Interpretation of Shias for the condemning verses: Tabâtabâî in a Sample

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 4, 1047 - 1082, 18.04.2016

Recep Demir

https://doi.org/10.15869/itobiad.43463

Cited By: 2

Öz

God, throughout the history, sent prophets in order to make them guide people to straight way and to keep people away from mistakes. Prophets avoided sins as they are models for people. Because of the fact that they are mortal, sometimes, they were able to make mistakes and were condemned by their mistakes. These condemnations are known as condemning verses and they are situated in the Quran.
Islamic sects have approached the nature of the institution of prophecy in different ways. All of the sects have accepted the prophets were innocent about transmitting of the revelation and doing of major sins. But they have been different opinions about making some mistakes. The Shia consider that the prophets are completely sinless in their all behaviors. Thus, they have interpreted the verses extremely different, even if the verses have condemnations as their meaning. In this article, we explore How Tabâtabâî, an interpreter of Shia, interprets the condemning verses.

Anahtar Kelimeler

-

İtâb Ayetlerinin Şiî Yorumu (Tabâtabâî Örneği)

Öz

Allah, tarih boyunca insanları doğru yola iletmeleri ve yanlışlardan uzaklaştırmaları için kendi içlerinden peygamberler görevlendirmiştir. Peygamberler, örnek insanlar olmaları sebebiyle günahlardan uzak durmuşlardır. Beşer olmalarından dolayı onlar bazen hata yapabilmişler ve bu hataları yüzünden uyarılmışlardır. Bu uyarılar, itâb ayetleri olarak bilinmekte ve Kur’an’da yer almaktadır.

İslâm düşünce ekolleri nübüvvet kurumunun mahiyetine farklı yaklaşmışlardır.  Bütün ekoller vahyi tebliğde ve büyük günahları işleme konusunda peygamberlerin masum olduğunu kabul etmektedir. Ancak bazı hatalar işlemeleri konusunda farklı düşünmüşlerdir. Şia, peygamberleri her türlü davranışlarında tamamen hatasız görmektedir. Buradan hareketle açıkça Hz. Peygamber’e uyarı anlamı taşıyan ayetleri bile son derece farklı yorumlamışlardır. Biz bu makalede,  Şiî Müfessir Tabâtabâî’nin itâb ayetlerini nasıl yorumladığını ele aldık.

Anahtar Kelimeler

Peygamber; Şia; İsmet; Hata; Uyarı; Tabâtabâî.

