Psikolojik Rahatlığın Bilgi Paylaşımı, Çalışmaya Tutkunluk ve Çalışan Performansı Üzerine Etkisi

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 3, 2011 - 2038, 30.09.2020

Bahar Gençel Tahsin Akçakanat , Mehmet Dinç

https://doi.org/10.15869/itobiad.717522

Cited By: 4

Öz

Bu araştırmanın amacı, çalışanların psikolojik rahatlık algısının onların bilgi paylaşımı, görev performansı, bağlamsal performansı ve çalışmaya tutkunlukları üzerindeki etkisini incelemektir. Psikolojik rahatlık algısı yüksek olan çalışanların işlerine yönelik olumlu tutum ve davranışları gösterecekleri iddia edilmektedir. Araştırmanın örneklemini, Süleyman Demirel Üniversitesi ve Isparta Uygulamalı Bilimler Üniversitesi’nde idari birimlerde görev yapan memur ve sürekli işçiler oluşturmaktadır. Veriler küme örnekleme yöntemi kullanılarak 433 kişiden anket yoluyla toplanmıştır. Ölçeklerin yapısal geçerlilikleri Doğrulayıcı Faktör Analizi ile sınanmıştır. Sonuçta, psikolojik rahatlık ve bilgi paylaşımının tek boyutlu, performansın iki boyutlu ve çalışmaya tutkunluğun üç boyutlu yapıları doğrulanmıştır. Hipotezlerin test edilmesinde ise Yapısal Eşitlik Modellemesi kullanılmıştır. Yol analizi sonuçları incelendiğinde psikolojik rahatlığın, bilgi paylaşımı (β=.198; p< .001) üzerinde anlamlı etkilerin olduğu tespit edilmiştir ve psikolojik rahatlığın bilgi paylaşımını %4 oranında açıkladığı görülmüştür. Elde edilen sonuçlara göre H1 hipotezi desteklenmiştir. Psikolojik rahatlığın, dinçlik (β=.316; p< .001), adanmışlık (β=.432; p< .001) ve yoğunlaşma (β=.364; p< .001) üzerinde anlamlı etkilerinin olduğu da görülmektedir. Psikolojik rahatlığın adanmışlığı %19, yoğunlaşmayı %13, dinçliği %10 oranında açıkladığı tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre H2a, H2b ve H2c hipotezi desteklenmiştir. Ulaşılan bir başka bulguya göre psikolojik rahatlığın, bağlamsal performans (β=.374; p< .001) üzerinde anlamlı etkisi olduğu tespit edilmiştir ve psikolojik rahatlığın bağlamsal performansı %14 oranında açıkladığı görülmüştür. Elde edilen sonuçlara göre H3b hipotezi de desteklenmiştir. Psikolojik rahatlığın, görev performansı (β=.091, p> .05) üzerinde anlamlı etkisinin bulunmadığı da tespit edilen bir diğer noktadır. Elde edilen sonuçlara göre H3a hipotezi ise desteklenmemiştir.

Anahtar Kelimeler

Psikolojik Rahatlık, Bilgi Paylaşımı, Çalışmaya Tutkunluk, Performans, İdari Personel

Destekleyen Kurum

Süleyman Demirel Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar Projeleri Koordinasyon Birimi

Proje Numarası

SYL-2019-6942

Teşekkür

Süleyman Demirel Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar Projeleri Koordinasyon Birimine verdikleri destekten dolayı teşekkürlerimi sunarım.

The Effect of Psychological Safety on Knowledge Sharing, Work Engagement and Employee Performance

Öz

The aim of this study is to examine the effect of employees' perception of psychological safety on their knowledge sharing, task performance, contextual performance and their work engagement. It is claimed that employees with high psychological safety perception will show positive attitudes and behavior towards their jobs. The sample of the study consists of administrative staff working in administrative units at Süleyman Demirel University and Isparta University of Applied Sciences. The data were collected through a questionnaire from 433 people using the cluster sampling method. The structural validity of the scales was tested by Confirmatory Factor Analysis. As a result, the one-dimensional structure of psychological comfort and information sharing, the two-dimensional structure of the performance, and the three-dimensional structure of passion for work were confirmed.Structural Equation Modeling was used to test the hypotheses. When the results of the path analysis are examined, it was found that psychological comfort has a significant impact on information sharing (β=.198; p< .001), and psychological comfort accounts for information sharing by 4%. According to the results obtained, the hypothesis H1 was supported. Psychological comfort also seems to have significant impact on vigor (β=.316; p< .001), commitment (β=.432; p< .001) and concentration (β=.364; p< .001). It was determined that psychological comfort accounts for the commitment by 19%, concentration by 13%, and vigor by 10%. According to the results obtained, the hypothesis H2 a, H2b and H2c was supported. Another finding suggests that psychological comfort has a significant impact on contextual performance (β=.374; p< .001), and it was seen that psychological comfort accounts for contextual performance by 14%. According to the results obtained, the hypothesis H3b was also supported. It was also found that psychological comfort has no significant impact on task performance (β=.091, p> .05). According to the results obtained, the hypothesis H3a is not supported.

