A Study on Full-Day Education and Its Effects

Yıl 2021, , 1539 - 1560, 30.06.2021

Soner Doğan , Sezin Erbıyık

https://doi.org/10.15869/itobiad.791307

Öz

In Turkey, there are two separate systems in schools, full-time and dual education. While dual education and full-time education models in our education system continue to be one of the most current issues that all educational institutions, especially the Ministry of Education, are working on; there are differences in different parts of the country, in different provinces and districts depending on physical conditions and opportunities. In some schools, full-time education is carried out, while in some schools, dual education is implemented due to lack of infrastructure. The aim of this study is to evaluate full-day education practice according to the opinions of teachers and school administrators. The discussions on switching back to double-shift education that emerged due to the Covid-19 epidemic brought the issue back to the agenda. The positive and negative aspects of both situations led the education stakeholders to disagreement. The study has been structured in the qualitative phenomenology pattern. The study group of this research consists of 5 teachers and 5 school administrators employed in the districts of Sivas. Data have been collected by performing face-to-face interviews with the participants via the semi-structured interview form developed by researchers. The data have been evaluated through content analysis and presented in tables. According to the research findings, when the positive aspects of full-time education are examined, factors such as education taking place throughout the day, long resting periods between classes, providing appropriate learning environments, the fact that both teachers and students can spend more time on the subject and that student-centered & constructivist education is more functional, contribute positively to education. The decrease in the common time spent with the family, the increase in discipline and security problems at the school, the lunch problems, the lack of physical facilities of the school are negative situations related to full-time education.
Keywords: Full-day education, 2023 Education Vision, Covid- 19, Ministry of National Education, phenomenology, teacher, school administrator 

Anahtar Kelimeler

full day educatıon, 2023 educatıon vision, covid-19, Ministry of National Education, phenomenology, teacher, school administrator

Tam Gün Eğitim ve Etkileri Üzerine Bir İnceleme

Öz

Türkiye’de durumlarına göre okullarda tam gün ve ikili eğitim olmak üzere iki ayrı sistem uygulanmaktadır. Eğitim sistemimizde yer alan ikili eğitim ve tam gün eğitim modeli, başta Millî Eğitim Bakanlığı olmak üzere tüm eğitim kurumlarının üzerinde çalıştığı güncel konulardan biri olmaya devam ederken; ülkenin farklı bölgelerinde, farklı il ve ilçelerinde fiziki şartlara ve olanaklara bağlı olarak farklılıklar gösterebilmekte ve bazı okullarda tam gün eğitime geçilirken bazı okullarda alt yapı yetersizliğinden ikili eğitime devam edilmektedir. Bu çalışmanın amacı, öğretmen ve yönetici görüşlerine göre tam gün eğitim uygulamasını değerlendirmektir. Covid-19 virüs salgını ile birlikte ikili eğitime dönüş konusunda ortaya çıkan tartışmalar konuyu yeniden gündeme taşımıştır. Her iki durumun da olumlu ve olumsuz yönlerinin olması, eğitim paydaşlarını fikir ayrılıklarına sevk etmektedir. Çalışma nitel olgubilim (fenemoloji) deseninde yapılandırılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Sivas’ın ilçelerinde görev yapan 5 öğretmen ve 5 okul yöneticisi oluşturmaktadır. Araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu aracılığıyla katılımcılarla yüz yüze görüşmeler yapılarak veriler toplanmıştır. Veriler içerik analizi ile değerlendirilerek tablolar halinde sunulmuştur. Araştırma bulgularına göre tam gün eğitimin olumlu yanları incelendiğinde; eğitimin gün içine yayılmış olması ve ders aralarında uzun dinlenme sürelerinin olması, uygun öğrenme ortamlarının sağlanabilmesi, konuya hem öğretmenlerin hem de öğrencilerin daha fazla zaman ayırabilmesi, öğrenci merkezli ve yapılandırmacı eğitimin daha işlevsel uygulanma imkânı bulunması gibi faktörler eğitime olumlu katkılar sağlamaktadır. Aile ile geçirilen ortak zamanın azalması, okulda disiplin ve güvenlik sorunlarının artması, öğle yemeklerinin sorun oluşturması, okulun fiziki imkânlarının yeterli olmaması tam gün eğitime ilişkin ortaya çıkan olumsuz durumlardır.

