THE EFFECT OF CHINA'S GLOBAL RISE ON CENTRAL ASIAN TURKISH REPUBLICS: ENERGY POLICY

Yıl 2023, Cilt: 1 Sayı: 4 - İstanbul Ticaret Üniversitesi Dış Ticaret Dergisi, 1 - 12, 29.12.2023

Nazgül Kenzhetay

https://doi.org/10.62101/iticudisticaretdergisi.1323150

Cited By: 1

Öz

The purpose of this research is to examine the energy policies of the People's Republic of China from 1978 to the present and, specifically, the role of Central Asia in these changing energy policies. Currently, the People's Republic of China is the country with the largest production capacity in the world. The process that brought China to this position began in 1978 when Deng Xiaoping came to power and implemented a series of reforms. Within the framework of these implemented policies, China's production capacity started to escalate, and the country began to prioritize domestic energy resources required by this production capacity. As a natural consequence, the People's Republic of China started to develop policies regarding energy resources, which necessitated an active relationship with both regional countries and global politics. Accessing energy resources and ensuring their continuous utilization are crucial elements of energy policies. In this context, the political and economic policies dominant in the establishment of the People's Republic of China have also undergone changes.

Anahtar Kelimeler

Energy, China, Central Asia, Self-sufficiency, Security

ÇİN’İN KÜRESEL YÜKSELİŞİNİN ORTA ASYA TÜRK CUMHURİYETLERİNE ETKİSİ: ENERJİ POLİTİKASI

Öz

Bu araştırmanın amacı Çin Halk Cumhuriyeti’nin 1978’den günümüze enerji politikalarını ve özelde de bu değişen enerji politikalarında Orta Asya’nın rolünü incelemektir. Günümüzde Çin Halk Cumhuriyeti dünyanın en büyük üretim kapasitesine sahip olan ülkesi konumundadır. Çin Halk Cumhuriyeti’ni bu konumuna getiren süreç 1978’yılında Deng Xiaoping’in yönetimi ele geçirmesi ve bir dizi reformları uygulamasıyla başlamıştır. Bu uygulanan politikalar kapsamında Çin Halk Cumhuriyeti’nin üretim kapasitesi kontrolden çıkamaya başlamış ve bu üretim kapasitesinin gerektirdiği enerji kaynakları ülke sınırları içerisinde olan kaynakları üstelemeye başlamıştır. Bunun doğal sonucu olarak Çin Halk Cumhuriyeti enerji kaynaklarına ilişkin politikalar geliştirmeye başlamış ve bu de ister bölge ülkeleriyle isterse de tüm dünya siyasetine aktif bir ilişkiyi zorunlu kılmıştır. Zira enerji politikalarının en önemli unsurları enerji kaynaklarına ulaşmak ve bu enerji kaynaklarından faydalanmanın sürekliliğinin sağlanmasıdır. Bu bağlamda Çin Halk Cumhuriyeti’nin kuruluşunda egemen olan siyasi ve ekonomik politikalar da değişim göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