Kaynakça

• KAYNAKÇA
• • Ali el-Ûsî, et-Tabâtabâî ve Menhecuhû fî Tefsîrihî, 1. Baskı, Tahran: Muâviniyyetu’r-Riâsiyye, 1405/1985.
• • Ateş, Ali Osman, “Hz. Peygamber’in Zeynep Bint Cahş İle Evlenmesi Hakkındaki Bazı Rivâyet ve Görüşlerin Değerlendirilmesi”, Dokuz Eylül Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi, İzmir, 1992, sy. VII, ss. 161-180.
• • Ateş, Süleyman Yüce Kur’an’ın Çağdaş Tefsiri, İstanbul: Yeni Ufuklar Neşriyat,1991.
• • Aydın, M. Âkif, “İmamet”, DİA, İstanbul: TDV Yayınları, 2000, XXII, 207.
• • Ayyâşî, Ebu’n-Nasr Muhammed b. Mes’ud, Tefsîru’l-Ayyâşî, nşr. Seyyid Hâşim er-Rasûlî el- Mahallâtî, Beyrut: Müessesetü’l-‘Alemiyyi, 1411/1991.
• • Bağdadî, Abdulkâhir b. Tâhir b. Muhammed, Usûlu’d-Dîn, Beyrut: Daru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1981/1401.
• • Bakan, Tevhid, “Hz. Peygamber’in Abdullah b. Übeyy’in Cenaze Namazını Kılması”, Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 39, (2013), ss. 212-240.
• • Beyzavî, Nasuriddin Ebî Said Abdillah b. Ömer b. Muhammed Envâru’t-Tenzîl ve Esrâru’t-Te’vil, thk. Muhammed Abdurrahman Maraşlı, Beyrut: Daru İhyai’t-Turasi’l-Arabi, 1418.
• • Buharî, Muhammed b. İsmail, el-Camiu’s-Sahîh, İstanbul: Çağrı Yayınları,1981.
• • Bulut, Mehmet, “İsmet”, DİA, İstanbul: TDV Yayınları, 2001, XXIII, 135.
• • Cevherî, İsmail İbn Hammad, es-Sıhah Tâcu’l-Luga ve Sıhahu’l-Arabiyye, thk: Ahmed Abdulgafur Atar, 4. bs., Beyrut: Dâru’l-İlm,1407/1987.
• • Çınar, Mahmut, “Hz. Peygamber’in Zeynep Bint Cahş İle Evliliği Etrafındaki Şüpheler”, Diyanet İlmi Dergi, Ankara, 2007, c. XLIII, sy. I, s. 31-50.
• • Ebû Hanife, Numan b. Sabit, el-Fıkhu’l-Ekber, İmam-ı Azam’ın Beş Eseri, içinde, (İstanbul: 1981).
• • Ebu Muhammed Mahmud b. Ahmed b. Musa b. Ahmed b. Hüseyin, Umdetu’l-Kari Şerhu Sahihi’l-Buhari, Beyrut: ts.
• • Mutrafî, Uveyd İbn Iyad Âyâtu İtabi’l-Mustafa fi Da’vi’l-İsmeti ve’l-İctihad, Kahire: Daru’l-Fikri’l-Arabî, ts.
• • Erul, Bünyamin “Zeyd b. Hârise”, DİA, (İstanbul: TDV Yayınları, 2013), XXXXIV, 319-320.
• • Ferâhidî, Ebû Abdirrrahman Halil b. Ahmed, Kitâbu’l-Ayn, thk. Mehdî el-Mahzûmî, İbrahim Sâmerrâî, yy: Daru Mektebeti’l-Hilal, ts.
• • Fîrûzâbâdî, Mecduddîn Muhammed b. Yakub, El-Kâmûsu’l-Muhît, (Beyrut: 2005).
• • Hasan b. Yûsuf el-Hillî, Keşfü’l-Murâd fî Şerhi Tecrîdi’l-İ’tikâd, nşr. H. Hasanzâde el Âmülî, Kum: 1407/1986.
• • İbn Bâbeveyh el-Kummî, Ebû Ca’fer Muhammed b. Ali Risaletu’l-İ’tikâdâti’l-İmamiyye, Çev: Ethem Ruhi Fığlalı, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi, 1978.
• • İbn Fâris, Ebu’l Huseyn Ahmed b. Fâris b. Zekeriyya, Mu’cemu Mekâyîsi’l-Lüga, thk. Abdusselam Muhammed Harun, Mısır: Mektebetü Mustafa el-Babu el- Halebî, 1390/1970.
• • İbn Hişâm, Ebû Muhammed Abdülmelik, es-Sîretü’n-Nebeviyye, thk. Mustafa es-Saka ve diğr., (Mısır: Şeriketü Mektebe, 1375/1955).
• • İbn Kesir, Ebu’l-Fida İsmail b. Ömer, Tefsiru’l-Kur’ani’l-Azim, thk. Sami b. Muhammed Selame, yy.:Daru Tıybe, 1420/1999.