Anahtar Kelimeler

Psychological Safety, Knowledge Sharing, Work Engagement, Performance, Administrative Staff

Proje Numarası

SYL-2019-6942

Kaynakça

• Aktan, C.C. (2009). Performans yönetimi: Organizasyonlarda performans değerlendirme ve ölçme. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 1(1), 25-49.
• Baer, M. ve Frese, M. (2003). Innovation is not enough: Climates for initiative and psychological safety, process innovations, and firm performance. Journal of Organizational Behavior, 24, 45–68.
• Bağcı, Z. (2014). Çalışanların iş doyumunun görev ve bağlamsal performansları üzerindeki etkisi. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 24, 58-72.
• Bakker, A.B. ve Leiter, M.P. (2010). Work engagement a handbook of essential theory and research. New York: Psychology Press.
• Bakker, A.B., Albrecht, L. S. ve Leiter, M. P. (2011) Key questions regarding work engagement. European Journal of Work and Organizational Psychology, 20(1), 4-28.
• Balçık, Y. P., Yenilmez, K. ve Şahin, S.P. (2016). Hacettepe Üniversitesi Hastaneleri’nde bireysel performans değerlendirme süreci. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 19(1), 87-99.
• Bartol, K. M. ve Srivastava, A. (2002). Encouraging knowledge sharing: The role of organizational reward systems. Journal of Leadership & Organizational Studies, 9(1), 64-76.
• Barutçugil, İ. (2002a). Performans yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
• Başoda, A. (2017). İşe tutkunluk: Kavramsal açıdan bir inceleme. Uluslararası Tarih Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi Tarihin Peşinde, 17, 71-95.
• Beffort, N. ve Hattrup, K. (2003). Valuing task and contextual performance: Experience, job roles and ratings of the importance of job behaviors. Applied H.R.M. Research, 8(1), 17-32.
• Bergman, M.E., Donovan, M.A., Drasgow, F., Overton, R. C., ve Henning, J. B. (2008). Test of Motowidlo et al.’s (1997) Theory of individual differences in task and contextual performance. Human Performance, 21, 227–253.
• Borman, W. C. ve Motowidlo, S. J. (1993). Expanding the criterion domain to include elements of contextual performance. In N. Schmitt & W. C. Borman (Eds.), Personnel Selection in Organizations, San Francisco: Jossey-Bass Press CA.
• Brown, S. P. ve Leigh, T. W. (1996). A new look at psychological climate and its relationship to job involvement, effort, and performance. Journal of Applied Psychology, 81(4), 358-368.
• Chennamaneni, A., Teng, J. T. ve Raja, M. K. (2012). A unified model of knowledge sharing behaviours: theoretical development and empirical test. Behaviour & Information Technology, 31(11), 1097-1115.
• Connelly, C. E. ve Kelloway, K. E. (2003). Predictors of employees’ perceptions of knowledge sharing cultures. Leadership & Organization Development Journal, 24(5), 294-301.
• Edmondson, A. (1999). Psychological safety and learning behavior in work teams. Administrative Science Quarterly, 44(2), 350-383.
• Edmondson, A. C. (2003). Psychological safety, trust, and learning in organizations: A group-level lens. Boston: Harvard Business School.
• Edmondson, A. C. ve Lei, Z. (2014). Psychological safety: The history, renaissance, and future of an interpersonal construct. The Annual Review of Organizational Psychology and Organizational Behavior, (1), 23–43.
• Eggers, J. T. (2011). Psychological safety influences relationship behavior. Erişim tarihi: 25 Nisan 2018. http://link.galegroup.com/apps/doc/A253538767/ITOF?u=sdu&sid=ITOF&xid=fd726de1
• Frazier, M. L., Fainshmidt, S., Klinger, R. L., Pezeshkan, A. ve Vracheva, V. (2017). Psychological safety: A meta‐analytic review and extension. Personnel Psychology, 70(1), 113-165.
• Gissel, J. L. (2010). Impact of psychological safety and professional skepticism on private information sharing during SAS 99 brainstorming. (Doctoral Dissertation). University of Wisconsin--Madison).
