Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

The Solutions of Argyris Maturation Theory by The Situational Approaches to Leadership

Yıl 2016, , 3085 - 3098, 25.12.2016
https://doi.org/10.15869/itobiad.273166

Öz

Chris Argyris criticized the points of work sharing, power and responsibility, The principle of unity of command, control area in classical management Theory. According to him, these issues are adversely affects employees, cause not to find themselves, not to improve themselves and shortly to inability to mature. In this case, deeply search of these reasons should be done to adjust this negative situation to success of administration. First of all, Chris Argyris and the Theory of Maturity/immaturity will be put into wide use. Within the framework of the search for solutions to the immaturity theory, brief information on the Features Approach in Leadership will be presented and this approach is assessed in terms of the theory of Argyris' immaturity. Finally, After giving brief information on Fiedler's Conditional Leadership Theory, Way-Goal Theory, Vroom and Yetto's Decision Tree Approach, Hersey ve Blanchard Life Cycle Theory and Reddin's Three Dimensional Leadership Theory from Thought Leadership in Situational Approaches, analyzes of these approaches are made on the theory of immaturity. 
The features approach in leadership and all situational approaches in leadership are evaluated individually and in terms of solutions and contributions to the theory of immaturity.

Kaynakça

  • Arat, M. (2008). “Çalışma Yaşamında Bireysel Temel Yetkinlikler Ve Kazanılmasında Okul Öncesi Dönemde Anne Baba Yetiştirmesinin Önemi”, Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2008.
  • Ardıç, K. ve Polatcı S. (2007). İşgören Refahı Ve Örgütsel Etkinlik Kavramlarına Bütüncül Bir Bakış: Örgüt Sağlığı, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 21, Sayı: 1, ss.137-154.
  • Arslan M. (2016). İşletmelerde Yönetim Ve Organizasyon (Ders Notları) Harran Üniversitesi Birecik Meslek Yüksekokulu 2016, s.35. http://birecik.harran.edu.tr/ders_notlari/yonetim_organizasyon.pdf
  • Aslan, Ş. (2013). Liderlik Kuramları, Konya: Eğitim.
  • Aydın, A. H. (2011). Yönetim Bilimi, 4.B, Ankara: Seçkin.
  • Ayhan U. (2010). “Öğrenen Örgütler Ve Kamu Kuruluşları”, Sayıştay Dergisi, Sayı:76, ss.77-99.
  • Baraz, A. B. Davranışsal Yönetim, s.21. http://barisbaraz.com/wp-content/uploads/NeoKlasik.pdf
  • Çolak, M. (2015). Çalışma Hayatında Liderlik, Bursa: Ekin.
  • Daft, R.L. (1994). Management, 3B, San Diego: The Dryden Press.
  • Demir, S. (2009). “Özel Ve Kamu Hastanelerinin Organizasyon Yapılarının Karşılaştırılması”, Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale, 2009.
  • Efil, İ. (2007). İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon, Genişletilmiş 9. Baskı, Bursa: Alfa.
  • Enver, Ö. (2004). Örgütsel Davranış, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi.
  • Eren, V. (2001). “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı (Büyükşehir ve İl Belediyeleri Üzerinde Bir Araştırma”, Doktora Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya, 2001.
  • Ergun, T. (1982). Yönetim Psikolojisi II, Türkiye Ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları No: 201, Ankara: Sevinç.
  • Eryılmaz, B. (2006). Kamu Yönetimi, İstanbul: Erkam.
  • Genç, N. (2007). Yönetim ve Organizasyon, 3.Baskı, Ankara: Seçkin.
