Bu makale, fakihlerin ve hadis âlimlerinin hadislerden aslî ve tali hükümleri çıkarmada ve onları açıklamada ihtiyaç duydukları en önemli hadis ilmi türlerinden biri olan te'vîlü muhtelifi’l-ḥadîs ilmini ortaya çıkış tarihini ve muhtelifi’l-ḥadîs literatürünü özetle ele almaktadır. Çalışma, Fetḥu’l-bârî ve ‘Umdetü’l-ḳārî özelinde, Hafız İbn Hacer el-Askalânî eş-Şafiî’nin (ö. 852/1449) ve Bedrüddîn el-‘Aynî el-Hanefî'nin (ö.855/1451) çelişkili hadisleri yorumlama yaklaşımlarını ayrıntılı biçimde karşılaştırmaktadır. Her ikisinin de Ṣaḥîḥi’l-Buḫârî şerhlerinde, çelişkili görünen hadisleri ele alıp üzerinde ayrıntılı biçimde durdukları ve meseleleri güzelce açıkladıkları bilinen bir husustur. Ayrıca bu makalede genelde Hanefî muhaddis ve fakihlerin özelde ise İbn Hacer el-Askalânî ve Bedrüddin el-Aynî’nin çelişkili hadisleri uzlaştırma usullerinin farklılıklarına ışık tutulmuş, Fetḥu’l-bârî ve ‘Umdetü’l-ḳārî'deki bazı uygulamaların incelenmesinden, İbn Hacer'in, Bedruddin el-Aynî'den farklı olarak, çelişkili görünen hadisleri uzlaştırmanın mümkün olduğu yerlerde nesh görüşünü tercih etmediği tespit edilmiştir.
This article deals with a brief study of the history of the emergence of mukhtalifu’l-hadīth science and its literature, as it is one of the most important types of hadīth science that fuqahā‘a and muhadithūn need it in the deducing of the primary and secondary provisions and the explaining of the Prophetic hadīths. It includes a detailed comparative study between the approach of Hāfiz bn. Hajar al-Asqalānī al-Shāfi‘ī (d. 852/1449), and Badru’d-Din al-‘Aynī al-Hanafī (d. 855/1451) in the interpretation of mukhtalifu’l-hadīth through Fathu’l-Bārī and ‘Umdatu’l-Qārī. it was clarified that each of them was exposed to the study of seemingly contradictory texts in the folds of the explanation of the hadīths of al-Bukhārī and expanded on it and excelled in it. In addition, a glance has been shed in this article on the differences of muhadithūn and fuqahā‘a among the Hanafis scholars in arranging the ways of pairing in the interpretation of mukhtalifu’l-hadīth in general, and Ibn Hajar al-Asqalānī and Badru’d-Din al-‘Aynī in particular. It has been proven from the application of examples from Fathu’l-Bārī and ‘Umdatu’l-Qārī that Ibn Hajar does not expand on abrogation if it is possible to combine it, unlike Badru’d-Din al-‘Aynī.
Hadīth Mukhtalifu’l-Hadīth Pairing Methods al-Jama an-Naskha at-Tarjih.
يتناول هذا المقال دراسة موجزة لتأريخ ظهور علم مختلف الحديث والمؤلفات فيه بحيث أنه من أهم أنواع علم الحديث الذي يحتاجه الفقهاء والمحدِّثون في استنباط الأحكام الأصليَّة والفرعيَّة وشرح الأحاديث النَّبويَّة. ويتضمن دراسةً تفصيليَّةً مقارنةً بين منهج الحافظ ابن حجر العسقلاني الشَّافعي (ت 852/1449)، وبدر الدِّين العيني الحنفي (ت 855/1451) في تأويل مختلف الحديث من خلال فتح الباري وعمدة القاري، وقد وضح فيه أن كل منهما تعرض إلى دراسة النُّصوص المتعارضة ظاهرًا في ثنايا شرح أحاديث البخاري وتوسع فيه وأجاد. وبالإضافة قد أُلقي الضوء في هذا المقال على اختلاف المحدِّثين والفقهاء من الأحناف في ترتيب طُرُق التَّوفيق في تأويل مختلف الحديث عامةً، وابن حجر العسقلاني وبدر الدِّين العيني خاصةً، وقد ثَبَت فيه من إيراد الأمثلة التطبيقيَّة من فتح الباري وعمدة القاري أن ابن حجر لا يتوسع في النَّسخ إذا أمكن الجمع بخلاف بدر الدِّين العيني.
Birincil Dil | Arapça |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2022 |
Gönderilme Tarihi | 18 Şubat 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |