PROOF WITH OFFICIAL REGISTRATION AND BILLS

Yıl 2020, , 18 - 25, 30.06.2020

Yalçin Kavak

https://doi.org/10.21492/inuhfd.643938

Cited By: 1

Öz

Official registers are records that are kept by public officials and pro-vide information about the contents of the information to the interes-ted persons. Official bills, on the other hand, are the bills which are bound to the official form by the law or the will of the parties and issued by the official persons in accordance with the form specified in the law. The provision of Article 7 of the Civil Code adopted a pre-sumption that the official registers and bills reflect the truth and pro-vided that the opposite of this presumption may be proved by all kinds of evidence. However, the provision of Civil Procedure Law article 201 has brought the obligation to counter-bill. In addition, the provision of Article 204 of the same Code, has considered, the deem or bill which are issued by notary publics, as definitive evidence unless their falsifications were proved, and thus the freedom of evi-dence brought with the provision of Article 7 /II of the Civil Code has become narrowed. A federal civil procedure law exists in Switzerland since 2011. Furthermore, in Switzerland, by this regulation, the party who will prove the opposite of the presumption accepted by law is given the opportunity to prove by any evidence that the official registers and notes are not correct for the sake of convenience. Therefore, the restrictions brought by other rules of Act which narrow the opportu-nity of proving by any evidence in our Country, is incompatible with the spirit and purpose of the provision 7 of the Civil Code.

Anahtar Kelimeler

Official Register, Official Deed, Evidence, Primafacie Evidence, Proof

RESMİ SİCİL VE SENETLERLE İSPAT

Öz

Resmi sicil, içeriği hakkında, ilgisi ve menfaati olan kişilerin bilgi edinmelerini sağlayan ve resmi memurlar tarafından tutulan kayıtlardır. Resmi senetler ise, kanun veya tarafların iradesiyle resmi şekle bağlanan, resmi görevli kişiler tarafından kanunda belirtilen şekle uygun olarak düzenlenen senetlerdir. Medeni Kanun m.7 hükmü, resmi sicil ve senetlerin doğruyu yansıttığı konusunda bir karine kabul etmiş ve bu karinenin aksinin her türlü delille kanıtlanmasına olanak sağlamıştır. Ancak Medeni Usul Hukuku Kanunu m.201 hükmü, senede karşı senet mecburiyeti getirmiştir. Ayrıca aynı Kanun m.204 hükmü, ilamlarla noterler tarafından düzenlenen senetleri, sahtelikleri ispat olunmadıkça, kesin delil saymış ve bu suretle resmi sicil ve senetlerin içeriğinin doğru olmadığının ispatı hususunda Medeni Kanun m.7/II hükmü ile getirilmiş bulunan delil serbestisi daraltılmıştır. İsviçre’de federal nitelikte bir medeni usul hukuku kanunu 2011 yılından beri vardır. Ayrıca, İsviçre’ de taraflar arasında bir eşitlik sağlamak amacıyla, karinenin aksini ispatlayacak tarafa, resmi sicil ve senetlerin doğru olmadığını her türlü delille ispat etme imkanı verilmiştir. Bu nedenle, ülkemizde başka kanun hükümleri ile aksini ispata getirilmiş olan kısıtlamalar, MK.m. 7 hükmünün ruhu ve amacı ile bağdaşmamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Resmi Sicil, Resmi Senet, Karine, Delil, İspat

