Among the works of literature, poetry is the sole genre which can never be completed. No matter who defines it, and how it is defined, there is always a missing point. The reason for this is that poetry has a characteristic sanctity. Within the concept of existence, poetry is the harbinger of literary secrets that we see and for the poets who dare to dive into darkness in every age, it is a song in which the individual finds himself, and which is the common voice of society, and it is the smiling garden of destiny, so to say. Also, poetry is the combination of language and entity. Concepts such as universe, life, death, love, art and philosophy are best expressed through poems. It is the enthusiasm of a single individual and a common attitude. Since time immemorial, people have thought that poets are the closest people to the Creator because they renounce their comfort for the sake of trying to rediscover the secrets of stars, waters and trees as they look at them with admiration. One of the poets expending a lot of effort on this way is Ak Welsapar, a Turkman poet living in a remote northern country in a twist of fate. He pursued his art to describe his homeland pleasantly, to love it, and to be proud of it. He collected his emotions in these two books known as Ak Öý (1996) and Watanym Galdy (2005). In this study, the poems of Ak Welsapar, one of the significant representatives of current Turkman literature abroad, will be dwelt upon; on the basis of the two books entitled Ak Öý (1996) and Watanym Galdy (2005), his view of life, his expectation, his dreams, his griefs, and his present status will be assessed.
Edebiyat eserleri içerisinde hiçbir zaman tamamlanamayacak olan yegâne tür şiirdir. Kim onu nasıl ta¬rif ederse etsin mutlaka eksik kalan bir tarafı vardır. Bunun sebebi ise şiirin ken¬di¬ne has bir kut¬sal¬lığının olmasıdır. Varlık kavramı içerisinde bizim görmüş olduğumuz ebedi sır¬¬ların habercisi olan ve her çağda karanlıklar içerisine dalma cesaretini gösteren şairler için ise şiir, âdeta kaderin gü¬len bir bahçesi olup toplumun ortak sesi ve bireyin kendini bulduğu bir türküdür. Şiir, aynı za¬man¬da dil ile varlığın birleşmesidir. Kâinat, hayat, ölüm, aşk, sanat, fel-sefe gibi kavramlar en güzel ifa¬delerini şairlerin kaleminden dökülen şiirlerde bulmuş¬lar¬dır. O, tek bir insanın olduğu gibi ortak bir tavrın da coşkusudur. Eski çağlardan beri insanlar şair-lerin, ellerinin altındaki rahat ve huzuru bırakıp kâinattaki yıl¬dız¬la¬ra, sulara ve ağaçlara hay¬-ranlıkla bakarak onlardaki sırları yeniden keşfetmeye çalıştıkları için Ya¬ratı¬cı’ya en yakın olan insanlar olduklarını düşünmüşlerdir. Şairlerin günlük hayattaki hazineleri ise dil ve onun birer yapı taşı olan kelimelerdir. Onlar için bu kelimeler, acı çekilerek açılması gereken bi¬¬rer sır küpüdür. İnsanoğlunun sokakta, çarşıda, kahvede çiğneyip bir kenara atarak çamura bu¬¬lan¬dır-dığı bu kelimeleri, şairler ellerine alıp günlerce ve aylarca tozlarını ve topraklarını yıka¬yarak iç-le¬rindeki sonsuzluk ışığını yeniden yakıp göklere yükseltir. İşte bu yolda gayret gös¬teren şairlerden biri de kaderin bir cilvesiyle uzak bir kuzey ülkesinde bu¬lu¬nan Türkmen şairi Ak Welsapar’dır. O, sanatını kendi vatanını terennüm etme, onu sevme ve onun¬la gurur duy¬¬ma yolunda icra etmiş ve bu duygularını Ak Öý [Ak Ev] (1996) ve Watanym Galdy [Vatanım Kaldı] (2005) adlı iki kitapta toplamıştır. Bu çalışmada, günümüz Türkmen ede¬biya¬tı¬¬nın yurt¬¬dı¬şın¬daki önem¬li temsilcilerinden biri Ak Welsapar’ın şiirleri üzerinde durulacak; ya¬¬zarın ha¬ya¬ta bakışı, beklen¬ti¬si, hayalleri, çektiği acılar ve bugünkü durumu Ak Öý [Ak Ev] (1996) ve Watanym Galdy [Vatanım Kaldı] (2005) başlıklı iki kitabından hareketle değer¬len¬di¬ril¬meye çalışı¬la¬cak¬tır.
Şiir Ak Öý [Ak Ev] Watanym Galdy [Vatanım Kaldı Ak Welsapar Türkmenistan
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Türk Dili ve Edebiyatı (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Ağustos 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 3 Sayı: 2 |