AN ANALYSIS OF THE PUBLIC SECTOR ENVIRONMENTAL PROTECTION EXPENDITURES IN EUROPE AND TURKEY

Yıl 2015, , 65 - 89, 01.05.2015

Arman Zafer Yalçın Musa Gök

https://doi.org/10.17130/ijmeb.2015.11.25.783

Cited By: 5

Öz

Combating environmenta lpollutions pontaneously emerging in the market due to negative externalities can not be successful. Therefore, the state to economy by interfering directly orindirectly in order to prevent environmental pollution are trying to eliminate. Direct intervention that in the fight against environmental pollution vehicles are one of the public environmental protection expenditure. Environmental protection expenditure is in the EU 07’s% of GDP, theaverage rate in Turkey is around 0.52% in 2012. More than half of EU environmental protection expenditure through public-private sector initiatives while in Turkey, environmental protection activities and there lated public expenditure is mainly carried out by local government agencies. On the other hands, if the environmental expenditure polici with well designed that other environmental policies is not enforced that environmental performance is weakened

Anahtar Kelimeler

Environmental Pollution, Environmental Protection, Public Sector Environmental Protection Expenditures, Turkey, European Union

AVRUPA BİRLİĞİ VE TÜRKİYE’DE KAMU ÇEVRE KORUMA HARCAMALARININ ANALİZİ

Öz

Çevre kirliliğiyle mücadelede ortaya çıkan olumsuz dışsallıklar nedeniyle piyasalar kendiliğinden başarılı olamamaktadır. Bu nedenle, devletler doğrudan ya da dolaylı olarak ekonomiye müdahale ederek çevre kirliliğini önlemeye ya da ortadan kaldırmaya çalışmaktadırlar. Çevre kirliliği ile mücadelede doğrudan müdahale araçlarından biri de kamu kesimi çevre koruma harcamalarıdır. AB’nde çevre koruma harcamaları GSYİH’nın ortalama % 0,7’si civarındayken Türkiye’de bu oran 2012 yılı itibarıyla % 0,52 düzeyindedir. AB’nde çevre koruma harcamalarının yarısından fazlası kamu-özel sektör girişimleri vasıtasıyla yapılırken, Türkiye’de çevre koruma faaliyetleri ve buna ilişkin kamusal harcamalar ağırlıklı olarak yerel yönetim kuruluşları tarafından yapılmaktadır. Diğer taraftan çevresel kamu harcama politikaları iyi tasarlanmış diğer çevre politikalarıyla bütüncül bir biçimde uygulanmadığında çevre performansını iyileştirmedeki etkinliği zayıflamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Çevre Kirliliği, Çevre Koruma, Kamu Kesimi Çevre Koruma Harcamaları, Türkiye, Avrupa Birliği.

Kaynakça

• Akalın, G. (1986). Kamu ekonomisi. İkinci Basım, Ankara: Ankara Üniversitesi SBF Yay. No:554.
• Ardi C. (2007). The classification of resource use and management activities and expenditure. http://unstats.un.org/unsd/envaccounting/LondonGroup/meeting12/CRUMA.pdf erişim tarihi: 23.05.2014
• Ataç, E. (2007). Maliye politikası. Eskişehir: TC. Anadolu Üniversitesi Yayını No. 1580.
• Baumal W.J & Oates W.E (1988). The theory of environmental policy. London: Cambridge University Press.
• Broniewicz, E. (2011). Environmental protection expenditure in european union environmental management in practice. İntech Open Access Publisher, 21-37.
• Bulutoğlu, K. (1981). Kamu ekonomisine giriş. İstanbul: Filiz Kitabevi.
• Çevre ve Şehircilik Bakanlığı (2012). İl çevre sorunları ve öncelikleri envanteri değerlendirme raporu. Ankara.
• Eurostat (2013). Environmental protection expenditure and revenues 2012. Erişim tarihi:14.05.2014,http://epp.eurostat.ec.europa.eu/page/portal/environmental_accounts/ publications/environmental_protection_expenditure.
• Birgül, A.G. vd. (2001). Çöp hizmetleri yönetimi. Ankara: Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü Yay. No:302.
• Hymna D. N.(1990). Public finance. Chicago: The Dryden Pres.
• Kara, Y. & Ç. Köne (2009). Nükleer ve yenilenebilir güç santrallerinin ahp yöntemi ile karşılaştırılması: türkiye örneği. X. Ulusal Nükleer Bilimler ve Teknolojileri Kongresi, Muğla.
• Mutlu, A. (2002). Çevre ekonomisi politikalar uygulamalar ve türkiye. İstanbul: Marmara Üniversitesi İİBF Yayınları.
• Mutlu, A. (2006). Küresel kamusal mallar bağlamında sağlık hizmetleri ve çevre kirlenmesi, üretim, finansman ve yönetim sorunları. Maliye Dergisi, 150, 53-78.
• Nadaroğlu, H. (1996). Kamu maliyesi teorisi. İstanbul: Beta Yayınları.
• Ollson, N. (2005). Environmental protection expenditure in europe by public sector and specialized producers 1995-2002. Statistics in Focus, European Comission, Erişim tarihi: 01.06.2014, http:// epp.eurostat.ec.europa.eu/cache/ITY_OFFPUB/KS-NQ-05-010/EN/ PDF.
• Pearce D. & Palmer C. (2001). Public and private spending for environmental protection: a cross country policy. Analysis.FiscalStudies, (22)4, 403-456.
• TÜİK (2009). Sorularla resmi istatistikler dizisi-8. Ankara.
• TÜİK (2013). Kamu sektörü çevresel harcama istatistikleri. Erişim tarihi: 23.05.2014, tuikapp. tuik.gov.tr/cevredagitimapp/cevreselharcama.zul.
• TUİK (2013). İstatistiklerle türkiye, Ankara. Erişim tarihi: 20/07/2014, www.turkstat.gov.tr/ IcerikGetir.do?istab_id=5
• TÜİK Çevre İstatistikleri. Dinamik sorgulama, Erişim tarihi:16.07.2014, http://www.tuik.gov. tr/PreTablo.do?alt_id=1019
• United Nations, (1997). Glossary of environment statistics, studies in methods. New York: No:67. Erişim tarihi: 12/07/2014, http://unstats.un.org/unsd/publication/SeriesF/ SeriesF_67E.pdf
• United Nations (2010). Indicator of environmental protection expenditures. Economic and Social Council, Geneva.
• Vural, İ. Y. (2006). Ekolojik değişimin kamu maliyesine yansıması: iklim değişikliği, sürdürülebilir kalkınma ve karbon vergileri. Kamu Maliyesinde Çağdaş Yaklaşımlar, Hazırlayanlar: C.C. Aktan vd. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yale U. (2014). The environmental performance index (epi) 2014. Erişim tarihi: 29.08.2014, http://epi.yale.edu/files/2014_epi_report.pdf.