Being a Teacher in Reggio Emilia Inspired Schools

Yıl 2022, Cilt: 23 Sayı: 3, 1779 - 1798, 31.12.2022

Beyzanur Ok , Elif Mercan Uzun

https://doi.org/10.17679/inuefd.1079298

Öz

The aim of the study is to reveal the views of teachers working in Reggio Emilia inspired schools about their experiences in the process. The study group of the research consists of 10 teachers working in Reggio Emilia inspired schools. They were determined using criterion sampling, which is a purposeful sampling method. In this research, basic qualitative research design, which is one of the qualitative research methods, was used and the collected data were analyzed by content analysis method. According to the research findings, the participants defined the Reggio Emilia approach in terms of the child and the program. In addition, the teachers stated that they created the classroom rules together with the children, and that the classroom arrangement changed in line with the interests of the children in the process. While evaluating the program, they emphasized that the program was not pre-planned and had no sharp lines, and it was exciting for the teacher and the child to have a program that was formed spontaneously in line with the curiosity of the children. Teachers stated that they had difficulty in getting involved in the process and creating documentation when they were alone in the classroom.

Anahtar Kelimeler

Reggio Emilia approach, preschool education, alternative approach

Reggio Emilia İlhamlı Okullarda Öğretmen Olmak

Öz

Bu kapsamda çalışmanın amacı Reggio Emilia ilhamlı okullarda görev yapan öğretmenlerin süreç içerisinde yaşadıklarına ilişkin görüşlerini ortaya koymaktır. Araştırmanın çalışma grubunu Reggio Emilia ilhamlı okullarda görev yapan 10 öğretmen oluşturmaktadır. Çalışma grubu oluşturulurken amaçlı örneklem yöntemlerinden ölçüt örnekleme yöntemi uygulanmıştır. Bu araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden biri olan temel nitel araştırma deseni kullanılmış olup toplanan veriler içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiştir. Araştırma bulgularına göre katılımcılar Reggio Emilia yaklaşımını tanımını çocuk açısından değerlendirirken ‘’meraklı’’, ‘’sorgulayıcı’’, ‘’araştırmacı’’, ‘’özgür’’ ve ‘’yaratıcı’’ şeklinde, program açısından değerlendirirken de ‘’esnek’’, ‘’yapılandırılmamış program’’, ‘’yaparak yaşayarak öğrenme’’ temelli ve ‘’doğal’’ olarak nitelendirmişlerdir. Öğretmenler sınıf içindeki rollerine ilişkin değerlendirmelerinde etkinlik sürecini çocukların ilgi ve ihtiyaçları doğrultusunda sürdürdüklerini, rehber olarak çocuklara yol gösterdiklerini belirtmişlerdir. Bunların yanında sınıf içi roller kapsamında öğretmenler sınıf kurallarını çocuklarla birlikte oluşturduklarını, sınıf düzeninin süreç içerisinde çocukların ilgileri doğrultusunda değişiklik gösterdiğini ifade etmişlerdir. Araştırmaya katılan katılımcılar öğrenme sürecine yönelik görüşlerini dikkatlerin dağılması, ilginin azalması ve sürecin bölünmesi açısından ele almışlardır. Öğretmenler ailelerle olan iletişimlerini dijital platformlar üzerinden gerçekleştirdiklerini ve son dönemlerde yaşanan pandemi dolayısıyla telefon görüşmelerine odaklandıklarını ifade etmişlerdir. Programı değerlendirirken ise önceden planlanmış, keskin hatlarının olmadığını, çocukların merakları doğrultusunda kendiliğinden oluşan bir programın olmasının öğretmen ve çocuk için heyecan verici hale geldiğini vurgulamışlardır. Öğretmenler bu süreçte sınıf içerisinde tek oldukları zaman sürecin içerisine dahil olmakta ve dokümantasyon oluşturmakta zorluk yaşadıklarını dile getirmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Reggio Emilia yaklaşımı, okul öncesi eğitim, alternatif yaklaşım, Reggio Emilia approach, preschool education, alternative approach

