Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

Digital Food Culture in Social Media

Yıl 2019, Cilt: 5 Sayı: 1, 120 - 136, 30.06.2019

Öz

The digital revolution and the frequency of social media usage has changed our eating habits and the way we perceive food. People share their food photographs on social media and include their experiences in eating and drinking places, shaping the food culture of people. Instagram has been an important platform for users to display their creativity and to be interested in international cuisine. Eating and drinking habits have always taken an important place in people's minds. Food cultures, by transferring from generation to generation, food preparation, cooking techniques, nutrients to be brought together in a proper way, when, where, with whom to eat issues such as being learned by the individuals to contribute to the process of socialization. With the rapid developments in communication technologies and the increase in the use of internet, the food has become an important element in creating identity with consumption. The aim of this study; shares of social media about eating and drinking habits to allow understand social class, social status and identity. However, globalization and its economic trends reveals the changes that people make in eating and drinking practices. 




Kaynakça

  • Anderson, E. (2005). Everyone Eats. Understanding Food and Culture . New York: New York University Press.
  • Arslanoğlu, R. A. (2000). Kent, Kimlik ve Küreselleşme. Bursa: Ezgi Kitabevi.
  • Barthes, R. (1997). Toward a Psychosociology of Contemporary Food Consumption . In C. Counihan, & P. Van Esterik, Food and Culture: A Reader (pp. 20-27). New York: Routledge.
  • Berman, M. (1982). Katı Olan Her şey Buharlaşıyor. İstanbul: İletişim Yayıncılık.
  • Civitello, L. (2008). Cuisine and Culture (2nd Edition ed.). New Jersey: Wiley.
  • Civitello, L. (2011). Cuisine and Culture (Third Edition ed.). New Jersey: Wiley.
  • Crofton, I. (2014). A Curious History of Food And Drink. London: Quercus.
  • Cull, N. J. (2009). Public diplomacy before Gullion: The Evolution of a Phrase. In N. Snow, & P. M. Taylor, Routledge Handbook pf Public Diplomacy (pp. 19-23). New York: Routledge.
  • Dalessio, W. (2012). Are We What We Eat? Food Identity in Late Twentieth-Century American Ethnic Literature. New York: Cambria Press.
  • Fischler, C. (1988). Food, Self and Identity. Social Science Information , 275-293.
  • Freedman, P. (2007). Yemek Damak Tadının Tarihi. İstanbul: Oğlak Güzel Kitaplar.
  • Giddens, A., & Pierson, C. (2001). Modernliği Anlamlandırmak. (M. Sağlam, & S. Uyurkulak, Trans.) İstanbul: Alfa Yayınları.
  • Gronow, J. (1997). A sociology of taste. New York: Routledge.
  • Gunkel, A. H. (2016). Food and Culture . In G. Burns, A Companion to Popular Culture (pp. 245-264). Oxford: Wiley Blackwell.
  • Habermas, J. (1983). Modernity: An Incomplete Project. In H. Foster, Postmodern Culture (pp. 3-15). London: Pluto.
  • Harvey, D. (2012). Postmodernliğin Durumu. İstanbul: Metis Yayınları.
  • Hine, C. (2000). Virtual Ethnography. California: Sage Publications.
  • Horkheimer, M., & Theodor, A. (1995). Aydınlanmanın Diyalektiği: Felsefi Fragmanlar I. (O. Özügül, Trans.) İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Ibrahim, Y. (2011). The non-stop 'capture': The politics of looking in postmodernity. The Poster , 1 (2), 167-185.
  • Janet, C. (2004). Slow Food: What, Why, and to Where? . Food, Culture & Society , 117-132.
  • Katz, J., & Rice, R. (2002). Social Consequences of Internet Use . Cambridge: Mit Press.
  • Modelski, G. (2014). Küreselleşme. In D. Held, & A. Mcgrew, Küresel Dönüşümler Büyük Küreselleşme Tartışması (pp. 75-80). Ankara: Phoenix Yayınevi.
  • Montanari, M. (2006). Food Is Culture. New York: Columbia University Press .
  • Morley, D., & Kevin, R. (1997). Kimlik Mekanları. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Onaran, B. (2016). Mutfak Tarih, Yemeğin Politik Serüvenleri. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Parasecoli, F. (2008). Bite Me. Food In Popular Culture . New yORK: Berg.
  • Pew Research Center. (2013, 10 28). Video and Photo Sharing Grow Online’ Pew Research Centre. Retrieved 04 22, 2018, from http://www.pewinternet. org/2013/10/28/photo-and-video-sharing-grow-online/
  • Philips, R. (2002). A Short History of Wine. London: Allen Lane.
  • Pollan, M. (2008). In Defense of Food: An Eater's Manifesto. London: The Penguin Press.
  • Rousseau, S. (2012). Food And Social Media: You Are What You Tweet. Maryland: Altamira Press.
  • Ruddy, B. (2014). Hearts, Minds, and Stomachs: Gastrodiplomacy and the Potential of National Cuisine in Changing Public Perception of National Image. Public Diplomacy Magazine , 29-34.
  • Scholliers, P. (2001). Food, Drink and Identity: Cooking, Eating and Drinking in Europe since the Middle Ages. Oxford: Berg.
  • Tannahill, R. (1995). Food in History. New York: Broadway Books.
  • UNSCN. (2013, Kasım 21). The cultural dimension of food. Rome, Italy.
  • Warde, A. (2016). The Practice of Eating . Cambridge: Polity Press.
  • Washburn, S. (1961). Social Life of Early Man. New York: Wenner-Gren Foundaiton.
  • Weber, M. (2013). Protestan Ahlakı ve Kapitalizmin Ruhu. (G. Rızaoğlu, Trans.) İstanbul: Roman Yayınları.
  • Wilson, R. (2011). Gastrodiplomacy, the Culinary Nation Brand, and the Context of National Cuisine in Peru. The Journal of Public Diplomacy , 13-20.