enerji, orta asya, çin, öz yeterlilik, güvenlik

Destekleyen Kurum

İstanbul Ticaret Üniversitesi

Kaynakça

• Aaltola, M. & Juha, K. (2016). The Regional Security Puzzle around Afghanistan Bordering Practices in Central Asia and Beyond, Verlag Barbara Budrich, 224-228
• Adıbelli, B. (2006) Büyük Avrasya Projesi / ABD, Rusya ve Çin'in Var olma Mücadelesi, IQ Kültür Sanat Yayıncılık, İstanbul, 114
• Aksoy, E. (2019). Türkiye ve Japonya’da Vergi Sistemlerin Gelişimi ve Kişisel Gelir Vergisi Karşılaştırması. Aydın İktisat Fakültesi Dergisi, 4 (2) , 59-69.
• Amanov, Ş.(2007). ABD’nin Orta Asya Politikaları, İstanbul, Gökkubbe Yayınları, 2007, 67-68
• Aminjonov, F. (2016). Kazakhstan's Energy Sector: Limitations of the Central Asian Energy Security Policy, Eurasian Research İnstitute, 8
• Aris, S. (2013). Shanghai Cooperation Organization: Mapping Multilateralism in Transition, International Peace Institute, 6-8
• Atay, E. (2015). Krizden inovasyon: Güney Kore örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (32).
• Berktaş, G. & Köroğlu Türközü, H. (2022). Güney Kore’nin Somut Olmayan Kültürel Miras (Soküm) Süreci ve Kültürleri Koruma Yöntemi Üzerine Bir Araştıma. Erciyes Akademi, 36 (3) , 1071-1084.
• Bulut, S. (2018). 38. Enlemde Güç Mücadelesi: Kore Savaşı ve Türkiye’deki Tezahürleri. Mavi Atlas, 6 (1), 185-204.
• Callahan, W. A. (2016). China’s Belt and Road Initiative and the New Eurasian Order, Norwegian Institute for International Affairs (NUPI), 2-3
• Çakmak, U. (2016). Güney Kore’nin Ekonomik Kalkınmasının Temel Dinamikleri (1960-1990). Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21 (1), 151-171.
• Çetin, R. & Karadaş, S. (2018). Han Nehri Mucizesi: Ekonomik Kalkınmada Güney Kore Örneği. İstanbul İktisat Dergisi, 68 (1), 93-112.
• Derya, H. (2015). Almanya ve Japonya’nın sanayileşme sürecinde korumacı politikaların önemi. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, (48), 97-117.
• Dolanay, S. & Oğuzturk, B. (2018). Güney Kore ve Türkiye Ekonomik Büyüme Deneyiminin Otomotiv Sanayii Temelinde Karşılaştırılması. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Geybulla Ramazanoğlu Özel Sayısı, 689-706.
• Downs, E. S. (2000). China's Quest for Energy Security , RAND Corporation, 8-9
• Eitz, R. (2012). Kazakhstan-China Security Ties, http://www.sldinfo.com/kazakhstan-chinasecurity-ties/ Son erişim tarihi.10.05.2023
• Erkin, E. (2011). Türk Cumhuriyetleri’nin Bağımsızlıklarının 20. Yılında Çin’in Orta Asya Politikaları, Ahmet Yesevi Üniversitesi, Rapor , Ankara, 10-11
• Erkök, B. (2021). Kalkınmada Güney Kore örneği. İşletme Araştırmaları Dergisi, 11(3), 1401–1416.
• Hava, H. T. (2021). İhracata yönelik kalkınma: Güney Kore örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 20 (80), 2174-2201. DOI: 10.17755/esosder.721896.
• Kavurmacı, A. (2021). Güney Kore’de Sendikal Örgütlenmeye Karşı Tutumlar: Samsung, Hyundai, LG Grup Örnekleri Üzerinden Bir Değerlendirme. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 11 (3), 995-1010.
• Kıncal, A. (2016). Japon kalkınması: Tarihsel süreç ve politikalar, Dokuz Eylül Üniversitesi Araştırma ve İnovasyon Dergisi, Sayı: 6, ISSN: 2148-1113, ss. 76-86. Kocamaz, S. Ü. (2019). The Rise of New Powers in World Politics, International Relations , C:16, S: 61, 130
• Köroğlu Türközü, H. (2017). Japon Sömürgeciliği Döneminde Kore Romanı Üzerine. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 31 (43), 7-23.
• Kösebalaban, H. (1998). Japon grand stratejisi: Yirminci yüzyıl Japon dış politikasında süreklilik ve değişim. Divan: Disiplinlerarası Çalışmalar Dergisi: 57-98.
• Kutay, K. (2003). Dünyadaki Yeni Güç Çin- Tek Kutuptan Çift Kutuba , IQ Kültür-Sanat Yayıncılık, İstanbul, 131
• Niklas, S. (2007). China’s Role in Central Asia: Soft and Hard Power, Global Dialogue, C:9, S:1-2, 79
• Oguzturk, B., Özbay, F. & Pehlivan, C. (2017). Güney Kore’nin büyüme sürecinde inovasyonun rolü: Ekonometrik bir analiz 1984-2015. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22 (4), 1203-1222.
• Oğuztürk, B. S. (2016). Güney Kore’nin kalkınmasında inovasyonun rolü. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 3 (5), 48-53.
• Öz, E. & Vural, T. (2005) Ekonomisi ve Vergi Sistemiyle Japonya, Maliye Dergisi Sayı:149.
• Özdemir, Z. (2014). Japon Kalkınması ve Piyasa Özgürlüğünün Sonu. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20 (1) , 95-106.
• Rahman, K. (2007). The Shanghai Cooperation Organization: Prospects and Opportunities:Policy Perspectives, Pluto Journals, C:4, S:1, 129-130
• Raimondi, P., P. (2019). Central Asian Countries:Central Asia Oil and Gas Industry - The External Powers’ Energy Interests in Kazakhstan, Turkmenistan and Uzbekistan, Social Science Research Network, 4-5
• Roberts, I. & Ruseel, B. (2019). Long-term Growth in China, Reserve Bank of Australia, 44
• Sığrı, Ü. (2006). Japonların Kültürel Özellikleri Bağlamında; Yönetsel, Ekonomik ve Sosyal Süreçlerinin Analizi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı:9, s.29-47.
• Şahin Söylemez, S. & Alpar, B. I. (2022). İş-Yaşam Dengesi Arayışında Japonya: İş, Aile ve Yaşam Alanlarına Dair Bir Değerlendirme. Journal of Social Policy Conferences , (82) , 223-266.
• Tezer, Ö. (2019). Güney Kore'nin Ekonomik Elitleri ve Siyasal Sistem İçerisindeki Konumları. Fiscaoeconomia, 3 (3) , 80-97.
• Tisdell, C. (2009). Thirty Years of Economic Reform and Openness in China: Retrospect and Prospect, Economic Theory Applications and Issues, 2-4
• Tzogopoulos, G. N. (2017). Greece, Israel, and China's "Belt and Road" Initiative, Begin-Sadat Center for Strategic Studies, 7
• Weitz, R. (2008). China-Russia Security Relations: Strategic Parallelism without Partnership or Passion, Strategic Studies Institute, US Army War College, 65
• Yegül, S. & Durgun, A. (2020). Ekonomik Büyümede Ar-Ge ve Yeniliğin Payı: Güney Kore Üzerine Ampirik Bir Analiz. Uygulamalı Sosyal Bilimler ve Güzel Sanatlar Dergisi, Isparta Uygulamalı Bilimler Üniversitesi’nin Kuruluşunun İkinci Yıl Anısına, 30-42.
• Yülek, M. (2013) Kalkınma tartışmalarında Japon modelinin yükselişi, düşüşü ve tekrar yükselişi, İstanbul Ticaret Üniversitesi.