Teaching the value of “patriotism” in the context of character education in the United States of America and recommendations for Turkey

Yıl 2020, , 330 - 353, 27.07.2020

Nermin Kasapoglu Kaya , Yavuz Erişen

https://doi.org/10.24289/ijsser.728101

Öz

Character education is a deliberate discipline to optimize students' ethical behavior. The United States is a prominent country in character education. Character education is mandatory in many states. Florida is one of them. In this study, where case study was adopted from qualitative research patterns, document analysis was used as the data collection technique. Teaching of 'patriotism', which is one of the most important values targeted to be taught to students in the character education program in the State of Florida. In the context of character education programs implemented in primary schools, objectives, content, teaching-learning process and evaluation were examined. Finally, recommendations for implementation that will be effective in Turkey have been revealed about 'character education'.

Anahtar Kelimeler

Character Education, Character Education in United States, Patriotism, Curriculum

Amerika Birleşik Devletleri’nde karakter eğitimi bağlamında “vatanseverlik” değeri öğretimi ve Türkiye’ye yönelik öneriler

Öz

Karakter eğitimi, öğrencilerin etik davranışlarını geliştirme amaçlı uygulanan kasıtlı bir disiplindir. İyi karakter, zaman içinde sürekli bir öğretim süreci, öğrenme ve uygulamayla oluşur, iyi bir karakter eğitimiyle gelişir. ABD, karakter eğitimi konusunda öne çıkan bir ülkedir. Hazırlanan karakter eğitimi programlarının çeşitliliği yanında uygulamada eyaletlere, bölgelere sağlanan serbestlik, alandaki zenginliği artırmaktadır. Florida Eyaleti, karakter eğitiminin zorunlu olduğu eyaletlerden birisidir. Karakter eğitimi kapsamında öğretilmesi hedeflenen değerlerin başında ‘vatanseverlik’ gelmektedir. Bu çalışmada, Kuzey Doğu Florida Eğitim Konsorsiyumu tarafından hazırlanıp uygulamaya konulan karakter eğitimi programı ‘vatanseverlik’ değeri bağlamında programın öğeleri olan hedefler, içerik, eğitim durumları ve değerlendirme bakımından incelenmiş ve sonuç olarak ‘karakter eğitimi programı’ hakkında Türkiye’de etkili olabilecek uygulamalara yönelik öneriler ortaya koyulmuştur. Nitel araştırma desenlerinden durum çalışmasının benimsendiği bu çalışmada veri toplama tekniği olarak döküman incelemesi kullanılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Karakter Eğitimi, ABD'de Karakter Eğitimi Uygulamaları, Vatanseverlik, , Eğitim Programları

