In the 16th century, the Ottoman and Safavid states, as two great Turkish states in the Islamic world, were experiencing political and religious problems. One of these problems was the support or suppression of Sufi orders for various reasons. One of these orders, and perhaps the most important one, was the Mevlevi order. Mevleviism is an important Sufi order that emerged during the Anatolian Seljuk period and became widespread during the Ottoman period. The efforts of the Safavid State, founded in Iran by Shah Ismail (1501-1524) with the support of Turkmens, to spread Shiism in Iran determined the fate of Mevlevism in these lands. While the Safavid State endeavoured to spread the Shiite sect in Anatolia by providing material and moral support to Turkmens who were inclined to Shiism, it also provoked them to rebel against the Ottoman Empire. On the other hand, in the same centuries, Mevleviism almost disappeared from Iran. The influence of the sectarian expansion policy pursued by the Safavid State and the support of the Ottoman sultans for Mawlawīism led to the spread of this order in Anatolia and the increase in the number of Mawlawīhânes. Thanks to the Mevlevîhânes established especially in Southeastern Anatolia, this order created a buffer zone with the Safavids and was successful in preventing the spread of Shiism in Anatolia. In this study, based on Ottoman-Safavid sources, the Mevlevi order, which played an active role in the political, cultural and religious spheres of the Ottoman Empire, is analysed
16. yüzyılda Osmanlı ve Safevî devletleri, İslâm dünyasında iki büyük Türk devleti olarak, siyasi ve dinî sorunlar yaşıyorlardı. Bu sorunlardan biri, çeşitli nedenlerden dolayı tasavvuf tarikatlarının desteklenmesi veya baskı altına alınmasıydı. Bu tarikatlardan biri ve belki de en önemlisi Mevlevîlik tarikatıydı. Mevlevîlik, Anadolu Selçuklu Devleti döneminde ortaya çıkan ve Osmanlı döneminde yaygınlaşan önemli bir tasavvufî tarikattır. Türkmenlerin desteğiyle Şah İsmail (1501-1524) tarafından kurulan Safevî Devleti’nin İran’da Şiîliğin yayılması konusundaki gayreti Mevlevîliğin de bu topraklardaki kaderini belirlemiştir. Safevî Devleti, Anadolu’daki Şiîliğe temayülü olan Türkmenlere sağladığı maddi ve manevi desteklerle Şiî mezhebini burada yaymaya çalışırken onları Osmanlı Devleti’ne karşı isyan etmeleri konusunda da tahrik etmiştir. Diğer taraftan aynı yüzyıllarda Mevlevîlik de İran’dan neredeyse silinme noktasına gelmiştir. Safevî Devleti’nin izlediği mezhebî yayılma politikasının etkisi ve Osmanlı padişahlarının Mevlevîliği desteklemesi bu tarikatın Anadolu’da yayılmasına ve Mevlevîhânelerin sayısının artmasına sebep olmuştur. Özellikle Güneydoğu Anadolu’da kurulan Mevlevîhâneler sayesinde bu tarikat, Safevîler ile bir tampon bölge oluşmasını sağlamış ve Şiîliğin Anadolu’da yayılmasının engellenmesinde başarılı da olmuştur. Bu çalışmada Osmanlı-Safevî kaynaklarına dayanarak, Osmanlı Devleti’nin siyasi, kültürel ve dinî alanlarında da aktif bir rol oynayan Mevlevîliğin Safevî topraklarında yayılma alanı bulamamasının üzerinde durulmuştur.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sosyal Bilimlerin Tarihi , Spesifik Alanların Tarihi (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 16 Nisan 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 26 Ocak 2025 |
| Kabul Tarihi | 6 Mart 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 14 Sayı: 1 |