The quest for the solution of problems related to National Education has been continuing for centuries. The purpose and the justification behind the attempts in this regard have always been to achieve the best and the perfect. Madrasah education had an important place in the education system of the Ottoman State. However, we see that this tradition became controversial together with Tanzimat. In the Middle of 19th Century, Teacher Training Schools were opened for the first time in Istanbul as an alternative to the madrasah tradition. Teachers graduating from these schools started to be appointed to rural provinces outside the central Organization of the State and they became prominent in the Ottoman educational institutions. With the introduction of the novel genre into our literature during Tanzimat era, teachers’ struggles, successes and desperations became the subject of many novels in our literature. In addition to the researches made in the field of pedagogy, two important subjects: “Teaching and education”, which are still pending solution in today’s Turkey, were evaluated by many writers with the technique of the Novel Genre from different perspectives. These approaches were successful and beneficial for most of the time. Starting from this point of view, we have found it worth studying the concepts of “Teaching and Education” in Turkish Novel. In our study, the novels dealing with the education given by state institutions and teacher personalities of the novels, which were published during the period form 1860s, which is known as Tanzimat Era until 1940s when Village Institutes were opened, were examined with survey model.
Türk Millî Eğitimiyle ilgili problemlerin çözümüne yönelik arayışlar, yüzyıllardır süregelmektedir. Amaç ve gerekçe, en doğruya ve en mükemmele ulaşmak olmuştur hep. Osmanlı Devleti’nin eğitim sistemi içerisinde medrese eğitimi çok önemli bir yer tutar. Ancak bu geleneğin, Tanzimat’la birlikte (1839), tartışılır olduğunu görmekteyiz. On dokuzuncu yüzyılın ortalarında, medrese geleneğine alternatif olarak ilk kez İstanbul’da muallim mektepleri eğitim öğretime açılır. Bu mekteplerden mezun olan öğretmenler, merkezî hükûmet dışındaki taşra vilayetlerine de atanmaya başlanarak Osmanlı eğitim kurumlarında daha çok ön plana çıkarlar. Tanzimat Dönemi’nde roman türünün edebiyatımıza yeni girmesiyle birlikte, öğretmenlerin mücadeleleri, başarıları, çaresizlikleri, edebiyatımızda birçok romana konu olmuştur. Günümüz Türkiye'sinde en çok çözüm bekleyen "öğretmenlik ve eğitim" gibi iki önemli konu, “pedagoji” alanında yapılan araştırmaların yanı sıra, bir edebiyat ürünü olan "roman" türünde de birçok yazar tarafından çeşitli yönleriyle, roman tekniği içerisinde ele alınmıştır. Bu yaklaşımlar çoğunlukla yararlı ve başarılı olmuştur. Buradan hareketle, Türk romanında “öğretmen ve eğitim” olgusu araştırmaya değer bulunmuştur. Bu çalışmada, Türk edebiyatında Tanzimat Dönemi olarak adlandırılan 1860’lı yıllardan, Köy Enstitülerinin açıldığı 1940’lı yıllara kadar yayınlanan Türk romanlarındaki öğretmen şahıslar ile devlet kurumları tarafından verilen eğitim olgusunun irdelendiği romanlar, tarama yöntemiyle ele alınmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Türk Dili ve Edebiyatı (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 6 Sayı: 2 |