Hierarchy Theory in International Relations with its Arguments, Strength and Limitations

Yıl 2023, , 187 - 217, 22.09.2023

Hüsna Taş Yetim

https://doi.org/10.12658/M0719

Öz

Theories of international relations that explain the international system and interstate relations through the formulation of anarchy have encountered a significant challenge in recent years. The hierarchy theory, the progenitor of this challenge, posits that international relations and world politics are governed by a composite framework in which hierarchy and anarchy coexist. Prior to World War II, official hierarchical institutions in the form of colonies and empires dominated the international arena. Since the end of the war, however, informal hierarchies in which large powers indirectly control the sovereignty of minor states have become commonplace. Based on these arguments, hierarchy theory has developed the concept of relational authority in order to reveal the appearance, nature, and effects of hierarchy on world politics and political actors. It explores the fundamental arguments of the institutional hierarchy theory, outlining its three most compelling strengths and five main drawbacks.

Anahtar Kelimeler

Hierarchy Theory, hierarchic world politics, relational authority, subordinate states, superordinate states, divisible sovereignity

Argümanları, Gücü ve Sınırları ile Uluslararası İlişkilerde Kurumsal Hiyerarşi Teorisi

Öz

Uluslararası sistemi ve devletlerarası ilişkileri anarşi formülasyonuyla açıklayan uluslararası ilişkiler teorileri son yıllarda ciddi bir meydan okumayla karşı karşıyadır. Bu meydan okumanın öncüsü olan hiyerarşi teorisi devletlerarası ilişkilerin ve dünya politikasının hiyerarşi ve anarşinin birlikte var olduğu melez bir yapıyla yönetildiğini belirtmektedir. İkinci Dünya Savaşı’na kadar sömürge ve imparatorluk şeklindeki resmi hiyerarşik sistemlere ev sahipliği yapan uluslararası arenaya Savaş sonrası dönem itibariyle büyük devletlerin küçük devletlerin egemenliklerini dolaylı yollarla kontrolleri altına aldıkları gayri resmi hiyerarşiler hâkim olmaya başlamıştır. Bu argümanlardan hareket eden hiyerarşi teorisi hiyerarşinin dünya siyasetindeki görünümünü, doğasını, dünya politikası ve aktörler üzerindeki etkilerini ortaya çıkarmak için ilişkisel otorite (relational authority) kavramını geliştirmiştir. Bu çalışma hiyerarşiyi, egemen devletlerarasında gerçekleştirilen pazarlıklar sonucunda inşa edilen bir ast-üst ilişkisi olarak tanımlayan ve literatürde kurumsal hiyerarşi (institutional hierarchy) teorisi olarak da isimlendirilen bu kavramın güçlü yönlerini ve sınırlarını araştırmaktadır. Bu amaçla çalışma kurumsal hiyerarşi teorisinin argümanlarına değindikten sonra bu argümanların üç güçlü yönünü ve beş temel sınırını tespit etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Hiyerarşi Teorisi, hiyerarşik dünya siyaseti, ilişkisel otorite, üst devletler, alt devletler, bölünebilen egemenlik

Kaynakça

• Sharman, J. C. (2017). Hierarchy in an age of equality: Micro-states and dependencies. Ayşe Zarakol (Ed.)., in Hierarchies in World Politics (137-153). Cambridge University Press.
• Schmidt, B. C. (1998). The political discourse of anarchy: A disciplinary history of international relations. State University of New York Press.
• Scholvin, S. (2017). Secondary powers vis-à-vis South Africa: hard balancing, soft balancing, rejection of followership, and disregard of leadership (No. 306). GIGA Working Papers.
• Schulz, C. A. (2019). Hierarchy salience and social action: disentangling class, status, and authority in world politics. International Relations, 33(1), 88-108.
• Shilliam, R. (2015). The black Pacific: Anti-colonial struggles and oceanic connections. Bloomsbury Publishing.
• Simon, H. A. (1976). Administrative Behavior: A Study of Decision-Making Processes in Administrative Organization. (3rd Edition), Free Press.
• Simpson, G. (2004). Great powers and outlaw states. Cambridge University Press.