KAMU YÖNETİMİNİN SON PARADİGMASI: KAOS TEORİSİ

Yıl 2020, Cilt: 16 Sayı: 3, 657 - 674, 13.10.2020

Salih Saydam Gökhan Kalağan

https://doi.org/10.17130/ijmeb.798496

Cited By: 1

Öz

İnsan açısından, kaos ve düzen kavramları önemli bir soru olmuştur. Filozoflar başlangıçta kaos
ile ilişkilendirilen evren ve doğa işleyişlerini akıl ve düşünce ile kavranabilecek seviyeye getirmişlerdir.
Gerek düşünsel gerekse de bilimsel alandaki her yenilik mevcut düzeni değişime zorlayarak bir kaos
durumu, her kaos durumuda yeni bir düzeni yaratmıştır. Roma Kilisesi’nin yarattığı geleneksel yönetim
anlayışı Rönesans ve Reform Hareketleri ile dönüşüme uğramış. Ardından Newtonyen Fizik anlayışı
etrafında rasyonel ve hukuki zemine oturan Weberyan Bürokrasi doğmuştur. 20. Yüzyıla gelindiğindeyse
Newtonyen Fizik, Kuantum Fiziği ile düzeltilmiştir. Bu Weberyan Bürokrasiyi’de etkileyerek, Kuantum,
Kaos ve Karmaşıklık teorileri etrafında Post Modern Kamu Yönetimi anlayışının doğmasını sağlamıştır.
Bu değişikliklerle birlikte yönetim anlayışı bilimsel temeller yerine daimi bir kaos sürecine girmiştir.

Anahtar Kelimeler

Weberyan Bürokrasi, Kuantum Teorisi, Kaos Teorisi, Karmaşıklık Teorisi, Post Modern Kamu Yönetimi

Kaynakça

• Akın, G., Koca Özer, B., & Gültekin, T. (2004). İnsanın evrim sürecine ait bir hipotezin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 44(1), 111-124.
• Akkuş, E. (2005). Desiderius Erasmus ve Martin Luther’in reform görüşlerinin Avrupa Kültürel Birliği bağlamında değerlendirilmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Ambika, G. (2015). Ed Lorenz: Father of the butterfly effect. Resonance, 20(3), 198-205.
• Ashby, W. R. (1957). An ıntroduction to cybernetics. London: Chapman & Hall.
• Barnet, R. J., & Cavanagh, J. (1985). Küresel düşler. (Çev. G. Şen). İstanbul: Sabah Yayınları.
• Bryan, M. (2000). Felsefenin öyküsü. (Çev. B. S. Şener). İstanbul: Dost Yayınları.
• Durmaz, S. (2010). Yüksek Ortaçağ’da Papa-İmparator çatışması: Kılıç ile Âsâ’nın savaşı. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, No. 1, 93-120.
• Eryılmaz, B. (2018). Kamu yönetimi düşünceler, yapılar, fonksiyonlar, politikalar. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Eşki, H. (2012). Bugünü anlamak için Max Weber’i yeniden okumak. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 6(11), 187-198.
• Farmer, D. J. (1995). The language of public administration: Bureaucracy, modernity and postmodernity. Tuscaloosa: University of Alabama Press.
• Fayol, H. (2012). Genel endüstriyel yönetim. (Çev. M. A. Çalıkoğlu). İstanbul: Adres Yayınları.
• Francis, F. (1992). The end of history and the last man. Newyork: The Free Press A Division of Macmillan.
• Frank, M. (1971). Toward a new publich administration. London: Chander Publishing Company.
• Frederickson, H. G., Smith, K. B., Larimer, C. W., & Licari, M. J. (2012). The public administration theory primer. Colorado: Westview Press.
• Fry, B., & Raadschelders, J. (2017). Max Weberden Dwight Waldo’ya kamu yönetimi. (Çev. O. Koç vd.). Ankara: Anı Yayınları.
• Gane, M. (1993). Baudrillard live selected interviews. New York: Routledge.
• Griffths, D. E., Hart, A. W., & Blair, B. G. (1991). Still another approach to administration: Chaos theory. Educational Administration Quarterly, 27(3), 430-451.
• Gökmen, A. (2009). Kaos Teorisi’nin genel bir değerlendirilmesi. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(1), 61-79.
• Guillen, M. (1995). Five equations that changed the world. New York: Hyperion.
• Güneş, B. (2003). Paradigma kavramı ışığında bilimsel devrimlerin yapısı ve bilim savaşları: Cephelerdeki fizikçilerden Thomas S. Kuhn ve Alan D. Sokal. Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 23-44.
• Hayles, K. (1990). Chaos bound: Orderly disorder in contemporary literature and science. London: Cornell University Press.
• Heaton, H. (1985). Avrupa iktisat tarihi. (Çev. M. A. Kılıçbay, O. Aydoğuş). Ankara, Teori Yayınları.
• Heper, M. (1977). Türk kamu bürokrasisinde gelenekçilik ve modernleşme: Siyaset sosyolojisi açısından bir inceleme. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
• Holden, M. L. (2005). Complex adaptive systems: Concept analysis. Journal of Advanced Nursing, 52(6), 651-657.
• Kalağan, G. (2010). Türkiye’de 1980 sonrası bürokratik dönüşüm. İstanbul. Beta Yayınevi.
• Köktürk, A. (2011). Modern öncesi devletin yönetim anlayışı. Güvenlik Stratejileri Dergisi. 7(13), 73-97.
• Kuhn, T. (1995). Bilimsel devrimlerin yapısı (Çev. N. Kuyaş). İstanbul: Alan Yayınları.
• Lamba, M. (2014). Bürokrasinin siyaset karşısında güç kaybetmesine yönelik gelişmeler. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(11), 40-56.
• Lindblom, C., E. (1959). Muddling through. Public Administration Review, 19(2), 79-88.
• Overman, E. S. (1995). The new sciences of administration: Chaos and quantum theory. Public Administration Review, 56(5), 487-491.
• Öğüt, A., & Öztürk, Y. E. (2007). Yönetimin bilimleşme sürecine katkıları açısından Chester Irvıng Barnard ve Herbert Alexander Sımon: Betimleyici ve ilişkilendirici bir çalışma. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 7(14), 29-46.
• Özalp, H. (2017). Din-bilim çatışması üzerine: Kopernik merkezli bir okuma. Bilimname, 33(1), 67-88.
• Özsoy, S. (2015). Güneş merkezli evren anlayışı: Kopernik, Kepler ve Galilei neyi değiştirdi ?. Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 95-111.
• Platon, (2019). Sokrates’in savunması. (Çev. A. Çokona). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Saklı, A. R. (2007). Kapitalist gelişim sürecinde fordizm ve post-fordizm. http://www.sakli.info/Fordizm. pdf, Ankara, 1-20.
• Sander, O. (2007). Siyasi tarih: İlkçağlardan 1918’e. Ankara: İmge Kitapevi.
• Ercil, Y., & Şener, İ. (2017). Örgüt kuramları. İçinde H. C. Sözen, H. N. Basım (ed.), Örgüt Çalışmalarında Kaos ve Karmaşıklık Kuramları (s.327). İstanbul: Beta Yayınevi.
• Taylor, F. (2018). Bilimsel yönetimin ilkeleri. (Çev. B. Akın). İstanbul: Çizgi Kitapevi.
• Thietart, R. A., & Forgues, B. (1995). Chaos theory and organization. Organization Science, 6(1), 19-31.
• Wilson, W. (1961). Seçme parçalar. (Çev. N. Abadan). İstanbul: Yenilik Basımevi.