Anahtar Kelimeler

Tam gün eğitim, 2023 eğitim vizyonu, covid-19, Millî Eğitim Bakanlığı, olgubilim, öğretmen, okul yöneticisi

Kaynakça

• Aktay, Ö. Ü. S., Işık, E., ve Gençsoy, E. (2019). Tam gün öğretim mi ikili öğretim mi?.III. Uluslararası Sınırsız Eğitim ve Araştırma Sempozyumu (USEAS 2019).https://www.researchgate.net/profile/Sayim_Aktay/publication/336687365_Tam_Gun_Ogretim_mi_Ikili_Ogretim_mi/links/5dad9f4c299bf111d4bf7675/Tam-Guen-Oegretim-mi-Ikili-Oegretim-mi.pdf
• Bakay, M. (2014). Öğretmen devamsızlığının incelenmesi: Menderes ilçesi örneği. Ege Eğitim Dergisi, 15(1), 233-250. https://doi.org/10.12984/eed.37412
• Baş, K. (2004). Türkiye’de zorunlu eğitim süresinin arttırılmasının sağlayacağı kazançlar. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 3 (59), 21-42. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/36126
• Baykan, A. A., Çiftçi, S. ve Arıkan, Y. (2013). 4+4+4 eğitim sisteminin birleştirilmiş sınıflara yansımaları. XII. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu Bildiri Kitabı. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi. 23-25 Mayıs 2013. Aydın.
• Bilek, E. ve Kale, M. (2012). Taşıma merkezi okullarda görev yapan öğretmenlerin görüşlerine göre taşımalı eğitim uygulaması. Gazi University Journal of Gazi Educational Faculty (GUJGEF), 32(3), 609-632. http://static.dergipark.org.tr/articledownload/imported/5000078389/5000072612.pdf
• Camuzcu, S. (2007). Normal ve ikili eğitim yapan ilköğretim okullarında birinci kademe öğrencilerinin okul başarılarının karşılaştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gaziantep Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
• Canbeldek, M. ve Işıkoğlu Erdoğan, N.. (2016). Okul öncesi eğitim kurumlarında kalite ile çocukların gelişim düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(3), 792-809. https://dergipark.org.tr/tr/pub/aibuefd/issue/24917/263007
• Creswel J.W. (2013). Nitel araştırma yöntemleri. (Çev ed:M. Bütün- S.B. Demir). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Çetin, H., Yazar, M.I., Aydın, S. ve Yazıcı, N. (2018). İlköğretim matematik öğretmen adaylarının Türk eğitim sistemi sorunlarına ilişkin görüşleri ve çözüm önerileri. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 12(25), 117-135. https://doi.org/10.29329/mjer.2018.153.7
• Demir, S. ve Kale, M. (2019). İlkokullarda özel eğitim sınıflarında karşılaşılan sorunların incelenmesi. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1), 354-373. DOI: 10.29299/kefad.2018.20.01.012
• Erdoğan, İ. (2002). Yeni bir bin yıla doğru Türk Eğitim Sistemi sorunlar ve çözümler. Ankara: Sistem Yayıncılık.
• Ertürk, S. (1988). Türkiye'de eğitim felsefesi sorunu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(3), 11-16. http://efdergi.hacettepe.edu.tr /yonetim/icerik/makaleler/1483-published.pdf
• Genç, S. Z. ve Eryaman, M. Y. (2007). Değişen değerler ve yeni eğitim paradigması. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9 (1), 89-102. https://www.tdvegitimkultur.org/wp-content/uploads/2015/02/c9s1m6.pdf
• Gökçe, F. (2012). Öğretmen ve velilerin, öğrencilerin okulda geçirdikleri zaman, ders ve dinlenme süreleri ile tatiller ve okul dönemleri konusundaki görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(4), 2541-2560. https://www.idealonline.com.tr/IdealOnline/lookAtPublications/paperDetail.xhtml?uId=1790
• Hızlı, E. (2014). Üstün zekalı ve yetenekli çocuklar eğitiminin incelenmesi: İsrail sistemi. Üstün Yetenekliler Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi (UYAD), 2(2), 52-62. http://uyad.beun.edu.tr/index.php/JGER/index
