Eğitimde Postmodern Durum: Yapılandırmacılık

Yıl 2019, , 219 - 238, 26.04.2019

Ahmet Kesici

https://doi.org/10.29224/insanveinsan.442811

Cited By: 5

Öz

Yapılandırmacılığın
epistemolojik ve ontolojik görüşlerinin postmodernizmin görüşleri ile uyumlu
olması, yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının postmodernizmin eğitimdeki izdüşümü
olduğu şeklinde değerlendirmelerin yapılmasına neden olmuştur. Bu nedenle yapılandırmacı
eğitim anlayışının daha iyi anlaşılabilmesi için postmodernizmin anlaşılması
gerekir. Postmodernizmi anlayabilmek için de modernizmi anlamak gerekir. Hem
modernizmin hem de postmodernizmin kendine özgü bilgi, varlık ve ahlak anlayışları
vardır. Her iki görüşe dayalı bilim, toplum, sanat gibi birçok insan etkinliği
hakkında görüşler ileri sürülmüştür. Bu çalışmada yapılandırmacı eğitim, modern
ve postmodern görüşlere dayalı olarak incelenmiştir. Çalışmada ilk olarak
modernizmin ve postmodernizmin eğitim bağlamında bilgi ile ilgili görüşleri,
bilim tarihi ve bilim felsefesi perspektifinde incelenmiştir. Daha sonra
modernizm ve postmodernizmin eğitim ve öğrenme ile ilgili görüşleri ortaya
konulmuştur. Son olarak yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Postmodernizm, Modernizm, Yapılandırmacılık, Eğitim

Postmodern Situation in Education: Constructivism

Öz

Epistemological and ontological aspects of constructivism are compatible with aspects of postmodernism. Hence, it can be
concluded that constructivism is the reflection of postmodernism on education.
From this point, to understand the constructivist educational view, it is need
to understand postmodernism. To understand postmodernism, modernism should be
understood. Both modernism and postmodernism have their own knowledge of
information, existence, and morals. Based on these views, a lot of ideas and
opinions have been claimed about science, society, art and other human
activities. In this study, the constructivist education was examined based on
the views of modernism and postmodernism. In this paper, ideas of modernism and
postmodernism about education have been examined from the point of science
history and philosophy of science. Moreover, perspectives of modernism and
postmodernism about education and learning have been depicted. Finally,
constructivist learning approach has been examined.

