Hegel’in Fenomenolojisi Bağlamında Özbilincin Diyalektiği

Yıl 2016, Sayı: 45, 29 - 65, 17.04.2019

İhsan Berk Özcangiller

Öz

Bu
makalede, Tinin Fenomenolojisi’nde bir dönüm noktası olup, ünlü köle-efendi
diyalektiği ile tanınma probleminin işlendiği yer olan Özbilinç şeklini
incelemeye girişeceğim. Tinin Fenomenolojisi tinin tin olarak kendisinin
bilgisine erişme yolculuğudur. Tinin tin olarak kendilik bilgisini
edinmesindeki dönüm noktası Özbilinçtir. Özbilinç aşamasında bilinç dışsal
nesnenin öncelliğinden kendisine döner ve kendini kendisine nesne kılar.
Böylece özbilinçli öznenin çabası kendisinden eminliğini doğrulukla tamamlamak
yönündedir. Tam da bu kendisinin doğruluğuna erişme arzusu tanınma edimini
doğurur. Bu tanınma edimi da bize Tinin henüz kendisi-için olmasa da kendinde
ya da kavram olarak süreçte içkin olduğunu bildirir. Biz de şimdi burada, Tinin
henüz kavramsal olarak kendisini gösterdiği Özbilinç aşamasında doğal bilincin
kendinden eminliğini doğrulukla birleştirmek adına nasıl bir çaba sarfedeceğini
göreceğiz. Bu bilinç şeklinin deneyiminin sonunda ise nesnellikle eşit olmaktan
ziyade nesnelliğe üstün olarak konulan öznelliğin soyutluğu kendisini tamamen
gösterecektir. Bu da bize Özbilinç şeklinin yetersizliğini göstererek, öznellik
ile nesnellik ilişkisinde bir üst aşama olan Akıl bilinç şekline geçişin
zorunluluğunu kanıtlayacaktır. 

Anahtar Kelimeler

Özbilinç, öznellik, bireysellik, evrensellik, arzu, yaşam, efendi-köle, tanınma, özgürlük

The Dialectics of Selfconsciousness in the Context of Hegel’s Phenomenology

Öz

In this paper, I will attempt to examine the shape of
Self-concsiousness that is the turnning point in the Phenomenology of Spirit
and the place in which the well-known master-slave problem and recognition are
treated. The Phenomenology of Spirit is the spirit’s journey for reaching the
knowledge of itself as spirit. The turning point of the reaching the knowledge of
spirit itself as spirit is Selfconsciousness. Consciousness reflects back to
itself from the priority of external object in Self-consciousness and makes
itself object to itself. Thus the effort of selfconcsious subject is toward the
completing its selfcertainty with truth. The desire of acquiring its truth
brings forth the act of recognition. The act of recognition declares us that
spirit is immanent in process as in-itself or concept even though it is not yet
foritself. We will see that how the natural consciousness make an effort for
uniting self-certainty with truth in the moment of Self-consciousness in which
spirit shows itself as concept. At the end of the experience of this shape of
consciousness, it is completely come up that the subjectivity which is posited
as superior to objectivity, instead of posited as equal with objectivity, is
abstract. And by showing us the inadequacy of the shape of Selfconsciousness,
this fact will demonstrate the necessity of passing the shape of Reason which
is the next moment of the relation of subjectivity with objectivity. 

Anahtar Kelimeler

Self-consciousness, subjectivity, individuality, universality, desire, life, masterslave, recognition, freedom

Kaynakça

• .