Kaynakça

• Balat, U. G. (2005). Değerler Eğitimi ve Değerler Eğitimi Programları. A.Oktay ve Ö. Polat Unutkan. (Der.). Okul Öncesi Dönemde Güncel Konular. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.201-204
• Balat, G.U. & Dağal, A.B. (2009). Okul öncesi dönemde değerler eğitimi etkinlikleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Bacanlı H., Akgül İ. ve Akgül A. (2017). Kişilerin Değer Tercihleri ile Değer Örüntüleri Arasındaki Farkı Ortaya Koymaya Yönelik Bir Çalışma: ‘'Değer Sosyometrisi Tekniği'', Değerler Eğitimi Dergisi, 34, 15.
• Balat, U.G. (2004). Çocuklar ve Degerler Egitimi. Çoluk Çocuk Dergisi, 8(45), 18-20.
• Bar-Tal, D. (2000). Shared beliefs in a society: Social psychological analysis. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Battistich, V. (2005). Character education, prevention, and positive youth development, Journal of Character Education, Research Paper, 1-10.
• Benninga, J. et al. (2003). The Relationship of Character Education Implementation and Academic Achievement in Elementary Schools. Journal of Research in Character Education, 1, 1.
• Bergmark, U. (2008). 'I want people to believe in me, listen when I say something and remember me' - how students wish to be treated. Pastoral Care in Education, 26(4), 267-279.
• Berkowitz, M. W., & Hoppe, M. (2009). Character education and gifted children. High Ability Studies, 20(2), 131-142.
• CEP. Character Education Partnership (2009). Partnerships in character education program. 25 Mart 2020 tarihinde http://www2.ed.gov/programs/charactered/2009-215s.pdf adresinden edinilmiştir.
• Chapin J (2009). Elementary Social Studies. A practical Guide (7th ed.). Boston MA Pearson, Allyn and Bacon
• Ekiz D. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (Genişletilmiş 2. Baskı). Anı Yayıncılık, Ankara
• Ekşi, H. (2003). Temel insani değerlerin kazandırılmasında bir yaklaşım: karakter eğitimi programları. Değerler Eğitimi Dergisi, 1, 1, 79-96.
• FLDOE (2009). Florida Department of Education. Next generation sunshine state standards for social studies and health related to character education. 20 Mart 2020 tarihinde http://fldoe.org/academics/standards/ adresinden edinilmiştir.
• Florida Department of Education-FLDOE. (2009). Next generation sunshine state standards for social studies and health related to character education. 23 Şubat Haziran 2020 tarihinde https://www.cpalms.org/Public/ adresinden edinilmiştir.
• Florida House of Represantatives. (1999). House bill 365, Florida Statutes sections 233.061, 230.2316. 23 Şubat 2020 tarihinde http://www.leg.state.fl.us/cgi-bin/view_page.pl?Tab=session&Submenu=1&FT=D&File=hb0365c1.html&Directory=session/1999/House/bills/billtext/html/adresinden edinilmiştir.
• Glesne C., (2013). Becoming Qualitative Researchers: An Introduction. Pearson (5th Edition).
• Huitt, W. (2004). Moral and character development. Educational Psychology Interactive. Valdosta, GA: Valdosta State University. 25 Mart 2020 tarihinde http://www.edpsycinteractive.org/topics/morchr/morchr.html adresinden erişilmiştir.
• Katilmis, A., Eksi, H., & Öztürk, C. (2011). Efficiency of social studies integrated character education program. Educational Sciences: Theory & Practice, 11(2), 854-859.
• Kesgin, S. (2015). Amerika Birleşik Devletleri’ndeki Karakter Eğitimi Programları Üzerine Bir Değerlendirme (Georgia ve Florida Örneği). Değerler Eğitimi Dergisi, 13, 29, 117-148.
• Kıroğlu, H. (2009). Karakter Eğitimi Yaklaşımlarına Eleştiriler. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi.
• Köknel, Ö. (2005). Kaygıdan mutluluğa kişilik. 17. Basım. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• TDK. (2009). Türkçe sözlük. 10. Baskıdan Yapılan Tıpkı Basım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Le Blanc, 2007. Teachers' Perceptions, Training, and Implementation Of Character Education: Implications Of Staff Development. VDM Verlag.
• Leming, J. S. (1993). Character education: Lessons from the past, models for the future. Camden, ME: Institute for global ethics.
• Lickona, T., Schaps, E., and Lewis, C. (2007). CEP’s eleven principles of effective character education. Washington: Character Education Partnership.
• Lickona, T. (1991). Educating for character; how our schools can teach respect and responsibility. New York: Bantam Books.
• Lockwood, A. L. (2009). The case for character education. New York: Teachers College Press.
• (M.E.B., 2006a). 20 Aralık 2019 tarihinde http://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2015_10/08101631_okullardaiddetinnlenmesigenelgesi.pdf adresinden erişilmiştir.
• (M.E.B., 2006b). Bilim ve aklın aydınlığında eğitim dergisi. 7(76), 34. http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/sayi76/sayi76/t%FCrker%20kurt.pdf
• Merriam, S.B. (1998). Qualitative Research and Case Study Applications in Education. Jossey-Bass Publishers, San Francisco.
• Merry M (2009). Patiotism, history and the legitimate aim of American Education. Educational Philosophy and Theory, 41(4), 378-398.
• NCSS, (2020). National Curriculum Standards for Social Studies: Chapter 2—The Themes of Social Studies. 24 Şubat 2020 tarihinde https://www.socialstudies.org/standards/strands adresinden erişilmiştir.
• NEFEC (2010). Character Education Plan, Elementary School Level. North East Florida Educational Consortium. Board Approved July 13, 2009.
• Olsen J. (1995). Teacher Perceptions of student behaviour after implementation of a kindergarten through sixth grade character education program. University of Arkansas.
• O’Sullivan, S. (2004). Books to live by: Using children’s literature for character education. The Reading Teacher, 57(7), 640-645.
• Öğütülmüş, S. (1995). Liselerde Şiddet ve Saldırganlık, Yayınlanmamış Araştırma Raporu. A. Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara.
• Parker, D. C., Nelson, J. S., & Burns, M. K. (2010). Comparison of correlates of classroom behavior problems in schools with and without a school-wide character education program. Psychology in the Schools, 47(8), 817-827.
• Patton Q. (2014). Qualitative Research & Evaluation Methods: Integrating Theory and Practice. Fourth Edition, Utilization-Focused Evaluation, Saint Paul, MN.
• TDK, (2013). Türk Dil Kurumu Sözlüğü.
• Ryan, K. and Bohlin, K. (1999). Building character in schools. San Francisco, Jossey-Bass Publishers.
• Sanchez, T. R., & Stewart, V. (2006). The remarkable Abigail: story-telling for character education. High School Journal, 89(4), 14-21.
• Skaggs, G., & Bodenhorn, N. (2006). Relationships between implementing character education, student behavior, and student achievement. Journal of Advanced Academics, 18(1), 82-114.
• The Florida Senate. (2002). Senate bill No 20 E Chapter 304-2380-02. 20 Şubat 2020 tarihinde http://www.leg.state.fl.us/cgi-bin/view_page.pl?Tab=session&Submenu=1&FT=D&File=sb0020E.html&Directory=session/2002E/Senate/bills/billtext/html/ adresinden erişilmiştir.
• Thompson, W. G. (2002). The Effects of Character Education on Student Behavior. Doctorate Thesis. Electronic Theses and Dissertations. Paper 706.
• Tokdemir A. (2007). Öğretmen Adaylarının Değer Tercihleri Giresun Eğitim Fakültesi Örneği. 1. Ulusal İyilik Sempozyumu Bildiriler Kitabı.
• USDE, United States Department Of Education (2001) No Child Left Behind. 10 Ocak 2020 tarihinde https://www2.ed.gov/nclb/landing.jhtml adresinden edinilmiştir.
• Vessels, G.G. (1998). Character and community development; a school planning and teacher training handbook. United States of America: Greenwood Publishing Group.
• Weed, S. , & Skanchy, G. (1996). AEGIS character education curriculum. Salt Lake City, UT: Institute for Research and Evaluation.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H.(2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (8. Basım). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, G. (2007). İlköğretim düzeyinde bir karakter eğitimi programı model önerisi ve uygulanabilirliği. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.