  • Gökmogol, M. R. “Ankara Garnizonu’nda Kara Kuvvetleri Komutanlığı’na Bağlı Birimlerin Depolama, Dağıtım Ve Mutfak İşlemlerinde Toplam Kalite Yönetimine Geçişle İlgili Sorunları Ve Çözüm Önerileri”, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 1999.
  • Güney, S. (2000). Davranış Bilimleri, 2B, Ankara: Nobel.
  • Hersey, P. ve Blanchard, K.H. (1981). So You Want to Know Your Leadership Style, Training and Development Journal, June, ss.34-54.
  • Hersey, P. Blanchard, K.H. ve Johnson, D.E. (1996). Management of Organizational Behavior: Utilizing Human Resource, 7B, Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall Inc.
  • Hersey, P. ve Keilty J.W. (1980). Come On One Od Communications Skills, Training and Development Journal April, ss.56-60.
  • House, R.J. ve Mitchell T.R. (1974). Path-Goal Theory of Leadership, Journal of Contemporary Business, Autumn, ss.81-97.
  • Kırışık, F. (2008). Yönetimde Açıklık ve Bilgi Edinme Hakkının Kamu Yönetiminin İşleyişi Üzerindeki Etkisi, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi SBE, Ankara, 2008.
  • Kurumsal Yönetim, Sermaye Piyasası Lisanslama Sicil ve Eğitim Kuruluşu A.Ş, Şubat 2016, s.18-19, http://www.spl.com.tr/Upload/files/1018_Kurumsal%20Y%C3%B6netim_2016-1.pdf
  • Luthans, F. (1977). Organizational Behavior, McGraw-Hill Book Company, Nem York, 1977.
  • Miceli, M. (1985). Book Reviews, Personel Psychology, 38, Spring, 220-222.
  • Mullins, L.J. (2006). Essentials of Organizational Behaviour, FT: Prince Hall.
  • Nişancı, Z. N. (2015). Geçmişten Günümüze Yönetim Düşüncesi, Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt 13, Sayı 25, 257-294.
  • Ömürgönülşen, M. ve Sevim, L. (2005). Reddin’in Üç Boyutlu Liderlik Teorisinin Liderlik Literatüründeki Yerinin İrdelenmesi Ve Ampirik Bir Araştırma, Yönetim ve Ekonomi, 12 (2), 91-103.
  • Özalp, İ. ve diğerleri (2004). Yönetim ve Organizasyon, Anadolu Üniversitesi Yayın No:1457, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi
  • Özmen, A. (2012). Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Türkiye’de Yönetim Kültürüne Etkisini Ölçmeye Yönelik Bir Alan Araştırması, Doktora Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya, 2012.
  • Öztürk, C. (2016). Kamu Yönetiminde Stratejik Yaklaşımlar, Ankara: Sage.
  • Öztürk, C. (2016a). Neo-Klasik Yönetim Kuramlarından Argyris'in Olgunlaşamama Teorisine Davranışsal Liderlik Yaklaşımlarından Çözümler, International Congress of Management, Economy and Policy 2016-ICOMEP’2016, 26-27 Kasım 2016, İstanbul.
  • Peter, G. N. (2010). Leadership: Theory and Practice, London: Sage Publicationas.
  • Robbins, S. P. ve Timothy, A. J. (2012). Örgütsel Davranış, (Çev. İnci Erdem), Ankara: Nobel.
  • Stinson, J.E. ve Johnson, T.W. (1975). The Path-Goal Theory of Leadership: A Partial Test and Suggested Refinement, Academy of Management Journal (Pre-1986), June, 18 (2), 242-243.
  • Şahin Y. (2015). Yönetim Bilimi ve Türk Kamu Yönetimi, 6B, Bursa: Ekin.
  • Victor, V. ve Arthur, G. J. (1988). The New Leadership: Managing Participation in Organizations, New York: Prentice Hall.
  • Wagner, J. A. ve Hollenbeck, J.R. (1998). Organizational Behavior Securing Competitive Advantage, 3B, New Jersey: Prentice Hall International Inc.
  • Wofford, J. C ve Liska, L.Z. (1993). Path-Goal Theories of Leadership: A Meta Analysis, Journal of Management, 19 (4), 857-876.
  • http://www.maliyetis.com/wp-content/uploads/2010/05/CHRISARGYRIS1.pdf

Argyris'in Olgunlaşma Teorisine Liderlikte Durumsallık Yaklaşımlarından Çözüm Arayışları