Anahtar Kelimeler

Postmodernism, Modernism, Constructivism, Education

Kaynakça

• Akpınar, Burhan. “Eğitimde Program Geliştirmenin Felsefi Temelleri”. Eğitimde Program Geliştirme ve Değerlendirme. Ed. Behçet Oral ve Taha Yazar. Ankara: Pegem Akademi, 2017, 43-82.
• Akpınar, Burhan, Zafer Çakmak ve Cihan Kara. “Postmodernizmin İlköğretim 6. ve 7. Sınıf Sosyal Bilgiler Öğretim Programına Yansımaları”. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 20/2 (2010): 137-160.
• Akınoğlu, Orhan. “Yapılandırmacılık”. Öğrenme Öğretme Kuram ve Yaklaşımları. Ed. Behçet Oral. Ankara: Pegem Akademi, 2012, 430-446.
• Aksoy, Yavuz. Dünya Matematikçileri. İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Yayınları, 2000.
• Altun, Murat. Liselerde Matematik Öğretimi. Bursa: Aktüel Yayınları, 2014.
• Arslan, Mehmet. “Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımlar”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 40/1(2007): 41-61.
• Aslan, Seyfettin ve Abdullah Yılmaz. “Modernizme Bir Başkaldırı Projesi Olarak Postmodernizm”. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi. 2/2(2001): 93-108.
• Aydın, Hasan. “Postmodernizmin Eğitimdeki Uzantısı: Felsefi Yapılandırmacılık”. Bilim ve Gelecek Dergisi. (2006): 1-12. (erişim 10.05.2017).
• Aydın, Hasan. “Eleştirel Aklın Işığında Postmodernizm, Temel Dayanakları ve Eğitim Felsefesi”. Eğitimde Politika Analizleri ve Stratejik Araştırmalar Dergisi. 1/1 (2006): 27-48.
• Aydın, Hasan. “Eğitimde Modern ve Post-Modern Modeller”. Bilim ve Gelecek Dergisi. 33 (2006): 60-69.
• Baki, Adnan ve Alan Bell. Ortaöğretim Matematik Öğretimi (1.Cilt). Ankara: YÖK Dünya Bankası, 1997.
• Baki, Adnan, Mesut Bütün ve Fatih Karakuş. “Lakatos’ un Matematiksel Bilginin Gelişim Modelinin Okul Matematiğine Uyarlanması”. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education (TURCOMAT). 1/3 (2010): 285-308.
• Balkız, Bekir. “Frankfurt Okulu ve Eleştirel Teori: Sosyolojik Pozitivizmin Eleştirisi”. Sosyoloji Dergisi Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayını. 12-13 (2004): 135-158.
• Barut, Yaşar. “Öğrenme Kuramları”. Öğrenme Öğretme Kuram ve Yaklaşımları. Ed. Behçet Oral. Ankara: Pegem Akademi, 2011, 39-54.
• Batı, Kaan. “Fen Eğitiminde Bilimsel Yöntem Süreci Öğretimi Üzerine Bir İnceleme: Pozitivizmden Anarşist Bilgi Kuramına”. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 34 (2013): 211-226.
• Bostan, Dursun. “Aydınlanma ve Postmodernizm”. Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi, 2013.
• Ceylan, Yusuf. “Eğitimde Yapılandırmacılık ve Din Eğitimi”. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, 2013.
• Çağlar, Nedret. “Postmodern Anlayışta Siyaset ve Kimlik”. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 13/3, (2008): 369-386.
• Çeliköz, Mine. “Eğitim Programları ve Öğretim Alanındaki Eğitim Bilimcilerin Yapılandırmacılıkla İlgili Görüşlerinin Analizi”. Doktora Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, 2017.
• Davis, Philip J. ve Reuben Hersh. Matematiğin Seyir Defteri. Çev. Enver Abadoğlu. Ankara: Doruk Yayınları, 2002.
• Demir, Ömer. Bilim Felsefesi. Ankara: Vadi Yayınları, 2000.
• Demirel, Özcan. Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem Yayıncılık, 2011.
• Denktaş, Abdurrahman. “Thomas Kuhn’un Bilim Anlayışı Üzerine”. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 3/1 (2015): 25-32.
• Dönmez, Ali. Matematiğin Öyküsü ve Serüveni. Matematik Sözlüğü (Cilt 1). İstanbul: Toplumsal Dönüşüm Yayınları, 2002.
• Eliuz, Ülkü. “Attila İlhan’ın Şiirlerinde Postmodernist Söylemin İki Yüzü”. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. (2011): 151-162.
• Emeklier, Bilgehan. “Uluslararası İlişkiler Disiplininde Epistemolojik Paradigma Tartışmaları: Postpozitivist Kuramlar”. Bilge Strateji. (2015): 139-184.
• Erdem, Eda ve Özcan Demirel. “Program Geliştirmede Yapılandırmacılık Yaklaşımı”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 23/23 (2002). 81-87.
• Ertürk, Selahattin. Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Meteksan, 1998.
• Everdell, William R. İlk Modernler. Çev. Hülya Kocaoluk. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 2012.