• Goffman, E. (1961). Encounters: Two studies in the sociology of interaction. Harmondsworth: Penguin University Books.
• Goodman, S.A. ve Svyantek, D.J. (1999). Person–organization fit and contextual performance: Do shared values matter. Journal of Vocational Behavior, 55(2), 254-275.
• Hirschman, A.O. (1994). Excerpt from chapter eight exit, voice and loyalty: Responses to decline in firms, organizations and states. The Social Contract, 4(4), 272-275.
• Idris, M., Dollard, M. ve Tuckey, M. (2015). Psychosocial safety climate as a management tool for employee engagement and performance: A multilevel analysis. International Journal of Stress Management, 22(2), 183-206.
• Ipe, M. (2003). Knowledge sharing in organizations: A conceptual framework. Human Resource Development Review, 2, 337-359.
• Jawahar, I.M. ve Carr, D. (2007). Conscientiousness and contextual performance: The compensatory effects of perceived organizational support and leader-member exchange. Journal of Managerial Psychology, 22(4), 330-349.
• Kahn, W. A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. Academy of Management Journal, 33(4), 692-724.
• Kalaycı, Ş. (2014). SPSS uygulmalı çok deişkenli istatistik tenikleri., Ankara: Asil Yayınları.
• Karaaslan, A., Ergun Özler, D. ve Kulaklıoğlu, A.S. (2009). Örgütsel vatandaşlık davranışı ve bilgi paylaşımı arasındaki ilişkiye yönelik bir araştırma, Afyon Kocatepe Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 11(2), 135-160.
• Karakurum, M. (2005). The effects of person-organization fit on employee job satisfaction, performance and organizational commitment in a Turkish public organization, (Unpublished Master Thesis). The Graduate School Of Social Sciences Of Middle East Technical University. Ankara.
• Kark, R. ve Carmeli, A. (2009). Alive and creating: the mediating role of vitality and aliveness in the relationship between psychological safety and creative work involvement. Journal of Organizational Behavior, 30, 785-804.
• Kessel, M., Kratzer, J. ve Schultz, C. (2012). Psychological safety, knowledge sharing, and creative performance in healthcare teams. Creativity And Innovation Management, 21(2), 147-157.
• Koopmans, L. (2014). Measuring individual work performance. Netherlands: CPI Press.
• Lee, J. N. (2001). The impact of knowledge sharing, organizational capability and partnership quality on IS outsourcing success. Information & Management, 38, 323-335.
• Lin, H. F. (2007). Knowledge sharing and firm innovation capability: An empirical study. International Journal of Manpower, 28(3), 315-332.
• Maslach, C. ve Leiter, P. M. (1997). The truth about burnout. San Francisco: Jossey- Bass, Ca.
• May, D. R., Gilson, R. L. ve Harter, L. M. (2004). The psychological conditions of meaningfulness, safety and availability and the engagement of the human spirit at work. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 77(1), 11-37.
• Morgan, G. A., Leech, N. L., Gloeckner, G. W. ve Barret, K. C. (2004). SPSS for introductory statistics: Use and interpretation. Second Edition. London: Lawrance Erlbaum Associates Publishers.
• Motowidlo, S. J., Borman, W. C. ve Schmit, M. J. (1997). A theory of individual differences in task and contextual performance. Human performance, 10(2), 71-83.
• Newman, A., Donohue, R. ve Eva, N. (2017). Psychological safety: A systematic review of the literatüre. Human Resource Management Review, 27, 521-535.
• Özçelik, Z. (2017). Çalışanların mesai içi ve dışı boş zaman davranışlarının iş performansı ve ruhsal sağlıkları üzerindeki etkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kayseri.
• Özdevecioğlu, M. ve Kanıgür, S. (2009). Çalışanların ilişki ve görev yönelimli liderlik algılamalarının performansları üzerindeki etkileri. KMU İİBF Dergisi, 16, 53-82.
• Özgen, H. ve Yalçın, A. (2018). İnsan kaynakları yönetimi: Stratejik bir yaklaşım. Ankara: Akademisyen Kitabevi.
