What Works in Character Education: A Research- Driven Guide for Educators. Washington: John E. & Frances G. Pepper.
• Black, G. L. (2010). Correlational analysis of servant leadership and school climate. Catholic Education: A Journal of Inquiry and Practice, 13(4), 437-466.
• Browne, M. W. ve Cudeck, R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. In: K. Bollen & J. Long, (Eds), Testing structural equation models (pp. 136–162). London: Sage Publications.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için eri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Cohen, J., Mccabe, E. M., Michelli, N. M. ve Pickeral, T. (2009). School climate: Research, policy, practice, and teacher education. Teachers College Record, 111(1), 180-213.
• Cohen, J., Pickeral, T. ve McCloskey, M. (2009). Assessing school climate. Education Digest, 74(8), 45-48.
• Çamur, E. (2006). Liselerde öğrenme iklimine ilişkin yönetici, öğretmen, veli ve öğrenci görüşleri (Manisa örneği) (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ege Üniversitesi, İzmir
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
• Demir, A. (2008). Ortaöğretim okullarında okul iklimi ile öğretmen performansları arasındaki ilişki (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Dipaola, M. ve Tschannen-Moran, M. (2001). Organizational citizenship behavior in schools and its relationship to school climate. Journal of School Leadership, 11, 424-447.
• Dönmez, B. (2001). Okul güvenliği sorunu ve okul yöneticisinin rolü. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi(25), 63-74.
• Freiberg, H. J. (1998). Measuring school climate: Let me count the ways. Educational Leadership, 56, 22-26.
• Gittelsohn, J., Merkle, S., Story, M., Stone, E. J., Steckler, A., Noel, J., Davis, S., Martin, C. J. ve Ethelbah, B. (2003). School climate and implementation of the Pathways study. Preventive Medicine, 37, 97-106.
• Grayson, J. L. ve Alvarez, H. K. (2008). School climate factors relating to teacher burnout: A mediator model. Teaching and Teacher Education, 24, 1349-1363.
• Hayne, N. M., Emmons, C. ve Ben-Avie, M. (1997). School climate as a factor in student adjustment and achievement. Journal of Educational and Psychological Consultation, 8(3), 321-329.
• Hernandez, T. J. ve Seem, S. R. (2004). A safe schhol climate: A systemic approach and the school counselor. Professional School Counseling, 7(4), 256-262.
• Hoy, W. K. ve Clover, S. I. (1986). Elementary school climate: A revision of the OCDQ. Educational Administration Quarterly, 22(1), 93-110.
• Johnson, B. ve Stevens, J. J. (2006). Student achievement and elementary teachers' perceptions of school climate. Learning Environments Research, 9, 111-112. 100