• Gökberk, Macit. Felsefe Tarihi. İstanbul: Remzi Yayınevi, 1999.
• Gökmen, Aytaç. “Kaos Teorisi’nin Genel Bir Değerlendirmesi”. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2 /2 (2014): 61-77.
• Gözen, Şükran. Matematik ve Öğretimi. İstanbul: Evrim Yayınları, 2001.
• Hancıoğlu, Hümeyra. “Gelenek Üzerine”. Littera Turca Journal of Turkish Language and Literature. 2/1(2016): 1-14.
• Kahraman, Hilal. “Çağdaş Felsefe Öncesi Düşüncede Akıl-İlerleme İlişkisi”. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 20/4 (2016): 1519-1533.
• Karaçay, Timur. “Determinizm ve Kaos”. Mantık, Matematik ve Felsefe II. Ulusal Sempozyumu. 21-24 Eylül, 2004.
• Karakuş, Fatih ve Adnan Baki. Assessing Grade 8 Elementary School Mathematics Curriculum And Textbooks Within The Scope Of Fractal Geometry. İlköğretim Online. 10/3 (2011). 1081-1092.
• Keha, Mine Kaya. “Modern Felsefenin Öncüleri: Descartes ve Bacon’da Yöntem Sorunu”. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 56 (2016): 117-132.
• Kesici, Ahmet. “Durkheim’in Görüşleri Doğrultusunda Küreselleşme Olgusu ve Eğitimin Küresel İşlevi”. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 22/2 (2018): 977-988.
• Kesici, Ahmet, Ata Pesen ve Behçet Oral. “Öğretmenlerin Sınıf İçi Demokratik Davranışlarının Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi”. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 16/60 (2017): 34-45.
• Koşay, Esen Karadağ. “Postmodernizmin Modernizme Karşıt Söylemlerinde İnsan ve Sanat”. Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 2015.
• Kuhn, Thomas S. Bilimsel Devrimlerin Yapısı. Çev. Nilüfer Kuyaş. İstanbul: Alan Yayıncılık, 1995.
• Küçükkaragöz, Hadiye. “Bilişsel Gelişim ve Dil Gelişimi”. Eğitim Psikolojisi. Ed. Binnur Yeşilyaprak. Ankara: Pegem Akademi 2014, 84-122.
• Lyotard, Jean François. Postmodern Durum, Çev., İsmet Birkan. Ankara: BilgeSu Yayınları, 2013.
• Milliyet. “DDT’nin Zararı 22 Yıl Sonra Anlaşıldı”. Son güncelleme 5 Ağustos, 2017. http://www.milliyet.com.tr/yazarlar/gungor-uras/ddt-nin-zarari-22-yil-sonra-anlasildi-1159667/
• Özlem, Doğan. Felsefe ve Doğa Bilimleri. İstanbul: İnkılap, 1996.
• Sarıca, Rabia. “Araştırmaya Dayalı Öğretim Uygulamalarının Ölçme ve Değerlendirme Dersindeki Etkisinin İncelenmesi”. Doktora Tezi, Gaziantep Üniversitesi, 2016.
• Savaş, Behsat. “Yapılandırmacı Öğrenme”. Eğitim Psikolojisi. Ed. Alim Kaya. Ankara: Pegem Akademi 2011, 435-464.
• Saygılı, Serdar. “Paul K. Feyerabend’in Bilim Anlayışı: Çoğulcu Bilim Kuramı”. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 15/2 (2011): 83-94.
• Sönmezsoy, Veysel. Eğitim Felsefesi. Ankara: Anı Yayıncılık, 2014.
• Şimşek, Nurettin. “Yapılandırmacı Öğrenme ve Öğretime Eleştirel Bir Yaklaşım”. Eğitim Bilimleri ve Uygulama. 3/5 (2004): 115-139.
• Tekeli, Sevim, Esin Kahya, Melek Dosay, Remzi Demir, Hüseyin G. Topdemir, Yavuz Unat ve Ayten Koç Aydın. Bilim Tarihine Giriş. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 1999.
• Tuğluoğlu, Fatih. “Türkiye’de Sıtma Mücadelesi (1924-1950)”. Türkiye Parazitoloji Dergisi. 32/4 (2008): 351-359.
• Ünder, Hasan. “Yapılandırmacılığın Epistemolojik Savlarının Türkiye’de İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi Programlarında Görünümleri”. Eğitim ve Bilim. 35/158 (2010): 199-214.
• Yalçın, Şahabeddin. “Kuhn ve Bilimsel Relativizm”. Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi. 1/6 (2011): 1-11.
• Yöndem, Zeynep Deniz ve Aslı Taylı. “Bilişsel Gelişimi ve Dil Gelişimi”. Eğitim Psikolojisi. Ed., Alim Kaya. Ankara: Pegem Akademi 2011, 73-118.
• Yurdakul Bünyamin. “Yapılandırmacılık”. Eğitimde Yeni Yönelimler. Ed., Özcan Demirel. Ankara: Pegem Akademi 2011, 39-65.
• Yükselbaba, Ülker. “Postmodernizm ve Hukuk”. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası. 74/1 (2016): 139-156.
• Varış, Fatma. Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: A.Ü. Eğitim Fakültesi Yayınları, 1988.
• Zengin, Mahmut. “Yapılandırmacılık ve Din Eğitimi. İlköğretim DKAB Öğretim Programlarının Değerlendirilmesi ve Öğretmen Görüşleri Açısından Etkililiği”. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, 2010.