Yıl 2016, , 3085 - 3098, 25.12.2016
https://doi.org/10.15869/itobiad.273166

Öz

Chris Argyris klasik yönetim kuramındaki
işbölümü, yetki ve sorumluluk, komuta birliği ilkesi, denetim alanı sorunu
hususlarını eleştirmiştir. Ona göre bu hususlar çalışanları olumsuz
etkilemekte, onların kendilerini bulamamalarına, kendilerini
geliştirememelerine kısaca olgunlaşmamasına sebep olmaktadır. Bu durumda
yönetimin başarısı için söz konusu nedenlerin etraflıca araştırılıp bu olumsuz
durumun düzeltilmesine dair yapılabilecekler ortaya konmalıdır. Öncelikle Chris
Argyris ve Olgunlaşma Teorisi geniş olarak ortaya konacaktır. Olgunlaşma
teorisine çözüm arayışı kapsamında Liderlikte Özellikler Yaklaşımı hakkında kısa
bilgi verilip bu yaklaşım Argyris’in Olgunlaşma teorisi yönünden
değerlendirilmektedir. Son olarak ta Liderlikte Durumsallık Yaklaşımlarından
Fiedler’in Durumsallık (Koşulsal Liderlik) Kuramı, Yol-Amaç Kuramı, Vroom ve
Yetto’nun Karar Ağacı Yaklaşımı, Hersey ve Blanchard’ın Yaşam Döngüsü Kuramı ve
Reddin’in Üç Boyutlu Liderlik Kuramı
hakkında özet  bilgiler verildikten sonra bu yaklaşımların
olgunlaşma teorisine dair analizleri yapılmaktadır. Liderlikte özellikler
yaklaşımı ve tüm liderlikte durumsallık yaklaşımları tek tek ele alınıp
olgunlaşma teorisine çözüm ve katkıları yönünden değerlendirilmektedir.

