BibTex RIS Kaynak Göster

Investıgatıon Of Prımary School Teachers Indıvıdual Innovatıveness

Yıl 2014, Cilt 2 (Özel Sayı 1), 844 - 853, 22.03.2016
https://doi.org/10.14486/IJSCS158

Öz

The rapid changes in the global sense of individual adaptation to the new situation quickly necessitates individuals to show an innovative style in order to wriggle out similars. Being innovative becomes prerequisites of bringing qualified person fort he provision of skilled labor in the 21st century. Many of our teachers’ sincere behaviours are example for students following them. It is thought that an innovative structure of our teachers causes students to develop in this direction.

The aim of our research in this context is to propound individual innovativeness ,categories  and the levels  of the teachers in primary schools who  shapes the future of our country . This study is a descriptive research conducted quantitative approach.

Universe of the study consists of 190 primary schools in the townships constitutes of şehitkamil  Sahinbey city in Gaziantep. The sample was selected randomly. They belong to the category of teachers and determine their level of innovation data for the Hurt et al. (1997) developed by the "Individual Innovativeness" scale Kılıçer and Odabaşı (2010) made by the Turkish cultural adaptation, validity and reliability studies were collected by state.individual Innovation level of  teachers and categories are determined.

Kaynakça

  • Bessant, J, & Tidd, J, (2011). Innovation And Entrepreneurship. Chichester: John Wiley & Sons, Ltd.
  • Çekmecioğlu, H. (2002), Bireysel, Örgütsel Yaratıcılık ve Yaratıcılık İçin İş Çevresinin Düzenlenmesi: Bir Araştırma, Doktora Tezi, Gebze İleri Teknoloji Enstitüsü, Kocaeli.
  • Elçi, Ş., Karataylı, İ. ve Karaata, S. (2008), Bölgesel İnovasyon Merkezleri: Türkiye İçin Bir Model Önerisi, Tüsiad-T/2008-12/477, Ankara.
  • http://www.utikad.org.tr/db/files/tusiad%20bolgesel%20inovasyon%20merkezleri.pdf adresinden 01/04/2014 tarihinde erişilmiştir.
  • Fischer, M. M. (2001). Innovation, Knowledge Creation and Systems of Innovation. The Annals of Regional Science, Volume: 35 Number: 2, s.199-216.
  • Güneş, S. (2010). Yenilik Yayılımı: Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Hastings, H. (2008). İmprove Your Marketing To Grow Your Business (2). New Jersey: Pearson Education, İnc.
  • Helvacı, M.A. (2010). Eğitim Örgütlerinde Değişim Yönetimi. Nobel Yayınları, Ankara
  • Hurt, H.T., Joseph, K. & Cook, C. D. (1977). Scales for the Measurement of İnnovativeness. Human Communication Research, 4, 58-65.
  • Innovation: the OECD Definition http://www.oecd.org
  • Karasar, N., (2004). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Kavrakoğlu, İ. (2006). Yönetimde Devrimin Rehberi: İnovasyon. İstanbul: Alteo Yayıncılık
  • Ltd. Şti.
  • Kılıçer, K. (2011). Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Profilleri. Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Eskişehir.
  • Kılıçer, K. Ve Odabaşı, H.F. (2010). Bireysel Yenilikçilik Ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 150-164
  • Köroğlu, A. Y. (2014). Okul Öncesi Öğretmenlerinin ve Öğretmen Adaylarının Bilişim Teknolojileri Özyeterlik Algıları, Teknolojik Araç-Gereç Kullanım Tutumları ve Bireysel Yenilikçilik Düzeylerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Rogers, E. M. (2003). Diffusion Of İnnovations. New York, A Division Of Simon & Schuster, İnc.
  • Şahin, İ ve Thompson A. (2006). Using Rogers’ theory to interpret instructional computer use by COE faculty [Elektronik versiyon]. Journal of Research on Technology in Education, 39(1), 81-104.
  • Uzkurt, C. (2008). Pazarlamada Değer Aracı Olarak: Yenilik Yönetimi ve Yenilikçi Örgüt Kültürü. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
  • Wong-Kam, J.W.N. JoAnn (2012). Creating a Climate for Innovation in Education: Reframing structure culture and leadership practices. Doktora Tezi
  • Yavuz, A., Albeni M. Ve Göze Kaya, D. (2009). Ulusal İnovasyon Politikaları ve Kamu Harcamaları: Çeşitli Ülkeler Üzerine Bir Karşılaştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Y.2009, C.14, S.3 s.65-90.
  • http://sablon.sdu.edu.tr/fakulteler/iibf/dergi/files/2009-3-4.pdf adresinden 01/04/2014 tarihinde erişilmiştir.
  • Yılmaz, N. (2013). Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri ve Öğretim Amaçlı Bilgisayar Kullanımına Yönelik Algılanan Özelliklerin Araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

İLKÖĞRETİM OKULU ÖĞRETMENLERİNİN BİREYSEL YENİLİKÇİLİKLERİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2014, Cilt 2 (Özel Sayı 1), 844 - 853, 22.03.2016
https://doi.org/10.14486/IJSCS158