Kaynakça

• KAYNAKÇAAKİPEK, Jale/AKINTÜRK, Turgut/ATEŞ, Derya: Türk MedenîHukuku, Başlangıç Hükümleri, Kişiler Hukuku, C.I, İstanbul 2016.
• AKYURT, S. Sami/ERDOĞAN, Kemal/TOKAT, Hüseyin: Türk Medeni Kanunu, Ankara 2019.
• ALANGOYA, Yavuz/YILDIRIM, Kamil/DEREN, Yıldırım, Nevhis,Medenî Usul Hukuku Esasları, İstanbul 2006.
• ALTAŞ, Hüseyin: Şekle Aykırılığın Olumsuz Sonuçlarının Düzeltilmesi, Ankara 1998.
• ALTAŞ, Hüseyin/DÖNGÜL, İ. Tuğçe: Medenî Hukuk Başlangıç Hükümleri, Ankara 2014.
• ANTALYA, Gökhan/TOPUZ, Murat: Medenî Hukuk, Giriş-Temel Kavramlar - Başlangıç Hükümleri, İstanbul 2017.
• ARSLAN, Ramazan: Medenî Usul Hukukunda Dürüstlük Kuralı, Ankara 1989.
• AYAN, Mehmet: Medeni Hukuka Giriş, Konya, 2013. BAHTİYAR, Mehmet: Ticari İşletme Hukuku, İstanbul 2014.
• BELGESAY, M. Reşit: Türk Kanunu Medenisi Şerhi, İstanbul 1945. BİLGE, Necip: Hukuk Başlangıcı Hukukun Temel Kavram veKurumları,B.3,Turhan, Ankara 2017.
• DİNÇKOL, Abdullah: Hukuka Giriş, Hukukun Temel Kavramları, İstanbul 2017.
• DURAL, Mustafa/SARI, Suat: Türk Özel Hukuku, Cilt I, Temel Kavramlar ve Medenî Hukukun Başlangıç Hükümleri, İstanbul 2013.
• EDİS, Seyfullah: Medenî Hukuka Giriş ve Başlangıç Hükümleri, Ankara 1997.
• ERMAN, Hasan: Medenî Hukuk Dersleri, Başlangıç Hükümleri ve Kişiler Hukuku, DER, İstanbul 2016.
• GENÇCAN, Ö. Uğur: 4721 Sayılı Türk Medenî Kanunu Yorumu, Yetkin, Ankara 2015.
• GÖZÜBÜYÜK, Şeref: Hukuka Giriş Ve Hukukun Genel Kavramları, Ankara 2013.
• HATEMİ, Hüseyin: Medenî Hukuka Giriş, Onikilevha, B.8,İstanbul 2017.
• HELVACI, Serap/ERLÜLE, Fulya: Medenî Hukuk, B.5, İstanbul 2018.
• İMRE, Zahit: Medenî Hukuka Giriş, Fakülteler Matbaası, İstanbul 1980.
• İNAL, Emrehan: Sonuca Katılmalı Sözleşme Kavramı ve Gelir Paylaşımlı İnşaat Sözleşmesi, İstanbul 2011.
• İNAN, Ali Naim: Türk Medeni Hukuku, TMK Giriş Hükümleri, Kişiler- Aile-Miras ve Eşya Hukuku, Ankara, 2014.
• KAVAK, Yalçın: Borçlar Hukukunda Yazılı Şekil, Kayhan, İstanbul 2015. KILIÇOĞLU, Ahmet M.: Medenî Hukuk Temel Kavramlar BaşlangıçHükümleri Kişiler Hukuku, Turhan, Ankara 2016.
• KURU, Baki/ARSLAN, Ramazan/YILMAZ, Ejder: Medenî Usul Hukuku, Ankara, 2012.
• OĞUZMAN, Kemal/BARLAS, Nami: Medenî Hukuk, Giriş – Kaynaklar - Temel Kavramlar, Vedat, İstanbul 2012.
• ÖZSUNAY, Ergün: Medenî Hukuka Giriş, 5. Bası, İstanbul 1986.
• PEKCANITEZ, Hakan/ATALAY, Oğuz/ÖZEKES, Muammet: Medeni Usul Hukuku, B.10, YETKİN, Ankara 2011.
• SAYMEN, Ferit Hakkı: Türk Medenî Hukuku, İstanbul 1960. SCHWARZ, Andreas B.: Medenî Hukuka Giriş, (Çeviren H.Veldet),İstanbul 1946.
• VELİDEDEOĞLU, Hıfzı Veldet: Türk Medenî Hukuku, İstanbul 1963.
• ZEVKLİLER, Aydın: Medenî Hukuk Giriş ve Başlangıç Hükümleri, İzmir 1991.
• ZEYTİN, Zafer/ERGÜN Ömer: Türk Medenî Hukuku, Ankara 2017.