In the nineteenth century Ottoman Empire didn’t have an effective governance with traditional and fiscal governance view any more. A reconstruction was needed to cope with the insufficiencies governance. In this stage with the declaration of Tanzimat Imperial Order in 1839 a long with big expectations, a new period started. However, carrying out Tanzimat could not be started in the state apparatus at the same time. In Urfa the de facto date of complying with Tanzimat was 1847, and while the formal date was. New process had ambiguities for bureaucrate and public. Tanzimat, which aimed at solving existing problems produced new problems. This was the case because modernization process in administrative-financial structure both did not depend on social demands, and social and bureaucracy consruct were not ready for the new juridicial process
19.yüzyılda Osmanlı Devleti artık geleneksel idari ve mali yönetim anlayışı ile etkin bir yönetime sahip değildir. Yönetimde yetersizliklerin aşılmasında yeni bir anlayışla yapılanmaya ihtiyaç vardır. Bu aşamada büyük beklentilerle Tanzimat fermanın 1839’da ilanı ile yeni bir döneme geçilmiştir. Ancak Tanzimat’ın uygulanmasına devlet genelinde aynı anda geçilemeyecektir. Urfa’da da Tanzimat’a geçiş fiilen 1847’de, resmen ise 1850’de gerçekleşecektir. Yeni süreç bürokrasi ve halk için belirsizliklere sahiptir. Sorunları çözmeye yönelik olarak uygulamaya giren Tanzimat aslında yeni sorunlar da üretecektir. Çünkü idari-mali yapılanmadaki modernleşme süreci toplumsal taleplere dayanmadığı gibi sosyal ve bürokratik yapı da yeni hukuki sürece hazırlıklı değildir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2011 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Cilt: 7 Sayı: 14 |