Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Sırbistan Özelinde Türkiye’nin Kamu Diplomasisi Politikası

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 2, 1743 - 1759, 30.06.2021
https://doi.org/10.15869/itobiad.830134

Öz

Yumuşak gücün öğelerinden biri kabul edilen kamu diplomasisi, son dönemlerin dünya çapında yaşanan hızlı küreselleşme süreci ile birlikte ortaya çıkan dikkat çeken kavramlarından biridir. İlk kez Edmund Gullion tarafından (1965) kullanılan ve geleneksel diplomasinin farklı ve ileri bir modu olarak görülen kamu diplomasisi kavramı, uluslararası ilişkilerin birbirinden farklı pek çok boyutunu kapsamaktadır. Bahse konu kavram, bir ülkenin diğer ülke halklarının sempati, ilgi ve beğenisini kazanma amacına ilişkin yürüttüğü politikaları ifade etmektedir. Son yıllarda kamu diplomasisi uygulamaları gerçekleştirmeye oldukça önem gösteren ülkelerden biri de Türkiye’dir. 2002 sonrası yaşadığı ekonomik kalkınma ve demokratikleşmeye paralel şekilde, farklılaşan dış politika anlayışı ekseninde Türkiye, kamu diplomasisi kapsamında gerçekleştirdiği faaliyetleri sayı ve nitelik anlamında artırmaya odaklanmıştır. Birçok bölge ve coğrafyada bu türden faaliyetleri sürdürmeye özen gösteren Türkiye, hali hazırda Balkan coğrafyasında da kayda değer çalışmalar yürütmeye çaba harcamaktadır. Türkiye’de kamu diplomasisi faaliyetleri hem resmi kurum ve kuruluşlar hem de hükümet dışı organizasyonlar eliyle gerçekleştirilmektedir. Bu çalışma çerçevesinde, kamu diplomasisi alanında Türkiye’nin yürüttüğü uygulamalar Sırbistan özelinde ele alınmıştır. Çalışmanın amacı, Sırbistan’da gerçekleştirilen Türk kamu diplomasi faaliyetlerinin neler olduğunu ve söz konusu faaliyetlerin kimler tarafından yürütüldüğünü tespit etmektir. Son dönemlerde Sırbistan’da kamu diplomasisi uygulamalarının artışına vurgu yapan çalışma kapsamında, akademik kitap ve makalelere ek olarak resmi- gayri resmî kurumların faaliyet raporları, internet siteleri ve yayın bültenleri incelenmiştir. Yapılan literatür taraması ve gerçekleştirilen rapor incelemeleri neticesinde, Sırbistan’da yürütülen Türk kamu diplomasisi faaliyetleri çerçevesinde resmi kurumlardan olan Türkiye İşbirliği ve Kalkınma Ajansı (TİKA) ve Yunus Emre Enstitüsü (YEE)’nün hükümet dışı organizasyonlara kıyasla daha aktif roller üstlendikleri görülmüştür.

Kaynakça

  • Akgün, B. (2009). Türk Dış Politikası ve Uluslararası Örgütler. Akademik Ortadoğu, 3 (2), 1-39.
  • Anadolu Ajansı (2016). Yunus Emre Enstitüsü "Türkoloji Projesi" ile yurt dışında 16 bin öğrenciye ulaştı. (Erişim: 16.11.2020), https://www.aa.com.tr/tr/info/infografik/3055.
  • Aydoğan B., ve Aydın, H. (2011). Güç Kavramı, Kamu Diplomasisi ve Güvenlik. Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar Derneği (Ekopolitik) Uluslararası İlişkiler Masası, Rapor No: 11-02.
  • Belgrad YEE (2020). Duyurular (2018-2020). (Erişim: 17.11.2020), https://belgrad.yee.org.tr/tr/duyurular.
  • Binark, M. (2007), Yeni Medya Çalışmaları. Ankara: Dipnot Yayınları.
  • Cull, N. J. (2020). Public Diplomacy Before Gullion. İçinde: Nancy Snow ve Nicholas J. Cull (Ed.), Routledge Handbook of Public Diplomacy (s.13-19), Newyork: Routledge.
  • Fitzpatrick, K. (2009). The Future of U.S. Public Diplomacy: An Uncertain Fate. Martinus Nijhoff Publishers.
  • Haberler.com (2012). Türk Dizileri, Balkan ve Arap Ülkelerinde Türk İmajına Olumlu Katkı Yaptı. (Erişim: 17.11.2020), https://www.haberler.com/turk-dizileri-balkan-ve-arap-ulkelerinde-turk-3370212-haberi/.
  • Kalın, İ. (2012). Türk Dış Politikası ve Kamu Diplomasisi. İçinde: Abdullah Özkan ve Tuğçe Ersoy Öztürk (Ed.), Kamu Diplomasisi (s.145-160), İstanbul: Tasam Yayınları.
  • Leonard, M., Stead, C., & Smewing, C. (2002). Public diplomacy. London: Foreign Policy Centre.
  • Manor I. (2019). Public Diplomacy and the Digital Society. İçinde: Ilan Manor (Ed.), The Digitalization of Public Diplomacy (s.29-63), Palgrave Macmillan Series in Global Public Diplomacy. Cham: Palgrave Macmillan.
  • Nye, J. (2005). Dünya Siyasetinde Başarının Yolu Yumuşak Güç. Rayhan İnan Aydın (Çev.). Ankara: Elips Yayınları.
  • Öztürk, T. (2009). Dış Politikadaki Etkin Unsur: Kamu Diplomasisi ve Türkiye’nin Kamu Diplomasisi Etkinliği. (Erişim: 05.11.2020), http://www.kamudiplomasisi.org/pdf/tugceersoyozturk.pdf.
  • Potter, E. H. (2002), Canada and the New Public Diplomacy. Discussion Papers in Diplomacy. Clingendael: Netherlands Institute of International Relations.
  • Sancar, G. A. (2012). Kamu Diplomasisi ve Uluslararası Halkla İlişkiler. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Shinar, D., Davidson, R., First, A., Liran-Alper, D., Mandelzis, L., & Naor, A. (2009). The Neaman document: A study on Israeli public diplomacy. İsrail: Samuel Neaman Institute.
  • Szondi, G. (2009). Central and Eastern European Public Diplomacy: A Transitional Perspective on National Reputation Management. İçinde: Nancy Snow ve Philip Taylor (Ed.), Routledge Handbook of Public Diplomacy (s.292- 313), New York: Routledge.
  • TİKA (2020). Faaliyet Raporları (2007-2019). (Erişim: 14.11.2020), https://www.tika.gov.tr/tr/yayin/liste/tika_ faaliyet_raporlari-22?page=1.
  • Uğuz, H. E. ve Saygili, R. (2018). Turkish Public Diplomacy in The Balkans: The Power of Soft Power. Inquiry, 3(1), 143-150.
  • Wang, J. (2006). Managing National Reputation and International Relations in the Global Era: Public Diplomacy Revisited. Public Relations Review, 32 (2), 91-96.
  • Yavuz, T. ve Elcim, Ş. D. (2020). Turkey’s Soft Power and Public Diplomacy: The Case of Serbia Between 2002-2019. Nitel Sosyal Bilimler, 2(1), 74-89.
  • Yazar, F. (2020). Kamu Diplomasisi Aracı Olarak Türk Dizi Sektörünün Değerlendirilmesi. Stratejik Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(3), 529-541.
  • YEE (2014). Balkanlarda Kültürel Miras Yeniden İnşa Ediliyor. (Erişim: 15.11.2020), https://www.yee.org.tr/tr/haber/balkanlarda-kulturel-miras-yeniden-insa-ediliyor.
  • YEE (2020). Faaliyet Raporları (2016-2018). (Erişim: 15.11.2020), https://www.yee.org.tr/tr/yayinlar?k=23.

The Public Diplomacy Policy of Turkey towards Serbia

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 2, 1743 - 1759, 30.06.2021
https://doi.org/10.15869/itobiad.830134

Öz

Public diplomacy, which is considered as one of the factors of soft power, is one of the salient concepts that emerged with the rapid globalization process of recent times. The concept of public diplomacy, first used by Edmund Gullion (1965) and seen as a different and advanced mode of traditional diplomacy, covers many different dimensions of international relations. This concept expresses the policies carried out by a country in order to gain the sympathy, interest and admiration of the peoples of other countries. Turkey is one of the countries that perform important public diplomacy activities in recent years. After 2002, Turkey in axis of varying foreign policy in parallel with the economic development and democratization, focused on increasing the number and quality of activities carried out within the scope of public diplomacy. Turkey, which makes every effort to maintain public diplomacy activities in many regions and geographies, already also considerable activities in the Balkans are trying to undertake. Public diplomacy activities in Turkey are conducted through both government agencies and non-governmental organizations. In this study, the public diplomacy activities carried out by Turkey in Serbia were examined. The aim of the study is to determine what the Turkish public diplomacy activities in Serbia and by whom these activities are undertaken. In the study, which emphasized the increase of public diplomacy practices in Serbia recently, academic books and articles, in addition to activity reports, websites and broadcast bulletins of governmental agency and non-governmental organizations were examined. As a result of the literature review and report examination, it was observed that Turkish Cooperation and Coordination Agency (TIKA) and Yunus Emre Institute (YEE) take a more active role in the field of public diplomacy compared to non-governmental organizations.

Kaynakça

  • Akgün, B. (2009). Türk Dış Politikası ve Uluslararası Örgütler. Akademik Ortadoğu, 3 (2), 1-39.
  • Anadolu Ajansı (2016). Yunus Emre Enstitüsü "Türkoloji Projesi" ile yurt dışında 16 bin öğrenciye ulaştı. (Erişim: 16.11.2020), https://www.aa.com.tr/tr/info/infografik/3055.
  • Aydoğan B., ve Aydın, H. (2011). Güç Kavramı, Kamu Diplomasisi ve Güvenlik. Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar Derneği (Ekopolitik) Uluslararası İlişkiler Masası, Rapor No: 11-02.
  • Belgrad YEE (2020). Duyurular (2018-2020). (Erişim: 17.11.2020), https://belgrad.yee.org.tr/tr/duyurular.
  • Binark, M. (2007), Yeni Medya Çalışmaları. Ankara: Dipnot Yayınları.
  • Cull, N. J. (2020). Public Diplomacy Before Gullion. İçinde: Nancy Snow ve Nicholas J. Cull (Ed.), Routledge Handbook of Public Diplomacy (s.13-19), Newyork: Routledge.
  • Fitzpatrick, K. (2009). The Future of U.S. Public Diplomacy: An Uncertain Fate. Martinus Nijhoff Publishers.
  • Haberler.com (2012). Türk Dizileri, Balkan ve Arap Ülkelerinde Türk İmajına Olumlu Katkı Yaptı. (Erişim: 17.11.2020), https://www.haberler.com/turk-dizileri-balkan-ve-arap-ulkelerinde-turk-3370212-haberi/.
  • Kalın, İ. (2012). Türk Dış Politikası ve Kamu Diplomasisi. İçinde: Abdullah Özkan ve Tuğçe Ersoy Öztürk (Ed.), Kamu Diplomasisi (s.145-160), İstanbul: Tasam Yayınları.
  • Leonard, M., Stead, C., & Smewing, C. (2002). Public diplomacy. London: Foreign Policy Centre.
  • Manor I. (2019). Public Diplomacy and the Digital Society. İçinde: Ilan Manor (Ed.), The Digitalization of Public Diplomacy (s.29-63), Palgrave Macmillan Series in Global Public Diplomacy. Cham: Palgrave Macmillan.
  • Nye, J. (2005). Dünya Siyasetinde Başarının Yolu Yumuşak Güç. Rayhan İnan Aydın (Çev.). Ankara: Elips Yayınları.
  • Öztürk, T. (2009). Dış Politikadaki Etkin Unsur: Kamu Diplomasisi ve Türkiye’nin Kamu Diplomasisi Etkinliği. (Erişim: 05.11.2020), http://www.kamudiplomasisi.org/pdf/tugceersoyozturk.pdf.
  • Potter, E. H. (2002), Canada and the New Public Diplomacy. Discussion Papers in Diplomacy. Clingendael: Netherlands Institute of International Relations.
  • Sancar, G. A. (2012). Kamu Diplomasisi ve Uluslararası Halkla İlişkiler. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Shinar, D., Davidson, R., First, A., Liran-Alper, D., Mandelzis, L., & Naor, A. (2009). The Neaman document: A study on Israeli public diplomacy. İsrail: Samuel Neaman Institute.
  • Szondi, G. (2009). Central and Eastern European Public Diplomacy: A Transitional Perspective on National Reputation Management. İçinde: Nancy Snow ve Philip Taylor (Ed.), Routledge Handbook of Public Diplomacy (s.292- 313), New York: Routledge.
  • TİKA (2020). Faaliyet Raporları (2007-2019). (Erişim: 14.11.2020), https://www.tika.gov.tr/tr/yayin/liste/tika_ faaliyet_raporlari-22?page=1.
  • Uğuz, H. E. ve Saygili, R. (2018). Turkish Public Diplomacy in The Balkans: The Power of Soft Power. Inquiry, 3(1), 143-150.
  • Wang, J. (2006). Managing National Reputation and International Relations in the Global Era: Public Diplomacy Revisited. Public Relations Review, 32 (2), 91-96.
  • Yavuz, T. ve Elcim, Ş. D. (2020). Turkey’s Soft Power and Public Diplomacy: The Case of Serbia Between 2002-2019. Nitel Sosyal Bilimler, 2(1), 74-89.
  • Yazar, F. (2020). Kamu Diplomasisi Aracı Olarak Türk Dizi Sektörünün Değerlendirilmesi. Stratejik Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(3), 529-541.
  • YEE (2014). Balkanlarda Kültürel Miras Yeniden İnşa Ediliyor. (Erişim: 15.11.2020), https://www.yee.org.tr/tr/haber/balkanlarda-kulturel-miras-yeniden-insa-ediliyor.
  • YEE (2020). Faaliyet Raporları (2016-2018). (Erişim: 15.11.2020), https://www.yee.org.tr/tr/yayinlar?k=23.
Toplam 24 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Uluslararası İlişkiler
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Sinem Çelik 0000-0001-9072-7542

Yayımlanma Tarihi 30 Haziran 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 10 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Çelik, S. (2021). Sırbistan Özelinde Türkiye’nin Kamu Diplomasisi Politikası. İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 10(2), 1743-1759. https://doi.org/10.15869/itobiad.830134
İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi  Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.