Roman türü Türk edebiyatına çeviri yoluyla taşınmıştır. 19. yüzyılda Türk okurunu ilk kez roman türüyle tanıştıran yazar ve çevirmenler bu edebi türün erek dile aktarılmasında ihtiyatlı davranmıştır. Çevrilecek metin türü ve yazar seçimi belirli çeviri normları çerçevesinde gerçekleşmiştir. Bu normlar arasında başta gelen norm, çevrilecek eserin Türk ve İslam ahlakı değerlerine uygun olmasıdır. Aynı durum 19. yüzyılda Ermeni harfleriyle Türkçeye çevrilen romanlar için de geçerlidir. Ermeni çevirmenler ve yayınevi sahipleri Batı’dan yaptıkları çevirilerde temkinli davranarak çevrilecek eser ve yazar seçimini titizlikle yapmışlardır. Bu çerçevede Osmanlıda yaşayan ve faaliyet gösteren Ermeni çevirmenler ve yayınevi sahiplerinin içinde bulundukları toplumun yani Türk yazar ve çevirmenlerin çeviri yaklaşımdan çok farklı bir yaklaşım benimsemediklerini düşünmekteyiz. Bu düşüncemizin doğruluğunu görebilmek amacıyla Gideon Toury’nin süreç öncesi çeviri normları kapsamında yan metinler olarak önsözler mercek altına alınmıştır. Buradan yola çıkarak 1850-1900 yılları arasında çevrilen Ermeni harfli Türkçe romanların bir dökümü yapılmıştır. Bu eserler arasından seçtiğimiz on romanın önsözünde eserin ahlaki değerlere uygunluğuna önem verildiğini gösteren, çevrilen romanın sadece okuru eğlendirmekle kalmayıp okurun ahlaki açıdan istifade edebileceği bir roman olduğunu belirten ifadeler tespit edilmiştir. Bu veriler ışığında 19. yüzyıl Ermeni harfli Türkçe roman çevirilerinde ahlak kavramının metin türü seçimindeki önemi ortaya konulmaya çalışılmıştır.
The novel genre was introduced to Turkish literature through translation. The authors and translators who introduced the novel genre to Turkish readers in the 19th century were cautious when translating this literary genre to the target culture. The selection of the text type and author was carried out within certain translation norms. Among these norms, the leading one was to have the translated work be done in accordance with Turkish and Islamic moral values. The same applies to novels translated into Turkish using the Armenian alphabet. This study believes that the Armenian translators and publishers living and operating in the Ottoman Empire did not adopt a different approach to translation than the one used by Turkish authors and translators. To verify this, the article examines prefaces as paratext within the framework of Gideon Toury’s preliminary norms. Based on this, the study identifies expressions in the prefaces of 10 Armeno-Turkish novels translated between 1850- 1900 that emphasize how the works conform to moral values, indicating how the translated novels not only entertain readers but also provide them benefits in terms of morality. Thus, the study attempts to highlight the importance of the concept of morality regarding the selection of text types in 19th-century Armeno-Turkish novel translations.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dil Çalışmaları (Diğer) |
Bölüm | MAKALELER |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 19 Temmuz 2024 |
Gönderilme Tarihi | 24 Şubat 2024 |
Kabul Tarihi | 17 Nisan 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 20 |