Sosyal Medya’da Dijital Yemek Kültürü

Yıl 2019, Cilt: 5 Sayı: 1, 120 - 136, 30.06.2019

Öz

Sosyal medyanın yaşantılarımızdaki dijital devrimi ve kullanım sıklığının artışı, yeme içme alışkanlıklarımızda ve yemeği algılayış biçimimizi tamamen değiştirmiştir. İnsanların sosyal medyada yemek içerikli fotoğraflarını paylaşmaları ve yeme içme mekanlarıyla ilgili deneyimlerine yer vermeleri, insanların yemek kültürlerini şekillendirmektedir. Farklı yemek kültürlerine ilişkin paylaşımların gerçekleştirilmesi ve insanların deneyimlerini diğer kullanıcılarla paylaşmaları noktasında Instagram, kullanıcıların yaratıcılıklarını ortaya koymaları ve dünya mutfağına ilgi duyan kimseler için önemli bir platform haline gelmiştir. Yeme ve yeme içme alışkanlıkları insanların zihninde her daim önemli bir yer tutmuştur. Yemek kültürleri, nesilden nesile aktarılarak yiyecek bulma, hazırlama, pişirme teknikleri, besinlerin uygun bir biçimde biraraya getirilmesi, yemeğin ne zaman, nerede, kimlerle yenileceği gibi hususların bireyler tarafından öğrenilerek
sosyalizasyon süreçlerine önemli katkıda bulunmaktadır. İletişim teknolojilerinde yaşanan hızlı gelişmeler ve internetin kullanım oranındaki artışla beraber yemek, tüketim odaklı kimlik yaratmada önemli bir unsur haline gelmiştir. Bu çalışmanın amacı; sosyal sınıf, toplumsal statü ve kimlik okuması yapmaya olanak tanıyan yeme içme pratiklerine ilişkin sosyal medyada yapılan paylaşımların, küreselleşme ve onun getirdiği ekonomik trendlerin insanların yeme içme pratiklerinde meydana getirdiği değişimi ortaya koymaktır. 

