Okul Yöneticilerinin Değişime Yönelik Eğilimleri

Yıl 2015, Cilt: 14 Sayı: 2, 634 - 646, 14.04.2015

Suzan Canlı , Hasan Demirtaş , Niyazi Özer

https://doi.org/10.17051/io.2015.88636

Cited By: 2

Öz

Bu araştırmanın amacı, okul yöneticilerinin değişime yönelik eğilimlerini belirlemektir. Araştırma, tarama modeline dayalı betimsel bir çalışmadır. Araştırmanın evreni, 2012-2013 eğitim-öğretim yılında Adıyaman il merkezindeki ilköğretim okullarında görev yapan 116, ortaöğretimde ise 96 olmak üzere toplam 212 okul yöneticisinden oluşmaktadır. Araştırmada uygun örnekleme yöntemi kullanılmış olup bu okullarda görev yapan ve gönüllü olarak araştırmaya katılmayı kabul eden 151 okul yöneticisine uygulama yapılmıştır. Araştırmada, Akbaba Altun ve Büyüköztürk (2011) tarafından geliştirilen “Okul Müdürleri için Değişim Eğilimleri Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; okul yöneticilerinin çoğunlukladeğişimde girişimci oldukları, değişimin yararına inandıkları, statükoyu koruma eğiliminde oldukları ve orta düzeyde değişime direnç gösterdikleri belirlenmiştir. Genel bir değerlendirme ile okul yöneticilerinin çoğunlukla değişime eğilimli oldukları saptanmıştır. Okul yöneticilerinin değişime yönelik eğilimleri cinsiyet ve öğrenim düzeyi değişkenleri açısından anlamlı biçimde farklılaşırken; branş, görev türü,  yöneticilik kıdemi ve okul türü değişkenleri açısından anlamlı biçimde farklılaşmamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Değişim, eğitimde değişim, değişim eğilimi, okul yöneticisi

School Administrators’ Tendencies towards Change

Öz

The purpose of this study was to determine the school administrators’ tendencies towards change. The population of this descriptive study was comprised of a total of 212 school administrators, 116 of whom serve in primary schools and 96 of whom serve in secondary schools in the city centre of the province of Adiyaman, Turkey. In the study, appropriate sampling method was used and applied to 151 school administrators from these schools who agreed to participate as volunteers. School Administrators’ Tendencies towards Change scale was used in order to measure the participating principals’ tendencies towards change. As a result of the study, it was determined that school administrators were mostly entrepreneurs in the case of change, that they believe in benefits of a change, that they tend to maintain the status quo and meet change with moderate resistance. Overall, school administrators were mostly found to have tendency towards change. School administrators’ tendencies towards change differed significantly in terms of variables of gender and educational level, while they did not differ significantly in terms of variables including area of expertise, type of task, seniority and type of school