Kaynakça

  • Arat, M. (2008). “Çalışma Yaşamında Bireysel Temel Yetkinlikler Ve Kazanılmasında Okul Öncesi Dönemde Anne Baba Yetiştirmesinin Önemi”, Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2008.
  • Ardıç, K. ve Polatcı S. (2007). İşgören Refahı Ve Örgütsel Etkinlik Kavramlarına Bütüncül Bir Bakış: Örgüt Sağlığı, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 21, Sayı: 1, ss.137-154.
  • Arslan M. (2016). İşletmelerde Yönetim Ve Organizasyon (Ders Notları) Harran Üniversitesi Birecik Meslek Yüksekokulu 2016, s.35. http://birecik.harran.edu.tr/ders_notlari/yonetim_organizasyon.pdf
  • Aslan, Ş. (2013). Liderlik Kuramları, Konya: Eğitim.
  • Aydın, A. H. (2011). Yönetim Bilimi, 4.B, Ankara: Seçkin.
  • Ayhan U. (2010). “Öğrenen Örgütler Ve Kamu Kuruluşları”, Sayıştay Dergisi, Sayı:76, ss.77-99.
  • Baraz, A. B. Davranışsal Yönetim, s.21. http://barisbaraz.com/wp-content/uploads/NeoKlasik.pdf
  • Çolak, M. (2015). Çalışma Hayatında Liderlik, Bursa: Ekin.
  • Daft, R.L. (1994). Management, 3B, San Diego: The Dryden Press.
  • Demir, S. (2009). “Özel Ve Kamu Hastanelerinin Organizasyon Yapılarının Karşılaştırılması”, Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale, 2009.
  • Efil, İ. (2007). İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon, Genişletilmiş 9. Baskı, Bursa: Alfa.
  • Enver, Ö. (2004). Örgütsel Davranış, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi.
  • Eren, V. (2001). “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı (Büyükşehir ve İl Belediyeleri Üzerinde Bir Araştırma”, Doktora Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya, 2001.
  • Ergun, T. (1982). Yönetim Psikolojisi II, Türkiye Ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları No: 201, Ankara: Sevinç.
  • Eryılmaz, B. (2006). Kamu Yönetimi, İstanbul: Erkam.
  • Genç, N. (2007). Yönetim ve Organizasyon, 3.Baskı, Ankara: Seçkin.
  • Gökmogol, M. R. “Ankara Garnizonu’nda Kara Kuvvetleri Komutanlığı’na Bağlı Birimlerin Depolama, Dağıtım Ve Mutfak İşlemlerinde Toplam Kalite Yönetimine Geçişle İlgili Sorunları Ve Çözüm Önerileri”, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 1999.
  • Güney, S. (2000). Davranış Bilimleri, 2B, Ankara: Nobel.
  • Hersey, P. ve Blanchard, K.H. (1981). So You Want to Know Your Leadership Style, Training and Development Journal, June, ss.34-54.
  • Hersey, P. Blanchard, K.H. ve Johnson, D.E. (1996). Management of Organizational Behavior: Utilizing Human Resource, 7B, Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall Inc.
  • Hersey, P. ve Keilty J.W. (1980). Come On One Od Communications Skills, Training and Development Journal April, ss.56-60.
  • House, R.J. ve Mitchell T.R. (1974). Path-Goal Theory of Leadership, Journal of Contemporary Business, Autumn, ss.81-97.
  • Kırışık, F. (2008). Yönetimde Açıklık ve Bilgi Edinme Hakkının Kamu Yönetiminin İşleyişi Üzerindeki Etkisi, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi SBE, Ankara, 2008.
  • Kurumsal Yönetim, Sermaye Piyasası Lisanslama Sicil ve Eğitim Kuruluşu A.Ş, Şubat 2016, s.18-19, http://www.spl.com.tr/Upload/files/1018_Kurumsal%20Y%C3%B6netim_2016-1.pdf
  • Luthans, F. (1977). Organizational Behavior, McGraw-Hill Book Company, Nem York, 1977.
  • Miceli, M. (1985). Book Reviews, Personel Psychology, 38, Spring, 220-222.
  • Mullins, L.J. (2006). Essentials of Organizational Behaviour, FT: Prince Hall.
  • Nişancı, Z. N. (2015). Geçmişten Günümüze Yönetim Düşüncesi, Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt 13, Sayı 25, 257-294.
  • Ömürgönülşen, M. ve Sevim, L. (2005). Reddin’in Üç Boyutlu Liderlik Teorisinin Liderlik Literatüründeki Yerinin İrdelenmesi Ve Ampirik Bir Araştırma, Yönetim ve Ekonomi, 12 (2), 91-103.
  • Özalp, İ. ve diğerleri (2004). Yönetim ve Organizasyon, Anadolu Üniversitesi Yayın No:1457, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi
  • Özmen, A. (2012). Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Türkiye’de Yönetim Kültürüne Etkisini Ölçmeye Yönelik Bir Alan Araştırması, Doktora Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya, 2012.
  • Öztürk, C. (2016). Kamu Yönetiminde Stratejik Yaklaşımlar, Ankara: Sage.
  • Öztürk, C. (2016a). Neo-Klasik Yönetim Kuramlarından Argyris'in Olgunlaşamama Teorisine Davranışsal Liderlik Yaklaşımlarından Çözümler, International Congress of Management, Economy and Policy 2016-ICOMEP’2016, 26-27 Kasım 2016, İstanbul.
  • Peter, G. N. (2010). Leadership: Theory and Practice, London: Sage Publicationas.
  • Robbins, S. P. ve Timothy, A. J. (2012). Örgütsel Davranış, (Çev. İnci Erdem), Ankara: Nobel.
  • Stinson, J.E. ve Johnson, T.W. (1975). The Path-Goal Theory of Leadership: A Partial Test and Suggested Refinement, Academy of Management Journal (Pre-1986), June, 18 (2), 242-243.
  • Şahin Y. (2015). Yönetim Bilimi ve Türk Kamu Yönetimi, 6B, Bursa: Ekin.
  • Victor, V. ve Arthur, G. J. (1988). The New Leadership: Managing Participation in Organizations, New York: Prentice Hall.
  • Wagner, J. A. ve Hollenbeck, J.R. (1998). Organizational Behavior Securing Competitive Advantage, 3B, New Jersey: Prentice Hall International Inc.
  • Wofford, J. C ve Liska, L.Z. (1993). Path-Goal Theories of Leadership: A Meta Analysis, Journal of Management, 19 (4), 857-876.
  • http://www.maliyetis.com/wp-content/uploads/2010/05/CHRISARGYRIS1.pdf
Toplam 41 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

Cemal Öztürk

Yayımlanma Tarihi 25 Aralık 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016

Kaynak Göster

APA Öztürk, C. (2016). Argyris’in Olgunlaşma Teorisine Liderlikte Durumsallık Yaklaşımlarından Çözüm Arayışları. İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5(8), 3085-3098. https://doi.org/10.15869/itobiad.273166
İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi  Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.