The Place of Drama in Moral Education in the Context of Social and Emotional Learning

Yıl 2021, , 181 - 205, 30.06.2021

Macid Yılmaz

https://doi.org/10.51450/ilmiyat.897345

Öz

Education and training activities, which are an integral part of life, can achieve success with effective planning and applications. Today, religious and moral teaching in schools is not limited to these institutions thus must be given within the framework of the needs of the individual and society, taking into account the basic principles of social and emotional learning. On the other hand, teachers’ not giving up traditional teaching methods in their classroom activities, interrupts the success in moral education. For the systematic development of students’ social communication and emotional skills in moral courses, the methods and techniques applied in these courses should be considered in terms of social and emotional learning. The fact that teachers use different methods in these lessons has an important place in their motivational attitudes towards ensuring the participation of students in the learning process and the internalization of moral values.
In recent years, drama has emerged as a method the importance of which has increased in all education levels. Because the students’ interest in moral issues and values that are processed with the drama method increases to a high level, and moral feelings can be experienced and realized. In this method, which prepares the ground for positive religious attitudes, students can use more than one sense and learn by living and having fun. Moral education in drama or drama in moral education is an active teaching method that increases students' social and moral awareness, strengthens their communication skills and group work habits, self-esteem, and increases interest in the lesson.
Education through drama offers a contemporary model that changes the classical meaning of the concept of education today and provides learning by living instead. Within the scope of this learning, it provides important opportunities for students in terms of learning by animating, observing and criticizing by experiencing drama in education. Classroom activities are considered as places where students can gain unique learning experiences. In the teaching of religion and morality in schools, the dimension of moral skills, habits and value is a necessity in addition to the dimension of providing students with knowledge.
Educational activities in schools have strong social, emotional and academic components. Students often learn not alone, but with their teachers, peers and encouragement from their families. In this process, emotions can facilitate or hinder children's academic participation, work ethic, commitment, and overall school success. In addition, in order for moral values to be internalized and transformed into behavior in daily life, children must learn by going through the correct cognitive processes, by doing and living in the context of social and emotional theory. Thus, students who absorb individual and social rules and values can reflect moral values in their daily life thanks to the moral thought and consciousness they gain in educational activities at school. For this reason, drama activities that are suitable for students' levels and attract their attention make teaching religion and moral issues more enjoyable. In the drama method, students do not learn by memorizing information, emotions and facts about life, on the contrary, they have the opportunity to construct these facts with others in a social environment.

Anahtar Kelimeler

Religious Education, Moral Education, Teaching Method, Drama, Educational Drama

Sosyal ve Duygusal Öğrenme Bağlamında Ahlak Eğitiminde Dramanın Yeri

Öz

Hayatın ayrılmaz bir parçası olan eğitim ve öğretim etkinlikleri, etkili planlama ve uygulamalarla başarıya ulaşabilmektedir. Günümüzde okullarda yürütülen din ve ahlak öğretimi bu kurumlarla sınırlı olmayıp sosyal ve duygusal öğrenmenin temel ilkeleri dikkate alınarak birey ve toplumun ihtiyaçları çerçevesinde verilmek zorundadır. Diğer taraftan öğretmenlerin sınıf içi etkinliklerinde geleneksel öğretim yollarından vazgeçmemesi ahlak eğitimindeki başarıyı sekteye uğratmaktadır. Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi derslerinde öğrencilerin sosyal iletişim ve duygusal becerilerinin sistematik bir şekilde geliştirilebilmesi için bu derslerde kullanılan yöntem ve tekniklerin, sosyal ve duygusal öğrenme açısından ele alınması gerekmektedir. Din ve ahlak öğretiminde öğretmenlerin kazanımlara uygun olarak seçtiği yöntem ve tekniklerdeki çeşitliliğin, dersin başarısını artırmasının yanında öğrencilerin dini ahlaki gelişimlerini desteklemede de önemli bir rolü vardır. Son yıllarda drama yöntemi bütün eğitim kademelerinde önemi artan bir yöntem olarak karşımıza çıkmaktadır. Olumlu dini tutumların elde edilmesine zemin hazırlayan bu yöntemde öğrenciler birden fazla duyu organını kullanmakta, yaşayarak ve eğlenerek öğrenebilmektedirler. Ahlak eğitiminde drama ya da dramada ahlak eğitimi, öğrencilerin sosyal ve ahlaki farkındalıklarını artıran, iletişim becerilerini ve grupla beraber çalışma alışkanlıklarını öz saygılarını güçlendiren, kendisini ve çevresini daha iyi anlamasını sağlayan aktif bir öğretim yöntemidir.
Drama yoluyla eğitim günümüzde eğitim kavramının klasik anlamını değiştiren ve onun yerine yaşayarak öğrenmeyi sağlayan çağdaş bir model sunmaktadır. Bu öğrenmeler kapsamında eğitimde drama yaşayarak canlandırarak gözlemleyerek ve eleştirerek öğrenme açısından öğrencilere önemli fırsatlar sunmaktadır. Sosyal ve duygusal açıdan bakıldığında dramanın ahlak eğitiminde kullanılması öğretim programlarının bütünleyici bir öğesi olarak değerlendirilebilir. Sınıf içi etkinlikler ise öğrencilerin özgün öğrenme tecrübeleri kazanabilecekleri yerler olarak değerlendirilmektedir. Okullardaki din ve ahlak öğretiminde derslerin öğrencilere bilgi kazandırma boyutu yanında ahlaki beceri, alışkanlık ve değer kazandırma boyutu bir gerekliliktir.
Okullardaki eğitim faaliyetlerinin güçlü sosyal, duygusal ve akademik bileşenleri vardır. Öğrenciler genellikle tek başlarına değil, öğretmenleriyle, akranlarının eşliğinde ve ailelerinin teşvikiyle birlikte öğrenirler. Bu süreçte duygular, çocukların akademik katılımını, iş ahlakını, bağlılığını ve genel okul başarısını kolaylaştırabilir veya engelleyebilir. Ayrıca ahlaki değerlerin içselleştirilmesi ve günlük hayatta davranış haline dönüşebilmesi için çocukların doğru bilişsel süreçlerden geçerek, sosyal ve duygusal kuramı bağlamında yaparak ve yaşayarak öğrenmeleri gerekir. Böylece bireysel ve toplumsal kural ve değerleri özümseyen öğrenciler, okuldaki eğitim etkinliklerinde kazandığı ahlaki düşünce ve bilinç sayesinde günlük hayatına ahlaki değerleri yansıtabilmektedir. Bu nedenle öğrencilerin düzeylerine uygun, onların ilgisini çekecek drama etkinlikleri, din ve ahlak konularının öğretimini daha eğlenceli hale getirmektedir. Drama yönteminde öğrenciler, bilgiyi, duyguları ve hayata dair gerçekleri ezberleyerek değil, aksine bu gerçekleri başkalarıyla sosyal alışveriş içinde inşa etme fırsatına sahip olurlar.

