TÜRKİYE’DE SOSYAL POLİTİKALARIN SOSYAL HİZMET EĞİTİMİ ÜZERİNDEKİ BELİRLEYİCİLİĞİ

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 5, 273 - 285, 10.12.2019

Abdülkadir Yeler

Öz

Refah
devletinin aracı olan sosyal politikanın en önemli araçlarından biri şüphesiz
sosyal hizmettir. Sosyal politikaların sosyal hizmet üzerindeki
belirleyiciliği, Türkiye’de sosyal hizmet eğitimi için de söz konusu olmuştur.

Bu
çalışmada Türkiye’de dönemsel olarak sosyal politikalar ile sosyal hizmet
eğitimi arasındaki etkileşim incelenmektedir. Çalışmada tarihsel süreç takip
edilmiş ve dokümantasyon metodu kullanılmıştır. Öncelikle konunun temel
kavramları olan sosyal politika ve sosyal hizmet tanımlanmıştır. Sonra Türkiye’de
sosyal hizmet eğitiminin geçirdiği süreçler incelenerek sosyal politikaların bu
süreçler üzerindeki belirleyiciliği tartışılmıştır.

Sosyal
hizmet eğitiminin güncel sorunlarının da dile getirildiği çalışmada,
modernleşme ve şehirleşme ile birlikte Türk toplumunun geçirdiği değişim ve
dönüşümlerin sosyal politika ve dolayısıyla sosyal hizmet anlayışını da
dönüştürdüğü tespit edilmiştir. Buna paralel olarak, üniversitelerde açılan
yeni bölümlerle sosyal hizmet eğitimine ivme kazandırılmasının,  sosyal ihtiyaçlara ve sorunlara güncel sosyal
politikalarla uyumlu çözüm arayışlarının sonucu olduğu belirlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Sosyal politika, sosyal hizmet

THE DECISIVENESS OF SOCIAL POLICY ON SOCIAL WORK EDUCATION IN TURKEY

Öz

One of the most important tools of social policy, which is the
instrument of welfare state, is undoubtedly social service. Social policy, just
as it is effective on social services, it is also a determining factor in
social work education in Turkey. 

In this study
the interaction between social policy and social work education in Turkey were
examined periodically. Historical process was traced and documentation method
was used. First of all, the basic concepts of this topic, social
policy and social work are defined. Subsequently,
examined the process of social work education in Turkey and social policy
decisiveness on this process were discussed.

In the study,
where the current problems of social service education are also mentioned, it
has been determined that the changes and transformations of Turkish society
along with modernization and urbanization not only transform social policy, but
also transform the understanding of social work. In relation to this, it has been determined that the acceleration of
social service education with the new departments opened in universities is the
result of the search for solutions to social needs and problems in line with
current social policies.

Anahtar Kelimeler

Social policies, social work, social work education

Kaynakça

• YEMİŞÇİ, Derya Alimanoğlu (2017), “Öğretide Kavram Karmaşası Üzerine Bir Örnek: Sosyal Hizmet ve Benzer Kavramlar”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt 10, Sayı 50.
• ALPTEKİN, Kamil & Selami Topuz ve Oğuzhan Zengin (2017). “Türkiye’de Sosyal Hizmet Eğitiminde Neler Oluyor?”, Toplum ve Sosyal Hizmet, Ekim 2017, Cilt 28, Sayı 2.
• ALPTEKİN, Kamil & Selami Topuz ve Oğuzhan Zengin (2013). “Türkiye’de Sosyal Hizmet Eğitiminde Mevcut Durum: Tespitler, Analizler ve Öneriler”, Sosyal Hizmet Sempozyumu 2013, http://shb.kocaeli.edu.tr/Sempozyum2013.pdf Erişim: 10.10.2019, 23.45
• AYATA, Ayşe (1998), “Türkiye’de Kimlik Politikalarının Doğuşu, 75 Yılda Tebaa’dan Yurttaş’a Doğru”, (Edit. Artun Ünsal), İstanbul.
• DANIŞ, Mehmet Zafer (2007). “Sosyal Hizmet Mesleği ve Disiplininde Sosyal Politikanın Yeri ve Önemi”, Toplum ve Sosyal Hizmet, Cilt 18, Sayı 2 Ekim 2007, s.51-64.
• ERSÖZ, H. Yunus (2005). “Sosyal Politika – Refah Devleti – Yerel Yönetimler İlişkisi”, İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 2005, Cilt 55, Sayı,1.
• KARAKUŞ Bülent (2015). “Sosyal Hizmet Mezunlarının Kadro ve Unvanı ‘Sosyal Hizmet Uzmanı / Sosyal Çalışmacı’”, Toplum ve Sosyal Hizmet, Ekim 2015, Cilt 26, Sayı 2.
• KARATAY, Abdullah (2007). Cumhuriyet Dönemi Çocuklara İlişkin Politikanın Oluşumu, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Doktora Tezi, İstanbul, 2007.
• KESGİN, Bedreddin (2012). Sosyal Politikanın En Önemli Kurumu: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, İnsan Hakları Yıllığı, Cilt 30.
• KONGAR, Emre (1978). İnsanı Yönlendirme ve Sosyal Hizmetler, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.
• ÖZBEK, Nadir (2006). Cumhuriyet Türkiye’sinde Sosyal Güvenlik ve Sosyal Politikalar, İstanbul: Tarih Vakfı Emeklilik Gözetim Merkezi Yayınları.
• SHUDER (2015). http://shuder.org/sosyalhizmet/sh8.html Erişim: 25.10.2019, 01.15Sosyal Hizmet Merkezleri Yönetmeliği (2013). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/02/20130209-3.htm Erişim: 25.10.2019, 22.40.
• TEATER, Barbara (2015). Sosyal Hizmet Kuram ve Yöntemleri (çev. Abdullah Karatay, D.Barna Çiftçi), Ankara: Nika Yayınları.
• YELER, Abdülkadir (2019), “Türkiye’de Sosyal Hizmet Eğitimi”, Sağlık Düşüncesi ve Tıp Kültürü Dergisi, Güz, 2019.
• YÖK ATLAS (2019). https://yokatlas.yok.gov.tr/lisans-bolum.php?b=10193 Erişim: 10.10.2019, 23.15.
• 2547 Sayılı Yükseköğretim Kanunu
• 2828 Sayılı Sosyal Hizmetler Kanunu.
• 5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu.
• 7355 Sayılı Sosyal Hizmetler Enstitüsünün Kurulmasına Dair Kanun.