THE NOTION OF ‘BECOMING A CENTER FOR ILLEGAL ACTİVİTİES’ IN THE LIGHT OF THE 2001 AMENDMENT IN THE SIXTH PARAGRAPH OF ARTICLE 69 OF THE CONSTITUTION

Yıl 2006, Cilt: 2 Sayı: 3, 129 - 140, 01.06.2006

Erdal Abdulhakimoğulları

Öz

Becoming a center for illegal activities results in some measures including the dissolution of the political party. The provision regarding this notion has not only been amended several times but also been brought before the Constitutional Court. It did not exist in the text of the Constitution before 1995. it took place in both the Constitution and the the Law of Political Parties in 2001 and 2002 respectively. Furthermore, this notion has been clarified by means of the the provisions added to the 6. Paragraph of the article 69 of the Constitution and the article 103 of the Law of the Political Parties. Although thes amendments are considered as a significant improvement in domestic law, it is still far from the anticipated point which will bring about the integration with the law of European Court of Human Rights

Anahtar Kelimeler

Constitutional Amendments, Becoming A Center For Illegal Activities, Dissolution Of

Anayasa’nın 69. Maddesi’nin 6. Fıkrası’nda 2001 Yılında Yapılan Değişiklik ve “Yasak Eylemlere Odak Olma” Hali

Öz

Bir siyasal partinin yasak eylemlerin odağı haline gelmesi başta kapatılma olmak üzere bir takım yaptırımları beraberinde getirmektedir. Buna ilişkin hüküm birçok kez değişikliğe uğramış ve aynı zamanda Anayasa Mahkemesi’nin iptaline de konu olmuştur. Bu yasağa ilişkin kavram, Anayasanın, 1995 değişikliği öncesi metninde mevcut değildi. Daha sonra 2001yılında Anayasada, 2002 yılında ise Siyasal Partiler Kanunu’nda yapılan değişikliklere konu olmuştur. Gerek Anayasa'nın 69. maddesinin 6. fıkrasına ve gerekse 2820 sayılı Siyasal Partiler Kanunu’nun 103. maddesine eklenen hükümlerle siyasal partilerin kapatılması nedenleri arasında yer alan yasak eylemlere odak olma haline açıklık getirilmeye çalışılmıştır. Ancak, bu değişiklik, iç hukuk bakımından önemli bir aşama ve bir iyileştirme gibi görünse de Avrupa İnsan Hakları Hukuku ile gerekli bütünleşmeyi sağlamaktan uzak görünmektedir.

Anahtar Kelimeler

Anayasal Değişiklik, Yasak Eylemlere Odak Olma, Siyasal Partilerin Kapatılması, Türk Anayasa Mahkemesi

Kaynakça

• Anayurt, Ö. (2001); “Türk Hukuku’nda Siyasi Partilerin Kapatılması Rejimi: Ulusal Demokrasinin Strasbourg Demokrasisi Karşısında Hükmen Yenilgisi,” Liberal Dü- şünce Dergisi, Sayı 23, s. 5-28.
• Bulut, N. (2003); “Siyasal Parti Yasakları ve Son Anayasa Değişiklikleri Çerçevesinde Odaklaşma Olgusunun Kriterleri,” Prof. Dr. Ergun Önen'e Armağan, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi, Alkım Yayınları, İstanbul, s. 535-562.
• Erdoğan, M. (2001); “Fazilet Partisi’nin Kapatılması Kararı Işığında Türkiye’nin Ana- yasa Mahkemesi Sorunu,” Liberal Düşünce Dergisi, Sayı 23, s. 36-40.
• Erdoğan, M. (2001); “Siyasi Partiler, Devlet ve Demokrasi,” Liberal Düşünce Dergisi, Sayı 22, s. 59-66.
• Gören, Z. (1997); Anayasa Hukukuna Giriş, İzmir.
• Hakyemez, Y.Ş. (2000); Militan Demokrasi Anlayışı ve 1982 Anayasası, Seçkin Yayı- nevi, Ankara.
• Hakyemez, Y.Ş. (2001); “İkibinli Yıllarda Militan Demokrasinin Güncelliği: Federal Almanya, Avusturya ve Türkiye Örnekleri,” Liberal Düşünce Dergisi, Sayı 22, s. 74-92.
• Hakyemez, Y.Ş. (2002); “2001 Yılında Yapılan Anayasa Değişikliklerinin Siyasal Parti Özgürlüğü Üzerine Etkileri,” Anyasa Yargısı Dergisi, C. 19, s. 550-571.
• Kuzu, B. (1988); “1961 ve 1982 Anayasaları'nda ve Bunlara İlişkin Siyasi Partiler Ka- nunlarında Siyasi Parti kavramı, Kuruluşu ve Kapatma Rejimi (Karşılaştırmalı Bir İnceleme),” İÜHFM, C.LII, Sayı.1-4, İstanbul, s.145-184.
• Kuzu, B. (2002); Türk Anayasa Metinleri ve İlgili Mevzuat, İstanbul.
• Küçük, A. (2005); Siyasi Partilere İlişkin Yasaklamalar (TarihiGelişim AİHS, AİHM İçtihatları, Bazı Ülkeler Teorik Çerçeve, 1982 Anayasası ve Türk AYM İçtihatlar), Ankara.
• Öden, M. (2003); Türk Anayasa Hukukunda Siyasi Partilerin Anayasaya Aykırı Eylem- leri Nedeniyle Kapatılmaları, Ankara.
• Özbudun, E. (1977); Siyasal Partiler, AÜHF y., Ankara.
• Özdek, Y. (1993); “Halkın Emek Partisi’nin kapatılmasına İlişkin Anayasa Mahkemesi Kararı Üzerine Düşünceler,” AİD., C. 26, Sayı, 3, Ankara.
• Perinçek, D. (1985); Anayasa ve Partiler Rejimi, Kaynak Yayınları, Ankara.
• San, Ç. (1966); Bonn Anayasası, Ankara.
• Sağlam, F. (2001); “Siyasi Partiler Kanunu’nda Uluslararası Standartlara Uygunluk Sağlamak için Yapılması Gereken Değişiklikler,” Anayasa Yargısı, Sayı 17, s. 233- 256.
• Sağlam, F. (1997); “Anayasa Hukukumuz Açısından Siyasal Parti Kurumunun Güncel Sorunları,” Anayasa Yargısı, Sayı 14, s. 367-387.
• Tanilli, S. (1996); Devlet ve Demokrasi, 8. Bası, Çağdaş Yayınları, İstanbul.
• Tanör, B. ve N. Yüzbaşıoğlu (2001); 1982 Anayasasına Göre Türk Anayasa Hukuku, (YKY), İstanbul.
• Teziç, E. (1976); 100 Soruda Siyasi Partiler, Gerçek Yayınevi, İstanbul.
• Tikveş, Ö. (1970); “Alman Federal Anayasa Mahkemesi'nin Siyasi Parti Kapatma Ko- nusunda İki Kararı,” MHAD, Sayı.6, 1970, s. 231-241.
• Tunaya, T. Z. (1982); Siyasal Kurumlar ve Anayasa Hukuku, 5. Baskı, İstanbul.
• Turhan, M. (2002); Anayasa Mahkemesi’nin Fazilet Partisi Kararı, Liberal Düşünce Dergisi, Sayı 27. s. 31-42.
• Türkçe Sözlük (1988); Türk Dil Kurumu Yayını, C. 2, Ankara.