Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Environmental Costs Of Economic Growth: Determinants of CO2 Emissions in Turkey and Iran

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 7, 2151 - 2168, 29.10.2016

Öz

In this study our aim is to identify and analyze
the factors that are increasing or decreasing the CO2 emissions –
the widely accepted reason of climate change and global warming – for the two
superpowers of Middle East, Turkey and Iran over the period 1990-2011. In the
first part of study, the decoupling factor (developed by Zhang (in 2000) and
accepted as an indicator by OECD (in 2002)) have been used to examine the
relationship between real GDP and CO2 emissions. After that, using
the logarithmic mean Divisia index (LMDI) method the major determining factors
of CO2 emissions have been identified and analyzed. Empirical
findings revealed that the economic activity and population are the major
influencing factors of carbon emissions for both countries. For Iran, the
energy intensity was the third major determining factor in carbon emissions,
whereas it was the carbon intensity for Turkey. As a result, the empirical
findings clarified that both countries should follow energy saving policies and
diversify their energy matrices with renewable sources.
         

Kaynakça

  • Yılmaz, M. (2012). Türkiye’nin enerji potansiyeli ve yenilenebilir enerji kaynaklarının elektrik enerjisi üretimi açısından önemi. Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi, 4(2), 33-54.
  • Paul, S., & Bhattacharya, R. N. (2004). CO2 emissions from energy use in India: a decomposition analysis. Energy Policy, 585-593.
  • Wang, C., Chen, J., & Zou, J. (2005). Decomposition of energy related CO2 emission in China: 1957-2000. Energy, 73-83.
  • Ma, C., & Stern, D. I. (2008). China's changing energy intensity trend: A decomposition analysis. Energy Economics, 1037-1053.
  • Hatzigeoriou, E., Polatidis, H., & Haralambopoulos, D. (2008). CO2 emissions in Greece for 1990-2002: A decomposition analysis and comparison of the results using the Arithmetic Mean Divisia Index and Logarithmic Mean Divisia Index techniques. Energy, 492-499.
  • Akbostanci, E., Asik, S. T., & Tunc, G. I. (2009). A decomposition analysis of CO2 emissions from energy use: Turkish case. Energy Policy, 4689-4699.
  • Akbostanci, E., Tunc, G. I., & Asik, S. T. (2011). CO2 emissions of Turkish Manufacturing industry: A decomposition analysis. Applied Energy, 2273-2278.
  • Kumbaroglu, G. (2011). A sectoral decopmosition analysis of Turkish CO2 emissions over 1990-2007. Energy, 2419-2433.
  • Luukkanen, J., Vasquez, L., Kaisti, H., Kakönen M., Majanne, Y. (2015). Decomposition analysis of
  • Cuban energy production and use: Analysis of energy transformation for sustainability. Renewable and Sustainable energy reviews, 638-645.
  • Rüstemoğlu, R. & Rogriguez A. (2016). Determinants of CO2 emissions in Brazil and Russia between 1992 and 2011: A decomposition analysis. Environmental Science & Policy, 58 (2016) 95-106.
  • Aydın, F. F. (2010). Enerji tüketimi ve ekonomik büyüme. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 35, 317 – 340.
  • World Bank (2015). World Development Indicators. http://databank.worldbank.org/data/home.aspx
  • EIA - US Energy Information Administration http://www.eia.gov/
  • TMMOB. Makina Mühendisleri Odası. Dünyada ve Türkiye’de Enerji Verimliliği Raporu (2008).

Ekonomik Büyümenin Çevresel Maliyeti: Türkiye ve İran Ölçeğinde Co2 Emisyonlarının Belirleyicileri