Anahtar Kelimeler

Change, educational change, tendency towards change, school administrator

Kaynakça

• Akbaba Altun, S. ve Büyüköztürk, Ş. (2011). Değişim eğilimleri ölçeğinin geliştirilmesi. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 1 (1), 73-90.
• Argon, T. ve Özçelik, N. (2007). İlköğretim okulu yöneticilerinin değişimi yönetme yeterlilikleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (16), 70-89.
• Armenakis, A. A., Harris, S. G., &Mossholder, K. W. (1993). Creating readiness for organizational change. Human Relations, 46 (6), 681-703.
• Arslan, M. M. ve Eraslan, L. (2003). Yeni eğitim paradigması ve Türk Eğitim Sistemi’nde dönüşümün gerekliliği. Milli Eğitim Dergisi, 160.
• Aslan, M.,Beycioğlu, K., &Konan, N. (2008). Principals’ openness to change in Malatya, Turkey. International Electronic JournalforLeadership in Learning, 12 (8), 1-14.
• Balcı, A. (2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Baş, G. (2011). 21. Yüzyılda eğitim yöneticisinin rolündeki değişim ve dönüşüm. Eğitişim Dergisi, 30.
• Başaran, İ. E. (1998). Yönetimde insan ilişkileri: Yönetsel davranış. Ankara.
• Beycioğlu, K. (2009). İlköğretim okullarında öğretmenlerin sergiledikleri liderlik rollerine ilişkin bir değerlendirme (Yayımlanmamış doktora tezi). İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Boga, I.,& Ensari, N. (2009). The role of transformational leadership and organizational change on perceived organizational success. ThePsychologist-Manager Journal, 12, 235-251.
• Can, N. (2002). Değişim sürecinde eğitim yönetimi. Milli Eğitim Dergisi, 155-156.
• Celep, C. (2003). Halk eğitimi. Ankara: Anı.
• Çolakoğlu, M. (2005). Eğitim örgütlerinde değişim ve liderlik. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 63- 77.
• Demirtaş, H. (2012). İlköğretim okullarının değişime açıklığı. İlköğretim Online, 11 (1), 18-34.
• Erdoğan, İ. (2002). Eğitimde değişim yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Erdoğan Morçin, S. (2013). Türk kültüründe kadın girişimciliği: Kavramsal bir değerlendirme. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 8(2), 167-190.
• Eserpek, A. (1978). Eğitim ve sosyal değişme. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 11 (1), 123-141.
• George, M. P., White, G. P., & Schlaffer, J. J. (2007). Implementing school-wide behavior change: Lessons from the field. Psychology in the Schools, 44(1), 41-51.
• Greve, H. R. (1998). Performance, aspirations and risky organizational change. Administrative Science Quarterly, 43 (1), 58-86.
• Güçlü, N. ve Şehitoğlu, E. T. (2006). Örgütsel değişim yönetimi. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 240-254.
• Günay, G. ve Bener, Ö. (2011). Kadınların toplumsal cinsiyet rolleri çerçevesinde aile içi yaşamı algılama biçimleri. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi,15(3), 157 – 171.
• Helvacı, M. A. (2005). Eğitim örgütlerinde değişim yönetimi (ilke, yöntem ve süreçler). Ankara: Nobel.
• Helvacı, M. A. (2010). Okullarımız değişime/yeniliğe ne kadar hazır? Eğitime Bakış, 6 (17), 47-53.
• Karasar, N. (2007). Bilimsel araştırma yöntemi. (17. Basım). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kassim, J., & Abdullah, J. B. (2011). Promoting learning environment and attitude towards change among secondary school administrators in Pahang Malaysia: Teachers’ perceptions. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 28, 45-49.
• Kondakçı, Y., Çalışkan, Ö. ve Zayim, M. (2010). Okul yöneticilerinin değişime hazır olma tutumlarının okulun öğretim düzeyi, yöneticilerin deneyimi ve okul büyüklüğü bağlamında incelenmesi. İnönü üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11 (2), 155-175.
• Leucke, R. (2009). Değişim ve geçiş dönemini yönetmek.(Çev: Şensoy, Ü.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Lines, R. (2005). The structure and function of attitudes toward organizational change. Human Resource Development Review, 4 (1), 8-32.
• Lunenburg, F. C. (2010). Forces for and resistance to organizational change. National Forum of Educational Administration and Supervision Journal, 27 (4), 1-10.
• Numanoğlu, G. (1999). Bilgi toplumu-eğitim-yeni kimlikler-II: Bilgi toplumu ve eğitimde yeni kimlikler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 32 (1-2), 341-350.
• Ocaklı, E. (2006). Okul müdürlerinin duygusal, bilişsel ve davranışsal boyutlarda değişime açıklıklarının ölçülmesi(Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Rashid, Z. A., Sambasivan, M., & Rahman, A. A. (2004). The influence of organizational culture on attitudes toward organizational change. Leadership&Organization Development Journal, 25 (2), 161-179.
• Robbins, S. P. (1994). Örgütsel davranışın temelleri (Çev: Öztürk, S. A.). Eskişehir: Etam A. Ş.
• Sağlam, M. (1979). Örgütsel değişme. Ankara: Doğan.
• Sargut, A. S. (2010). Kültürler arası farklılaşma ve yönetim (3. Baskı).Ankara: İmge.
• Taş, S. (2007). Eğitimde yenileşmenin önündeki engeller (Dört köşe tekerlekler). SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17, 183-192.
• Taymaz, H. (2009). Okul yönetimi (9. Baskı). Ankara: Pegem.
• Tekin, H. (2003). Eğitimde ölçme ve değerlendirme (15. Baskı). Ankara: Yargı.
• Vakola, M., Tsaousis, I., & Nikolaou, I. (2004). The role of emotional intelligence and personality variables on attitudes toward organisational change. Journal of Managerial Psychology, 19 (2), 88-110.
• Vasilescu, C. (2012). Change leadership for process improvement. Revista Academiei Fortelor Tereste, 3(67), 326-333.
• Yeniçeri, Ö. (2002). Örgütsel değişmenin yönetimi. Ankara: Nobel.
• Yıldız, K. (2012). Yöneticilerin değişimi yönetme yeterlilikleri. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (2), 177-198.
• Waddell, D.,&Sohal, A. S. (1998). Resistance: a constructive tool for change management. Management Decision, 36 (8), 543-548.
• Wanberg, C. R.,&Banas, J. T. (2000). Predictors and outcomes of openness to changes in a reorganizing workplace. Journal of Applied Psychology, 85 (1), 132-142.
• Weber, P. S., & Weber, J. E. (2001). Changes in employee perceptions during organizational change. Leadership & Organization Development Journal, 22(6), 291-300.
• Weiner, B. J., Amick, H., & Lee, S. D. (2008). Conceptualization and measurement of organizational readiness for change. Medical Core Research and Review, 65(4), 379-436.