Öz

Küresel anlamda yaşanan hızlı değişimler bireylerin yeni duruma en kısa zamanda adaptasyonunu bireylerin benzerleri arasından sıyrılabilmeleri için yenilikçi bir tarz sergilemesi zorunluluğunu dayatmaktadır. 21. yüzyılda nitelikli iş gücü sağlanması için kalifiye elemanların yetişmesinde yenilikçi olabilme ön koşullardan biri haline gelmiştir. Öğretmenlerimizin samimiyetle yaptığı çoğu davranış onları izleyen öğrenciler tarafından örnek alınıp benimsenmektedir. Öğretmenlerimizin yenilikçi bir yapıda olması öğrencilerinin de bu yönde tutum geliştirmelerine sebep olabileceği düşünülmektedir. Bu bağlamda araştırmamızın amacı ülkemizin geleceğinin şekillendiği ilköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin bireysel yenilikçilik düzeylerini ve kategorilerini ortaya koymaktır. Bu çalışma nicel yaklaşımla yapılmış betimsel bir araştırmadır. Çalışmanın evrenini Gaziantep ili Şehitkamil ve Şahinbey ilçelerinde bulunan 190 ilköğretim kurumu oluşturmaktadır. Örneklem random olarak seçilmiştir. Öğretmenlerin yenilikçilik düzeylerini ve ait oldukları kategorileri belirlemeye ilişkin veriler Hurt vd. (1997) tarafından geliştirilen “Individual Innovativeness” ölçeğinin Kılıçer ve Odabaşı (2010) tarafından Türkçeye kültürel uyarlaması yapılmış, geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılmış hali ile toplanmıştır. Öğretmenlerin bireysel yenilikçilik düzeyleri ve kategorileri belirlenmiştir

Kaynakça

  • Bessant, J, & Tidd, J, (2011). Innovation And Entrepreneurship. Chichester: John Wiley & Sons, Ltd.
  • Çekmecioğlu, H. (2002), Bireysel, Örgütsel Yaratıcılık ve Yaratıcılık İçin İş Çevresinin Düzenlenmesi: Bir Araştırma, Doktora Tezi, Gebze İleri Teknoloji Enstitüsü, Kocaeli.
  • Elçi, Ş., Karataylı, İ. ve Karaata, S. (2008), Bölgesel İnovasyon Merkezleri: Türkiye İçin Bir Model Önerisi, Tüsiad-T/2008-12/477, Ankara.
  • http://www.utikad.org.tr/db/files/tusiad%20bolgesel%20inovasyon%20merkezleri.pdf adresinden 01/04/2014 tarihinde erişilmiştir.
  • Fischer, M. M. (2001). Innovation, Knowledge Creation and Systems of Innovation. The Annals of Regional Science, Volume: 35 Number: 2, s.199-216.
  • Güneş, S. (2010). Yenilik Yayılımı: Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Hastings, H. (2008). İmprove Your Marketing To Grow Your Business (2). New Jersey: Pearson Education, İnc.
  • Helvacı, M.A. (2010). Eğitim Örgütlerinde Değişim Yönetimi. Nobel Yayınları, Ankara
  • Hurt, H.T., Joseph, K. & Cook, C. D. (1977). Scales for the Measurement of İnnovativeness. Human Communication Research, 4, 58-65.
  • Innovation: the OECD Definition http://www.oecd.org
  • Karasar, N., (2004). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Kavrakoğlu, İ. (2006). Yönetimde Devrimin Rehberi: İnovasyon. İstanbul: Alteo Yayıncılık
  • Ltd. Şti.
  • Kılıçer, K. (2011). Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Profilleri. Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Eskişehir.
  • Kılıçer, K. Ve Odabaşı, H.F. (2010). Bireysel Yenilikçilik Ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 150-164
  • Köroğlu, A. Y. (2014). Okul Öncesi Öğretmenlerinin ve Öğretmen Adaylarının Bilişim Teknolojileri Özyeterlik Algıları, Teknolojik Araç-Gereç Kullanım Tutumları ve Bireysel Yenilikçilik Düzeylerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Rogers, E. M. (2003). Diffusion Of İnnovations. New York, A Division Of Simon & Schuster, İnc.
  • Şahin, İ ve Thompson A. (2006). Using Rogers’ theory to interpret instructional computer use by COE faculty [Elektronik versiyon]. Journal of Research on Technology in Education, 39(1), 81-104.
  • Uzkurt, C. (2008). Pazarlamada Değer Aracı Olarak: Yenilik Yönetimi ve Yenilikçi Örgüt Kültürü. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
  • Wong-Kam, J.W.N. JoAnn (2012). Creating a Climate for Innovation in Education: Reframing structure culture and leadership practices. Doktora Tezi
  • Yavuz, A., Albeni M. Ve Göze Kaya, D. (2009). Ulusal İnovasyon Politikaları ve Kamu Harcamaları: Çeşitli Ülkeler Üzerine Bir Karşılaştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Y.2009, C.14, S.3 s.65-90.
  • http://sablon.sdu.edu.tr/fakulteler/iibf/dergi/files/2009-3-4.pdf adresinden 01/04/2014 tarihinde erişilmiştir.
  • Yılmaz, N. (2013). Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri ve Öğretim Amaçlı Bilgisayar Kullanımına Yönelik Algılanan Özelliklerin Araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Toplam 23 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Zeynep Yılmaz Öztürk

Mehmet Summak Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 22 Mart 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2014 Cilt 2 (Özel Sayı 1)

Kaynak Göster

APA Yılmaz Öztürk, Z., & Summak, M. (2016). İLKÖĞRETİM OKULU ÖĞRETMENLERİNİN BİREYSEL YENİLİKÇİLİKLERİNİN İNCELENMESİ. International Journal of Sport Culture and Science, 2(Special Issue 1), 844-853. https://doi.org/10.14486/IJSCS158
IntJSCS is published by International Science Culture and Sport Association (ISCSA).