Anahtar Kelimeler

Din Eğitimi, Ahlak eğitimi, Öğretim Yöntemi, Drama, Eğitsel Drama

Kaynakça

• Akyürek, Süleyman. Din Öğretimi. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2010.
• Arslan, Mehmet. “Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımlar”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 40/1 (2007), 43-50.
• Arslan, Serhat-Akın, Ahmet. "Sosyal Duygusal Öğrenme Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması". Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 25 (2014), 23-34.
• Bacanlı, Hasan. Duyuşsal Davranış Eğitimi. (Ankara: Nobel Yayınları, 2006).
• Baltacı, Ali-Aydın, Yusuf. “Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Öğretim Yöntem ve Tekniklerine Yönelik Tutumları”. Eğitim ve Toplum Araştırmaları Dergisi 6/1 (2019), 13-37.
• Barrow, Robin. “The Erosion of Moral Education”. International Review of Education 41/1-2 (Springer: 1995), 21-32.
• Bozdoğan, Zülal. Yaratıcı Drama. Ankara: Nobel Yayınları, 2003.
• Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretim Programı, Ankara MEB, 2018.
• Durlak, Joseph vd. “The Impact of Enhancing Students’ Social and Emotional Learning: A Meta-Analysis of School-Based Universal Interventions”. Child Development 82/1 (2011), 405-432.
• Dusenbury, Linda vd., State Learning Standards to Advance Social and, Emotional Learning: The State Scan of Social and Emotional Learning Standards, Preschool through High School. USA: Casel, 2011.
• Elias, Maurice J. vd. Promoting Social and Emotional Learning: Guidelines for Educators. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development, 1997.
• Erdem Eda-Demi̇rel, Özcan. “Program Geliştirmede Yapılandırmacılık Yaklaşımı”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 23/23 (2002), 81-87.
• Eva Oberle, vd. “Establishing Systemic Social and Emotional Learning Approaches in Schools: A Framework for Schoolwide İmplementation”. Cambridge Journal of Education 46/3 (2016), 277-297.
• Fidan, Nurettin. Okulda Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Alkım Yayınları, 1985.
• Gervais, Marie. “Exploring Moral Values with Young Adolescents through Process Drama”, International Journal of Education & the Arts 7/2 (2006), 1-34.
• Göçmen, Fatma. Okul Öncesi Dönem Çocuklarda Dramayla Ahlak Eğitimi: Yardımlaşma. Konya: Necmettin Erbakan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2019.
• Graziano, Paulo A. vd. “The Role of Emotion Regulation and the Student Teacher Relationship in Children’s, Academic Success Journal of School Psychology 45/1 (2007), 3-19.
• Gümüş, Süleyman. "İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretim Programının (2010) Hedefleri Üzerine Bir Değerlendirme". Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 17/34 (2018), 597-618.
• Güneş, Firdevs. “Eğitimde Temel Kavramlar ve Çağdaş Yönelimler”. Eğitim Bilimlerine Giriş, haz. Firdevs Güneş. 1-22. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2014.
• Günüç Selim. vd. “Yaşam Boyu Öğrenmeyi Etkileyen Faktörler”. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 11/02 (2012), 309-325.
• Gürcü, Koç-Melek, Demirel. “Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 27 (2004), 174-180.
• Ian, Colwill-Carmel, Gallagher. “Developing a Curriculum for the Twenty-First Century: The Experiences of England and Northern Ireland”. Prospects 37/4 (2007), 411–425.
• Jackson, Anthony. Learning through Theatre: New Perspectives on Theatre in Education (Routledge: 2002).
• Karadağ Engin- Çalışkan, Nihat. Kuramdan Uygulamaya İlköğretimde Drama. Ankara: Anı Yayıncılık, 2008.