Kaynakça

• Kaynakça/References Akar Gençer, A. (2014). Reggio Emilia temelli projelerin anaokuluna giden çocukların yaratıcı düşünme becerilerine etkisinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi
• Akar Gencer, A. ve Gönen, M. (2015). Examination of the effects of Reggio Emilia based projects on preschool children's creative thinking skills. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 186, 456-460.
• Alptekin, S. (2019, Güz). Merakın yapısı ve Reggio Emilia ilhamlı uygulamalardaki kullanımı. Çelebi Azizli, M. (Ed.) Eğitimde Reggio Emilia yaklaşımı. Alternatif eğitim dergisi, 11(4).
• Aslan, A. (2005). Okul öncesi eğitimde Reggio Emilia yaklaşımı. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (1), 75-84. Aydemir Özalp, T. (2016). Reggio Emilia yaklaşımı temelli uygulamalar yapan okul öncesi öğretmenlerinin deneyimleri: Bir olgubilim çalışması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dumlupınar Üniversitesi.
• Aydemir Özalp, T. ve İnan, H.Z. (2020). Türkiye’de Reggio Emilia yaklaşımı temelli uygulamalar yapan okullardaki öğretmenlerin deneyimleri: Bir olgubilim çalışması. EKEV Akademi Dergisi, 615-646.
• Başkale, H. (2016). Nitel araştırmalarda geçerlik, güvenirlik ve örneklem büyüklüğünün belirlenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 9(1), 23-28.
• Bennett, T. (2001). Reactions to visiting the infant-toddler and preschool centers in Reggio Emilia, Italy. Early Childhood Research and Practice, 3(1), 2-9
• Cadwell, L. B. (2011). Reggio Emilia yöntemiyle harika çocuk yetiştirmek. (A. Akman ve H.Y. Topaç, Çev.), İstanbul: Kaknüs yayınları.
• Ekici, Y. (2016). Erken çocukluk eğitiminde alternatif bir yaklaşım: Reggio Emilia. Özyılmaz, Ö. Ve Kadıoğlu Ateş, H. (Ed.), Erken çocukluk dönemine disiplinler arası bakış. Lambert Akademik Yayıncılık
• Gandini, L. (2012). The atelier: A conversation with Vea Vecchi. Edwards, C. P., Gandini, L., & Forman, G. E. (Ed.), The Hundred Languages Of Children: The Reggio Emilia Experience İn Transformation (3. Ed.). Santa Barbara, Ca: Praeger.
• Guba, E. G. (1981). ERIC/ECTJ annual review paper: Criteria for assessing the trustworthiness of naturalistic inquiries. Educational Communication and Technology, 29(2), 75-91.
• Hertzong, N.B. (2001). Reflections and impressions from Reggio Emilia: “It’s Not About Art!”. Early Childhood Research and Practice, 3(1), 2-10. (ERIC Document Reproduction Service No. ED453002)
• Hewett, V. M. (2001). Examining the Reggio Emilia approach to early childhood education. Early Childhood Education Journal, 29(2), 95–100.
• İnan, H. Z. (2012). Okul öncesi eğitiminde çağdaş yaklaşımlar reggio emilia yaklaşımı ve proje yaklaşımı. Ankara: Anı yayıncılık.
• İnan, H. Z. (2017). Okul öncesi eğitimde çağdaş yaklaşımlar: Reggio Emilia yaklaşımı ve proje yaklaşımı. Ankara: Anı yayıncılık.
• İnan, H. Z. (2021). Reggio Emilia-ilhamlı dokümantasyon çalışmasının doküman incelemesi yöntemiyle değerlendirilmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(1), 263-297.
• İnan, H. Z. (2021). Reggio Emilia-ilhamlı okullarda kaynaştırma eğitimi: Meta-etnografik bir araştırma. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 5(1), 5-43.
• Karakaş, H. ve Bilbay, A. (2013). Okul öncesi eğitimde Reggio Emilia yaklaşımı. Uluslararası Eğitimde Yeni Eğilimler ve Yönelimler Sempozyumu, Konya.
• Kayır, G. (2015). Okul öncesi eğitimde Reggio Emilia yaklaşımından esinlenerek yapılan proje çalışmaları: Bir eylem araştırması. (Yüksek lisans tezi). Dumlupınar Üniversitesi.
• Kuru, N. ve Akman, B. (2019). Çocuğu tanıma ve değerlendirme aracı olarak pedagojik dokümantasyon . Journal of Theoretical Educational Science , 12 (3) , 935-949
• Merriam, S. B. (2018). Nitel araştırma. Desen ve uygulama için bir rehber. (Çev. Ed. Turan, S.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Malaguzzi, L. (1994). Your image of the child: Where teaching begins. Exchange, 3(94): 52–56.
• Aslan, M. (2017). Çocuğun renkli yansımalarından kalıcı izlerine giden bir hayat: Reggio Emilia yaklaşımı. Aktan Acar, (Yay. Haz.). Erken çocukluk eğitimi mozaiği. Ankara: Nobel Yayın.
• Nasin, G. D. (2019). Alternatif eğitim yaklaşımlarının yeni nesil öğrenme ortamlarına yansıması: Reggio Emilia okulları derneği. (Yüksek lisans tezi). Avrasya Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Noble, H. ve Smith, J. (2015) Issues of validity and reliability in qualitative research. Evidence Based Nursing, 18, (2): 34-35.
• Özdemir, C.C. (2013). Okul öncesi öğretmenliği 3. sınıf öğrencilerine verilen Reggio Emilia yaklaşımı konulu eğitim programının etkililiğinin incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi.
• Pekdoğan, S. (2012). Reggio Emilia yaklaşımı üzerine bir çalışma. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 12(2), 237-246.
• Rinaldi, C. (2012). The pedagogy of listening: The listening perspective from Reggio Emilia. Edwards, C. P., Gandini, L., & Forman, G. E. (Ed.), The Hundred Languages Of Children: The Reggio Emilia Experience İn Transformation (3. Ed.). Santa Barbara, Ca: Praeger.
• Şahin, A. (2019). Reggio Emilia yaklaşımı temelli fen ve doğa etkinliklerinin uygulanması: Bir eylem araştırması. (Yüksek lisans tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi.
• Şahin Sak, İ. T. (2014). Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Montessori ve Reggio Emilia Yaklaşımları ile İlgili Görüşleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(3), 1-20.
• Temel, Z. F. ve İmir, H. M. (2019). Erken çocukluk eğitiminde yaklaşımlar ve programlar. İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi. Erişim adresi: http://auzefkitap.istanbul.edu.tr/kitap/cocukgelisimilisans_ao/erkencocuklukeyvp.pdf.
• Tuncer, B. (2015). Okul Öncesi Eğitim Programlarının İncelenmesi ve Türkiye’de Uygulanan Programla Karşılaştırılması. Internatıonal Journal Of Field Education. 1(2), 39-58.
• Yıldırım, A. ve Şimsek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Zembat, R., Günşen, G. ve Gök Çolak, F. (2019). Okul öncesi öğretmenlerinin erken çocukluk eğitiminde uygulanan farklı yaklaşımlar hakkındaki bilişsel haritaları. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 1-19.