Öz
Ağ toplumu, internet sayesinde gelişen dijital iletişim teknolojilerinin günlük etkileşimlere yansıması, onları kapsaması ve kendi dijital dünyasına dâhil etmesi sonucunda şekillenmiştir. İnternet, kendi seslerini duyuramayan, üstelik devletlerin veya bürokrasinin mağduru olmuş sessiz yığınlar için bir bakıma seslerini duyurdukları en etkili mecra olmuştur. Ağ toplumu, hem politik hem sosyolojik ve hem de ekonomik etkileri olan bir mecra olarak gelişimini sürdürmektedir. Ağ toplumunun yükselişi ve kullanıcı sayısının artması ile kitleler internette, gerçek yaşamlarında inşa edemedikleri ortamları ve özgürce fikir alışverişinde bulunabilecekleri paylaşım platformları oluşturmuşlardır. Ağ toplumunun temeli bu platformların etkili olmasına dayanmaktadır. Ağ toplumunda birçok politik meselenin yanında, günlük ve gündeme dair basit ya da eğlence içerikli konular da tartışılabilmektedir. Ancak bireylerin birçok sorusunun yanıtı olan, bilgiyi edinme, taşıma ve aktarma süreçlerini bünyesinde barındıran ağ toplumu, aynı zamanda gerçekliğin yeniden kurgulandığı bir iletişim biçimi ve parasosyal etkileşimin merkezine dönüşebilmektedir. Parasosyal etkileşim en temel ifade ile gerçek bireylerin, medya dünyasında yer edinmiş olan gerçek veya kurgusal karakterler ile bağ kurması, onların bazı kişisel ve belirli özellikleri ile kendininkileri özdeşleştirmesi ve bu karakterlere hayranlık duygusu beslemesidir. Günümüz dijital ağ toplumu iletişiminin bir hayli ilerlemiş olması sayesinde, kişilerin bu gibi duygu düşüncelerini ifade etme ortamı da internet haline gelmiştir. Bu çalışmada ağ toplumu ve parasosyal etkileşim kavramları Twitter kullanıcılarının MasterChef isimli program ve bu programın ana karakterleri hakkındaki yargılarını incelemeye odaklanmıştır. Çalışma nitel araştırma yöntemi ile gerçekleştirilmiş ve MaxQda programından yararlanılarak Twitter platformundan elde edilen veriler analize tabi tutulmuştur. Çalışmada kullanıcıların, izledikleri karakterler ile parasosyal etkileşime girebildikleri, onların sorunları ile üzülüp, başarıları ile sevindikleri ve onları benimseyebildikleri sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Bente, G., Krämer, N. C., Petersen, A., and de Ruiter, J. P. (2001). Computer animated movement and person perception. Methodological advances in nonverbal behavior research. Journal of Nonverbal Behavior 25(3). 151–166.
- Castells, M. (2000). Toward a sociology of the network society. Contemporary Sociology 29(5). 693-699.
- Castells, M. (2004). Informationalism, networks, and the network society: a theoretical blueprint. The network society: a cross-cultural perspective. Massachusetts: Edward Elgar Publishing, Inc.
- Castells, M. (2007). Communication, power, and counter-power in the network society. International journal of communication 1(1). 238-266.
- Dehn, D., and van Mulken, S. (2000). The impact of animated interface agents: a review of empirical research. International Journal of Human-Computer Studies 52. 1–22.
- Feenberg, A. (2019). The internet as network, world, co-construction, and mode of governance. The Information Society 35(4). 229-243.
- Güngör, N. (2016). İletişim. Kuramlar yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Yayınevi.
- Hartmann, T. (2008). Parasocial interactions and paracommunication with new media characters. Mediated Interpersonal Communication, 177-199.
- Horowitz, L. M. and French, R. (1979). Interpersonal problems of people who describe themselves as lonely. Journal of Consulting and Clinical Psychology 47. 762-764.
- Horton, D. and Richard, W. R. (1956). Mass communication and para-social interaction: observations on intimacy at a distance. Psychiatry 19(3). 215-229.
- Horton, D. and Richard, W. R. (2006). Mass communication and para-social interaction: observations on intimacy at a distance. https://www.participations.org/volume%203/issue%201/3_01_hortonwohl.htm. Erişim Tarihi: 22.08.2020.
- Hui, Y. and Halpin, H. (2013). Collective individuation: the future of the social web. Unlike us reader: social media monopolies and their alternatives. G. Lovink and M. Rasch (Eds.). (p. 103–116). Amsterdam: Institute of Network Cultures.
- Linek, S. B. (2011). As you like it: what media psychology can tell us about educational game design. Handbook of research on improving learning and motivation through educational games: multidisciplinary approaches. P. Felicia (Ed.). (p. 606-632). Pennsylvania: IGI Global.
- Martínez, J. A. D. and de Frutos, T. H. (2018). Connectivism in the network society. The coming of social capital knowledge. Tendencias sociales. Revista de Sociología (1). 21-37.
- Perlman, D. and Peplau, L. A. (1981). Toward a social psychology of loneliness, In Personal relationships, 3: Personal relationships in disorder. R. Gilmour and S. Duck (Eds.), London: Academic Press.
- Quandt, T. (2012). What’s left of trust in a network society? An evolutionary model and critical discussion of trust and societal communication. European Journal of Communication 27(1). 7-21.
- Reeves, B. and Nass, C. I. (1996). The media equation: how people treat computers, television, and new media like real people and places. Stanford, CA: CSLI Publications.
- Rubin, A. M., Perse, E. M. and Powell, R. A. (1985). Loneliness, parasocial interaction and local television news viewing. Human Communication Research 12(2). 155-180.
- Russell, D., Peplau, L. A. and Ferguson, M. L. (1978). Developing a measure of loneliness. Journal of Personality Assessment 42. 290-294.
- Van Dijk, J. (2016). Ağ toplumu, Özlem Sakin (Çev.). İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
- Volkmer, I. (2003). The global network society and the global public sphere. Development 46(1). 9-16.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | İletişim ve Medya Çalışmaları |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 13 Aralık 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 5 Sayı: 2 |