• • İbn Manzûr, Ebu’l Fadl Cemâluddîn Muhammed b. Mükerrem, Lisânu’l-Arab, Beyrut: Daru Sâdır, ts.
• • Îcî, Abdurrahman b. Ahmed Adudüddîn el-Mevâkıf fî İlmi’l-Kelâm, Kahire: Âlemü’l-Kütüb, ts.
• • İsfahânî, Râgıb, , el‐Müfredât fî Garîbi’l-Kur’an, thk. Safvan Adnan ed-Davudi, Beyrut: Daru’l-Kalem, 1412.
• • Kurtubî, Ebu Abdillah Muhammed İbn Ahmed, el-Câmi’ li Ahkâmi’l-Kur’an, thk. Ahmed el-Berdunî-İbrahim et-Feyyiş, Kahire: Daru’l-Kütübi’l-Mısriyye, 1384/1964.
• • Mâturîdî, Ebû Mansûr Muhammed b. Muhammed b. Mahmûd Te’vîlâtu Ehli’s-Sunne, thk. Dr. Mecdî Baslûm, Beyrut: Daru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1426/2005.
• • Mertoğlu, Mehmet Suat, “Tabâtabâî”, DİA, İstanbul: TDV Yayınları, 2010, XXXIX, 306-307.
• • Müslim, b. El-Haccac el-Kuşeyrî Sahihu Müslim, İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• • Nesâî, Ebû Abdirrahmân Ahmed b. Şuayb, es-Sünen, İstanbul 1981.
• • Nesefî, Ebu’l-Berekat Abdullah b. Ahmed b. Mahmud, Medâriku’t-Tenzîl ve Hakâiku’t-Te’vîl, thk. Yusuf Ali Bedevi, Beyrut: Daru’l-Kelimi’t-Tayyib, 1419/1998.
• • Öztürk, Yener, “Abese ve Tevella İfadelerinin Muhatabı Kimdir?”, Yeni Ümit Dergisi74, (2006): 12-18.
• • Râzî, Fahreddîn Muhammed b. Ömer, Mefâtîhu’l-Gayb, Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî, 1420 .
• • ……….., Fahreddin Muhammed b. Ömer, İsmetu’l-Enbiyâ, Humus: Mektebetu’l-İslamiyye, trs.
• • ……………, el-Mahsûl fî İlmi’l-Usûli’l-Fıkh, neşr. Tâhâ Câbir Feyyaz el-Alevânî, Beyrut: Müessesetu’r-Risâle, 1992.
• • Sâbûnî, Nureddin, el-Bidâye fî Usûli’d-Dîn, thk. Bekir Topaloğlu, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı, 1981.
• • Tabâtabâî, Muhammed Huseyn, el-Mizân fî Tefsîri'l-Kur'an, Beyrut: Müessesetü’l-‘Alemiyye li’l-Matbûât, 1417/ 1997.
• • …………., Muhammed Huseyn İslam’da Şîa, çev. Kadir Akaras-Abbas Kazımî, İstanbul: Kevser Yayınları, 1993.
• • Taberî, Ebû Ca’fer Muhammed b. Cerîr, Câmiu’l Beyân an Te’vili Ayi’l-Kur’an, thk. Ahmed Muhammed Şakir, yy., Müessesetu’r-Risâle, 1420/2000.
• • ……….., Ebû Ca‘fer Muhammed b. Cerîr, Târîhu’r-Rusul ve’l-Müluk, (Beyrut:1378),
• • Tabersî, Ebû Ali el-Fadl b. Hasen Mecmau'l-Beyân fî Tefsîri 'l-Kur'an, Beyrut: Darü'l-Fikr, 1414/1994.
• • Tirmizî, Muhammed b. İsa, es-Sünen, İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• • Vâhidî en-Nîsâbûrî, Ebu’l-Hasen Ali b. Ahmed, Esbâbü’n- Nüzûl, (Kahire: Müessesetü’l-Halebî, 1388/1968.
• • Zemahşerî, Ebu’l-Kasım Muhammed ibn Ömer el-Keşşâf an Hakâiki Gavâmizi’t-Tenzil ve Uyûni’l-Akavîl fî Vucûhi’t-Te’vil, 3. Baskı, Beyrut: Daru Kütübi’l-İlmiyye, 1407.
• • ……………, Ebu’l-Kasım Muhammed İbn Ömer Esâsü’l- Belâga, thk. Muhammed Basil, Lübnan: Daru’l-Kütübi’l-ilmiyye, 1419/1998.
• • Zürkânî, Muhammed Abdulazîm, Menâhilu’l-İrfân fî Ulûmi’l-Kur’an, Kahire: Dâru İhyâi Kütübi’l-Arabî,1342/1943.
• • http://www.imamreza.net/arb/imamreza.php?id=2721 (12.01.2016)