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 7, 2151 - 2168, 29.10.2016

Öz

Bu çalışmada amaçlanan küresel ısınma
probleminin baş faktörü karbondioksit emisyonlarını (CO2) artıran ve
azaltan faktörleri, 1990 – 2011 yılları arasında,Türkiye ve İran için analiz
etmektir. Çalışmanın ilk kısmında Zhang (2000) tarafından geliştirilen ve OECD
tarafından 2002 yılında kabul edilen ayrışma faktörü kullanılarak Reel GSYİH
ile CO2 emisyonları arasındaki ilişki araştırılmıştır. İkinci
kısımda ise Logaritmik Ortalı Divisia Endeks (LMDI) ayrıştırma yöntemi
kullanılarak her iki ülke için CO2 emisyonlarının belirleyicileri
ortaya çıkarılmıştır. Çalışma bulguları her iki ülkede ekonomik aktivite
etkisinin ve nüfus yoğunluğu etkisinin CO2 emisyonlarını en fazla
artıran iki faktör olduğuna işaret etmektedir. İran’da enerji yoğunluğu etkisi
CO2 emisyonlarını kayda değer ölçüde artırırken Türkiye’de bu faktör
minimal ölçüde azaltıcı bir etki izlemiştir. İran’da karbon yoğunluğu etkisi
emisyonları küçük oranda azaltırken, Türkiye’de bu faktör karbon emisyonlarını
küçük oranda artırmaktadır. Sonuç olarak, çalışma bulguları her iki ülkenin de
ciddi anlamda enerji tasarrufuna gitmesi gerektiğini ve her iki ülkenin enerji
kaynaklarında ciddi bir çeşitlendirmeye ihtiyaç duyduklarını vurgulamaktadır. 

Kaynakça

  • Yılmaz, M. (2012). Türkiye’nin enerji potansiyeli ve yenilenebilir enerji kaynaklarının elektrik enerjisi üretimi açısından önemi. Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi, 4(2), 33-54.
  • Paul, S., & Bhattacharya, R. N. (2004). CO2 emissions from energy use in India: a decomposition analysis. Energy Policy, 585-593.
  • Wang, C., Chen, J., & Zou, J. (2005). Decomposition of energy related CO2 emission in China: 1957-2000. Energy, 73-83.
  • Ma, C., & Stern, D. I. (2008). China's changing energy intensity trend: A decomposition analysis. Energy Economics, 1037-1053.
  • Hatzigeoriou, E., Polatidis, H., & Haralambopoulos, D. (2008). CO2 emissions in Greece for 1990-2002: A decomposition analysis and comparison of the results using the Arithmetic Mean Divisia Index and Logarithmic Mean Divisia Index techniques. Energy, 492-499.
  • Akbostanci, E., Asik, S. T., & Tunc, G. I. (2009). A decomposition analysis of CO2 emissions from energy use: Turkish case. Energy Policy, 4689-4699.
  • Akbostanci, E., Tunc, G. I., & Asik, S. T. (2011). CO2 emissions of Turkish Manufacturing industry: A decomposition analysis. Applied Energy, 2273-2278.
  • Kumbaroglu, G. (2011). A sectoral decopmosition analysis of Turkish CO2 emissions over 1990-2007. Energy, 2419-2433.
  • Luukkanen, J., Vasquez, L., Kaisti, H., Kakönen M., Majanne, Y. (2015). Decomposition analysis of
  • Cuban energy production and use: Analysis of energy transformation for sustainability. Renewable and Sustainable energy reviews, 638-645.
  • Rüstemoğlu, R. & Rogriguez A. (2016). Determinants of CO2 emissions in Brazil and Russia between 1992 and 2011: A decomposition analysis. Environmental Science & Policy, 58 (2016) 95-106.
  • Aydın, F. F. (2010). Enerji tüketimi ve ekonomik büyüme. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 35, 317 – 340.
  • World Bank (2015). World Development Indicators. http://databank.worldbank.org/data/home.aspx
  • EIA - US Energy Information Administration http://www.eia.gov/
  • TMMOB. Makina Mühendisleri Odası. Dünyada ve Türkiye’de Enerji Verimliliği Raporu (2008).
Toplam 15 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

Hasan Rüstemoğlu Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 29 Ekim 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Cilt: 5 Sayı: 7

Kaynak Göster

APA Rüstemoğlu, H. (2016). Ekonomik Büyümenin Çevresel Maliyeti: Türkiye ve İran Ölçeğinde Co2 Emisyonlarının Belirleyicileri. İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5(7), 2151-2168.
İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi  Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.