Kaynakça

  • Anderson, E. (2005). Everyone Eats. Understanding Food and Culture . New York: New York University Press.
  • Arslanoğlu, R. A. (2000). Kent, Kimlik ve Küreselleşme. Bursa: Ezgi Kitabevi.
  • Barthes, R. (1997). Toward a Psychosociology of Contemporary Food Consumption . In C. Counihan, & P. Van Esterik, Food and Culture: A Reader (pp. 20-27). New York: Routledge.
  • Berman, M. (1982). Katı Olan Her şey Buharlaşıyor. İstanbul: İletişim Yayıncılık.
  • Civitello, L. (2008). Cuisine and Culture (2nd Edition ed.). New Jersey: Wiley.
  • Civitello, L. (2011). Cuisine and Culture (Third Edition ed.). New Jersey: Wiley.
  • Crofton, I. (2014). A Curious History of Food And Drink. London: Quercus.
  • Cull, N. J. (2009). Public diplomacy before Gullion: The Evolution of a Phrase. In N. Snow, & P. M. Taylor, Routledge Handbook pf Public Diplomacy (pp. 19-23). New York: Routledge.
  • Dalessio, W. (2012). Are We What We Eat? Food Identity in Late Twentieth-Century American Ethnic Literature. New York: Cambria Press.
  • Fischler, C. (1988). Food, Self and Identity. Social Science Information , 275-293.
  • Freedman, P. (2007). Yemek Damak Tadının Tarihi. İstanbul: Oğlak Güzel Kitaplar.
  • Giddens, A., & Pierson, C. (2001). Modernliği Anlamlandırmak. (M. Sağlam, & S. Uyurkulak, Trans.) İstanbul: Alfa Yayınları.
  • Gronow, J. (1997). A sociology of taste. New York: Routledge.
  • Gunkel, A. H. (2016). Food and Culture . In G. Burns, A Companion to Popular Culture (pp. 245-264). Oxford: Wiley Blackwell.
  • Habermas, J. (1983). Modernity: An Incomplete Project. In H. Foster, Postmodern Culture (pp. 3-15). London: Pluto.
  • Harvey, D. (2012). Postmodernliğin Durumu. İstanbul: Metis Yayınları.
  • Hine, C. (2000). Virtual Ethnography. California: Sage Publications.
  • Horkheimer, M., & Theodor, A. (1995). Aydınlanmanın Diyalektiği: Felsefi Fragmanlar I. (O. Özügül, Trans.) İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
  • Ibrahim, Y. (2011). The non-stop 'capture': The politics of looking in postmodernity. The Poster , 1 (2), 167-185.
  • Janet, C. (2004). Slow Food: What, Why, and to Where? . Food, Culture & Society , 117-132.
  • Katz, J., & Rice, R. (2002). Social Consequences of Internet Use . Cambridge: Mit Press.
  • Modelski, G. (2014). Küreselleşme. In D. Held, & A. Mcgrew, Küresel Dönüşümler Büyük Küreselleşme Tartışması (pp. 75-80). Ankara: Phoenix Yayınevi.
  • Montanari, M. (2006). Food Is Culture. New York: Columbia University Press .
  • Morley, D., & Kevin, R. (1997). Kimlik Mekanları. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Onaran, B. (2016). Mutfak Tarih, Yemeğin Politik Serüvenleri. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Parasecoli, F. (2008). Bite Me. Food In Popular Culture . New yORK: Berg.
  • Pew Research Center. (2013, 10 28). Video and Photo Sharing Grow Online’ Pew Research Centre. Retrieved 04 22, 2018, from http://www.pewinternet. org/2013/10/28/photo-and-video-sharing-grow-online/
  • Philips, R. (2002). A Short History of Wine. London: Allen Lane.
  • Pollan, M. (2008). In Defense of Food: An Eater's Manifesto. London: The Penguin Press.
  • Rousseau, S. (2012). Food And Social Media: You Are What You Tweet. Maryland: Altamira Press.
  • Ruddy, B. (2014). Hearts, Minds, and Stomachs: Gastrodiplomacy and the Potential of National Cuisine in Changing Public Perception of National Image. Public Diplomacy Magazine , 29-34.
  • Scholliers, P. (2001). Food, Drink and Identity: Cooking, Eating and Drinking in Europe since the Middle Ages. Oxford: Berg.
  • Tannahill, R. (1995). Food in History. New York: Broadway Books.
  • UNSCN. (2013, Kasım 21). The cultural dimension of food. Rome, Italy.
  • Warde, A. (2016). The Practice of Eating . Cambridge: Polity Press.
  • Washburn, S. (1961). Social Life of Early Man. New York: Wenner-Gren Foundaiton.
  • Weber, M. (2013). Protestan Ahlakı ve Kapitalizmin Ruhu. (G. Rızaoğlu, Trans.) İstanbul: Roman Yayınları.
  • Wilson, R. (2011). Gastrodiplomacy, the Culinary Nation Brand, and the Context of National Cuisine in Peru. The Journal of Public Diplomacy , 13-20.
Toplam 38 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İletişim ve Medya Çalışmaları
Bölüm Araştırma
Yazarlar

Ayşegül Elif Çaycı 0000-0001-5945-8655

Yayımlanma Tarihi 30 Haziran 2019
Gönderilme Tarihi 10 Mart 2019
Kabul Tarihi 12 Mart 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Cilt: 5 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Çaycı, A. E. (2019). Sosyal Medya’da Dijital Yemek Kültürü. Uluslararası Kültürel Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(1), 120-136.

Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi