Estetiğin önemli kavramlarından biri Greklerde karşılaştığımız mimesistir ve Greklerde bu kavramın geniş bir kullanımı vardır; yani salt estetik bir içerikte karşımıza çıkmaz. Mimesisi ve mimetik etkinlikleri, örneğin şiiri önemli bir felsefi tartışma konusu yapan ise birçok konuda olduğu gibi Platon olmuştur. Çünkü Platon için birçok şey mimesis ile ilgilidir, kelimeler, sözler, yasalar v.s.nin mimesis ile bir şekilde ilişkisi vardır. Hatta mimesis karakterle de ilgilidir; örneğin bir mimetik etkinlik olan şiir, insanın karakterini etkileyen, şekillendiren bir güce sahiptir. Bu nedenle Platon Devlet’in 2. ve 3. Kitabında şiirin iyi bir eğitim yolunda kullanılması gerektiğini düşünür. Ama 10 Kitaba geldiğinde şairleri ideal şehrinden sürgün eder. Ancak Platon’un şairleri bu sürgün edişi, mimetik etkinlikleri değersiz gördüğü anlamına gelmez; çünkü Platon’un diyalogları da bir tür mimetik etkinliktir, bu diyaloglarda Platon bir şair olarak karşımıza çıkar ve duyusal dünyada yaşayan bir filozof olarak duyusal etkinlikler içerisinde hakikat ile ilişki kurar. Platon bu gergin ilişki ile felsefesini örer ve bu felsefe içerisinde mimesisi hakikat ile, ideal dünyanın formları ile özsel bir ilişki içerisine sokmaya çalışır. O halde onun için sorun mimesis ve mimetik etkinliklerle değil, mimesisi hakikatle bağlayacak bir erdeme, bilgiye sahip olmakla ilgilidir. Kişiler mimesisi iyi ve kötü diyebileceğimiz, iyileştirici ve hasta edici yollarla ele alabilir, işleyebilirler. Platon’un mimesise yönelik değerlendirmeleri özellikle bu ikili ilişki içerisinde karşımıza çıkar.
One of the important concepts of aesthetics is mimesis which we encounter in Greeks and it has a wide usage for them; that is to say, it does not come up only in a pure aesthetic content. Mimesis and mimetic activities, such as poetry, have been made an important philosophical argument by Plato, which is same for many subjects. Because for Plato many things are related to mimesis, words, laws, etc. have somehow a relation with mimesis. Even mimesis is about character; for example, poetry, as a mimetic activity, possesses a power affects and shapes the character of a person. For this reason, Plato thinks that poetry should be used for a good education in Republic Book 2 and 3; but then in 10th Book, the poets are expelled from the ideal city. But Plato’s exile of poets does not mean that he sees mimetic activities worthless; for Plato's dialogues are also a kind of mimetic activity, in which Plato confronts us as a poet, and as a philosopher living in the sensory world, interacts with reality within sensory activities. Plato embodies his philosophy with this tense relationship, and in this philosophy, he tries to bring mimesis into an essential relation with truth and the forms of the ideal world. The problem for him, then, is not about mimesis and mimetic activities, rather not having a virtue, knowledge, which will really connect mimesis with truth. People can handle mimesis in good and bad ways, healing and sick ways. Plato’s arguments on mimesis are particularly opposed in this dual relationship.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | MAKALELER/ARTICLES |
Authors | |
Publication Date | July 30, 2017 |
Submission Date | July 7, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Issue: 8 |