• Kılıç, Mustafa. “Öğrenmenin Doğası”. Eğitim Psikolojisi. haz. Binnur Yeşilyaprak. 165-196, Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2007.
• Kıral, Bilgen. "Nitel Bir Veri Analizi Yöntemi Olarak Doküman Analizi". Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 8/15 (2020), 170-189.
• Koç, Gürcü- Demirel, Melek. “Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 27 (2004), 174-180.
• Korkmaz, İsa. “Sosyal Öğrenme Kuramı”. Eğitim Psikolojisi. haz. Binnur Yeşilyaprak, Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2007.
• Köseoğlu Fitnat- Tümay, Halil. Bilim Eğitiminde Yapılandırıcı Paradigma. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2013.
• Köylü, Mustafa. Küresel Ahlak Eğitimi. İstanbul: Dem Yayınları, 2006.
• M. Jones, Stephanie - M. Bouffard, Suzanne. “Social and Emotional Learning in Schools: From Programs to Strategies and Commentaries”. Social Policy Report 24/4 (2012), 1-22.
• Mayer, John D.-Salovey, Peter. “What is Emotional İntelligence?”. Emotional Development and Emotional İntelligence. ed. P. Salovey-D. Sluyter. 3-31. New York: Basic Books, 1997.
• McKown, Clark. “Social-Emotional Assessment, Performance, and Standards”. The Future of Children, Social and Emotional Learning 27/1 (2017), 157-178.
• Mimar Sinan’ın Adalet Anlayışı, https://tulipandrose.net/mimar-sinanin-adalet-anlayisi/ (Erişim: 25.02.2021)
• Oberle, Eva vd. “Establishing Systemic Social and Emotional Learning Approaches in Schools: A Framework for Schoolwide Implementation”. Cambridge Journal of Education 46/3 (2016), 277-297.
• O’Conner, Rosemarie, vd. Research report: A review of the literature on social and emotional learning for students ages 3–8: Characteristics of effective social and emotional learning programs (part 1 of 4). Regional Educational Laboratory Mid-Atlantic (ED); ICF International, 2017.
• Oruç, Cemil. “Okul Öncesi Dönem Çocuğunda Ahlaki Değerler Eğitimi”. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi 1/2 (2010), 37-60.
• Önder, Alev. Yaşayarak Öğrenme İçin Eğitici Drama. Ankara: Nobel Yayınları, 2010.
• Sabancı, Ali “Sınıf Yönetiminin Temelleri”, Yapılandırmacı Yaklaşıma Göre Sınıf Yönetimi, haz. Mustafa Çelikten. 27-56. Ankara: Anı Yayıncılık, 2008.
• San, İnci. “Yaratıcılığı Geliştiren Bir Yöntem ve Yaratıcı Bireyi Yetiştirme Bir Disiplin: Eğitsel Yaratıcı Drama”, Yeni Türkiye Dergisi 7 (1996), 148-150.
• Senemoğlu, Nuray. Gelişim Öğrenme ve Öğretim. Ankara, Pegem Akademi Yayınları, 2012.
• Şimşek, Hasan-Yıldırım, Ali. Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2011.
• Şimşek, Nurettin. “Yapılandırmacı Öğrenme ve Öğretime Eleştirel Bir Yaklaşım”. Eğitim Bilimleri ve Uygulama Dergisi 3/5 (2004), 115-139.
• Tosun, Aybiçe. “Teaching Worldviews through Creative Drama for Religious Education in Turkey”. International Journal of Children's Spirituality 23/2 (2018), 196-208.
• Türnüklü, Abbas. “Okullarda Sosyal ve Duygusal Öğrenme”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 10/1, (2004), 136-152.
• Wallerstein, Nina. “Problem-Posing Education: Freire's Method for Transformation”. Freire for the classroom: A Sourcebook for Liberatory Teaching. 33-44. Portsmouth, New Hampshire: Boynton/Cook Publishers, 1987.
• Winston, Joe. “Theorising Drama as Moral Education”. Journal of Moral Education 28/4 (1999), 459-471.
• Zengin, Mahmut. Yapılandırmacılık ve Din Eğitimi İlköğretim DKAB Öğretim Programlarının Değerlendirilmesi ve Öğretmenin Görüşleri Açısından Etkililiği. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi, 2010.