• Karahan, M. (2019). İlköğretim okulu yöneticilerinin yetki kullanımında ve yetki devrinde yaşadıkları sorunlar. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(3),345-380.https://dergipark.org.tr/tr/pub/asead/issue/44114/532836
• Kavak, Y. ve Ekinci, C. E. (1994). Eğitimin finansmanı sorunu ve maliyetlerin azaltılmasına ilişkin alternatif stratejiler. Hacettepe Üniversitesi eğitim fakültesi dergisi, 10(10), 65-72. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/88204
• Kaya, N. Ç. (2017). Taşımalı eğitim programındaki ilköğretim öğrencilerinin durumları: Silopi köyleri örneğinde bir sosyal değerlendirme. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 46(2), 105-116. http://dtcfdergisi.ankara.edu.tr/index.php/dtcf/article/view/1465
• Kocaoluk, S. (1991). İlköğretim temel mevzuat. İstanbul: Kocaoluk Yayınevi.
• Koçberber, G. ve Kazancık, L. B. (2010). İlköğretim olanaklarındaki farklılıkların incelenmesinde yeni bir yaklaşım. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (38), 165-176. https://dergipark.org.tr/tr/pub/hunefd/issue/ 7798/102156
• Korkmaz, G. ve Sadık, F. (2011). ilköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin mesleki tutumlarının sosyo-demografik özellikler açısından incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(1), 121-138. https://dergipark.org.tr/tr/pub/cusosbil/issue/4386/60253.
• Kundakçı, S. ve Erginer, A. (2013). Türkiye'de on iki yıllık zorunlu eğitim öncesi zorunlu okul öncesi eğitim pilot uygulamasının değerlendirilmesi: Tokat İli Örneği. Journal of International Social Research, 6(27), 337-357. https://www.sosyalarastirmalar.com/cilt6/cilt6sayi27_pdf/kundakci_selcuk.pdf
• MEB.(2018).2023 Vizyon Belgesi. Ankara.
• Mills, G. E. (2003). Action research a guidefortheteacherresearcher(2 nd. edition). Pearson Education, Boston.
• Onarıcıoğlu, A. S. (2018). Normal öğretime geçişini tamamlayan okullardaki Türkçe eğitimi başarısı. Okuma Yazma Eğitimi Araştırmaları, 6(2), 96-110. https://www.researchgate.net/publication/330082223_Normal_Ogretime_Gecisini_Tamamlayan_Okullardaki_Turkce_Egitimi
• Özan, M. B. ve Öztürk, E. (2018). Normal (tam gün) eğitime geçişe ilişkin yönetici görüşleri. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (37), 97-113. https://dergipark.org.tr/tr/pub/ataunikkefd/issue /41724/378546
• Özdemir Y. (1999). Sekiz yıllık ilköğretimde karşılaşılan sorunlar (ankara ili mamak örneği). Yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Yönetimi ve Planlaması Ana Bilim Dalı, Ankara.
• Sarıışık, Y. ve Düşkün, Y. (2016), Çocukların gözünden okulda yaşam araştırma raporu, Eğitim Gönüllüleri, İstanbul: ERG ve TEGV. https://www.egitimreformugirisimi.org/cocuklarin-gozunden-okulda-yasam-arastirma-raporu-ve-politika-onerileri/
• Şimşek, A. ve Büyükkıdık, S. (2017). Öğretmen ve öğrenci görüşleriyle taşımalı eğitim uygulaması değerlendirilmesi: Bozova ilçesi örneği. Elementary Education Online, 16(1), 15-34. doi: http://dx.doi.org/10.17051/io.2017.09377
• Tok, T. N. (2012). Türkiye’deki siyasal partilerin eğitim söylemleri ve siyasaları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18(2), 273-312. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/108178
• Yalçın, F. A. ve Yalçın, M. (2018). Okul öncesi öğretmenlerin okul öncesi eğitimin sorunlarıyla ilgili görüşleri: Ağrı ili örneği. İlköğretim Online, 17(1), 367-383. doi 10.17051/ilkonline.2018.413784
• Yıldırım A. ve Şimşek H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.