• Özkalp, E. ve Meydan, B. (2015). Schaufeli Ve Bakker tarafından geliştirilmiş olan İşe Angaje Olma Ölçeğinin Türkçe’ de güvenilirlik ve geçerliliğinin analizi. İş,Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi/Is,Guc The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 17(3), 04-19.
• Pugh, D. (1991). Organizational behaviour. Londra: Prentice Hall Interneational (UK) Ltd.
• Robbins, S. P. ve Judge, T. A. (2012). Örgütsel Davranış. (İ. Artan, Çev.). İstanbul: Nobel Yayınları.
• Roberts, D. R. ve Davenport, T. O. (2002). Job engagement: Why it’s important and how to improve it. Employment Relations Today, 29(3), 21–29.
• Rothmann, S. ve Olivier, A. L. (2007). Antecedents of work engagement in a multinational company. SA Journal of Industrial Psychology, 33(3), 49-56.
• Saruhan, Ş.C. ve Yıldız, M.L. (2012). İnsan kaynakları yönetimi. İstanbul: Beta Basım Yayıncılık.
• Savaş, H. A. (2017). Psikolojik rahatlık algısının örgütsel sosyalleşme üzerindeki etkisi. Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 359-378.
• Schaufeli, W. B. (2012). Work engagement. What do we know and where do we go. Romanian Journal of Applied Psychology, 14(1), 3-10.
• Schaufeli, W. B., Salanova, M., González-Romá, V. ve Bakker, A. B. (2002). The measurement of engagement and burnout: A two sample confirmatory factor analytic approach. Journal of Happiness Studies, 3(1), 71-92.
• Schepers, J., de Jong, A., Wetzels, M. ve de Ruyter, K. (2008). Psychological safety and social support in groupware adoption: A multi-level assessment in education. Computers & Education, 51(2), 757-775.
• Schermerhorn, J. R., Hunt J. G. ve Osborn, R. N. (1994). Managing organizational behavior. New York: John Wiley & Sons Inc.
• Siemsen, E., Roth, A.V., Balasubramanian, S, ve Anand, G. (2009). The influence of psychological safety and confidence in knowledge on employee knowledge sharing. Manufacturing & Service Operations Management, 11(3), 429–447.
• Şimşek, M. ve Nursoy, M. (2002). Toplam kalite yönetiminde performans ölçme. İstanbul: Hayat Yayınları.
• Şimşek, Ş. ve Öge, S. (2012). İnsan kaynakları yönetimi, Konya: Eğitim Kitabevi.
• Taştemur, B. (2018). Beş faktör kişilik özelliklerinin algılanan iş performansı üzerindeki etkisinde psikolojik sermayenin aracı rolü: Özel sektör çalışanları üzerine bir araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Töre, E. (2017). Entelektüel sermayenin yenilikçi iş davranışına etkisinin bilgi paylaşımı, özyeterlilik ve iç denetim odağı perspektifinden incelenmesi üzerine bir araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Tutar, H. ve Altınöz, M. (2010). Örgütsel iklimin işgören performansı üzerine etkisi: Ostim imalât işletmeleri çalışanları üzerine bir araştırma. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 65(2), 195-218.
• Walumbwa, F.O. ve Schaubroeck, J. (2009). Leader personality traits and employee voice behavior: mediating roles of ethical leadership and work group psychological safety. Journal of Applied Psychology, 94(5), 1275–1286.
• Yener, S. (2014). Özel ortaöğretim kurumlarında paylaşılan liderlik davranışı ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkide psikolojik güvenlik algısının aracı değişken ilişkisinin araştırılması. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Yener, S. (2017). Psikolojik rahatlık algısının işgören sesliliği ve takım işbirliği arasındaki ilişkide aracı değişken rolü. DEÜ SBE Dergisi, 19(2), 187-204.
• Yener, S. ve Saka, C. (2017). Örgütsel öğrenme bağlamında psikolojik rahatlık. Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 45-66.
• Zhang, Y., Fang, Y., Wei, K. K. ve Chen, H. (2010). Exploring the role of psychological safety in promoting the intention to continue sharing knowledge in virtual communities. International Journal of Information Management, 30(5), 425-436.